หมาน่อย : ลูกแมวน้อยธรรมดา

อืมม์ ถ้าโตแล้วหนูอย่าให้มันมามาเกาะระเบียงบ้านเรานะลูก




เสาร์ที่ 27 มีนาคม 2553

ฉันมีนัดทำฟันตอนเช้า เสร็จแล้วยังมีเวลาพอจะดู Alice in Wonderland ก่อนจะไปเจอโม่ตามนัด

วันนี้โม่จะพาโยโกะ แมวน้อยเพศเมีย วัยประมาณ(ว่า) 2 เดือน ที่เธอช่วยดูแลให้ระหว่างหลายวันที่ฉันไม่อยู่ (ตอนนั้นฉันยังเรียกมันด้วยชื่อนี้อยู่) มาให้

ฉันได้แมวตัวนี้ (ตกลงได้มาแล้วจริงๆ ใช่ไหมโม่?) หลังจากที่เข้าไปอ่านบล็อกประกาศหาบ้านให้ลูกแมวน้อย 4 ตัวของโม่ จากทั้งหมด 4 ตัว ฉันว่าคงไม่มีใครอยากได้เจ้าขี้เหร่ตัวนี้ ไฝของมันก็ติดใจฉันได้อีก ก็เลยเสนอตัวขอเจ้าโยโกะ แมวมีไฝที่ริมปากมาเลี้ยง (ตอนนั้นยังไม่แน่ใจเลยว่ามันเป็นตัวผู้หรือเมีย)

แม้ในตอนแรก จะมีคนขอโยโกะไปเลี้ยงแล้ว แต่คงเป็นเรื่อง serendipity อีกแล้ว เพราะในที่สุด เราก็ได้มาอยู่ด้วยกัน

แม้จะดูโตกว่าในรูปที่ได้เห็นในบ้านพี่เหม่ง แต่โยโกะก็ดูยังบอบบางมาก
มันยังมีขนาดตัวน้อยนิดเดียว ดูผอม ขี้ก้าง แต่พุงโต หน้าตาขี้เหร่ แถมหางยังคดๆ งอๆ ไม่มีเค้าว่าจะโตเป็นแมวสวยอย่างโคโค่จัง หรือโมจิไปได้

ฉันไม่แน่ใจนักว่าจะพามันกลับถึงบ้านได้อย่างรอด ปลอดภัย ไม่มีใครสังเกต
แต่นังหนูให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มันหลับไประหว่างอยู่บนรถไฟฟ้า แล้วก็ตื่นมาร้องอุทธรณ์ "แง้ว" ผ่านปากเล็กๆ ที่มันฟันซี่เล็กๆ เรียงราย (ไม่รู้ว่ามันต้องการบอก "หนูหิวแล้วนะ" หรือ "หนูเบื่อแล้วนะ") ตอนที่ฉันแง้มกระเป๋าดูบนรถสองแถวเข้าซอย

"อดทนหน่อยนะโย" ฉันบอกมันซ้ำๆ ลูกหัวเล็กๆ นั้นไปด้วย
ไม่รู้ว่ามันให้ความร่วมมือ หรือว่าเหนื่อยเกินกว่าจะดื้อ ในที่สุดฉันก็พามันมาถึงบ้าน(ที่จริงคือคอนโดห้องเล็กมากๆ )อย่างปลอดภัย

ระหว่างเดินทาง ฉันคิดไว้ในใจ จะทำอะไรก่อนดี
ให้อาหารก่อน หรือน้ำก่อน หรือเททรายในกระบะก่อนดี

ปรากฏว่าฉันเลือกเททรายในกระบะ เพราะไม่รู้ว่าที่มันร้อง เพราะปวดฉี่หรืออึ
จับมันขึ้นไปวาง จับเท้าให้คุ้ยเขี่ยทรายอย่างที่โม่สอน แต่มันยังไม่ฉี่ พอฉันเสิร์ฟน้ำ เจ้าตัวน้อยโซ้ยอย่างต่อเนื่องยาวนาน ปริมาณน้ำที่มันกิน ราวสักสองอึกคน ..มันคงกระหายมาก ก็อากาศร้อนออกอย่างนี้

จากนั้น ฉันก็แกะปลาทูทอดตัวอวบที่ซื้อติดมือมาด้วย

ดีใจจัง มันกินเกือบหมดแน่ะ ..หิวจริงๆ สินะแก

จากนั้นโยก็ฉี่ แล้วอึออกมา
โอ้แม่จ้าว แมวอึเหม็นอย่างที่โม่บอกจริงๆ (เอ๊ะ ฉันไม่เคยช่วยแม่เก็บอึแมวเลยหรอเนี่ย?)

ตกค่ำ ฉันโทรหาแม่ เล่าให้แม่ฟังว่าได้มาแล้วนะ ลูกแมวน้อย
มันกินปลาทูด้วยล่ะ แม่ฉันฟังสวดอยู่ แต่ก็เหมือนจะอยากฟังเรื่องลูกแมวของฉัน บอกให้เล่าไป
ฉันเลยเล่าว่ามันเข้าไปซ่อนตัวในซอกตู้วางทีวี เป็นซอกที่เล็กจนฉันเอื้อมมือไม่ถึง
แล้วมันก็ตกใจเสียงเครื่องดูดฝุ่นกับเสียงชักโครกเอามากๆ
อ้อ แล้วก็เล่าเรื่องหางหักๆ งอๆ ของมันด้วย แม่ฉันรีบแก้ให้ว่า นั่นเขาเรียกว่าแมวหางกวักตะหาก

ท่าทางแม่ฉันจะนึกเอ็นดูแมวน้อยตัวนี้แล้วสินะ (ตอนแรกที่ฉันเล่าว่าจะรับแมวมาเลี้ยง ชีถอนหายใจ แล้วพูดแค่ว่า"..ชีวิตเป็นภาระ")

พอวางสาย ฉันนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกแม่เลยว่า มันชื่อ โยโกะ แต่พอมานึกว่าถ้าแม่ถามว่าทำไมถึงชื่อโยโกะ ฉันเล่าแล้วคงไม่แคล้วถูกถามว่าไม่มีชื่อดีกว่านี้หรือไง

ว่าแล้วก็เกิดไอเดียก็ผุดขึ้นจากท่าทางเด๋อด่า หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ของนังแมวน้อย

ชื่อ หมาน่อย (ธรรมดา) ละกันนะแก
น่าเอ็นดูดีกว่าชื่อโยโกะ (ชื่อจริงคือ โยนี) เยอะเลย