บางเรื่องที่ไม่รู้เหตุผล ตอนที่ ๔ คนที่ไม่เคยลืม

“ขอบคุณนะ”

คำพูดที่ตัวเองกล่าวแสดงความซึ้งน้ำใจ 'คนแปลกหน้า' ทำให้ภารดีอดสะดุ้งไม่ได้

 

มันคือคำพูดเดียวกับที่คนคนหนึ่งเคยใช้ตอบรับทุกครั้ง หลังเธอเอ่ยคำรัก

 

คำพูดที่แรกได้ฟัง ก็ทำให้ซึ้ง ด้วยอิ่มใจไปกับน้ำเสียงอบอุ่นของเขา

แต่เมื่อมันกลายเป็นคำตอบมาตรฐานเหมือนๆ กันทุกครั้ง เธอจึงเริ่มสงสัย

 

‘ทำไมเขาต้องขอบคุณที่เรารักเขา?’

 

ทำไมเมื่อเราพูด “รักพี่นะ”

เขาไม่ตอบ “ฉันก็รักเธอ”

 

ทำไมไม่ใช่การแสดงความรักตอบ แต่กลายเป็นการกล่าวขอบคุณ?

 

‘..เขาไม่ได้รักเรา’ ภารดีให้คำตอบแสนขมขื่นกับตัวเอง

 

เขาคนนี้คือคนที่ทำให้เธอรู้จักความรัก

ความรู้สึกซับซ้อน ที่อยู่ดีๆ ก็ระเบิดตัวขึ้นตรงจุดลึกสุด กลางใจ

เสียงระเบิดทำให้เกิดความมึนงง สับสน

แต่หลังใช้เวลาและความพยายามคลี่ปม ทำความเข้าใจกับความซับซ้อนนั้น เธอก็เข้าใจมันได้ในที่สุด

ว่านั่นคือ รัก

 

..ความรู้สึกที่ผลักดันให้คนเราทำอะไรได้หลายอย่าง เป็นหลายอย่างที่คนคนนั้นไม่เคยคิดจะทำเพื่อใคร

 

เขาเป็นคนขีดไม้ขีดจุดเทียนเล่มนี้ในตัวเธอ

เขาทำให้เปลวเพลิงแห่งอารมณ์และความรู้สึกของผู้หญิงที่รักเขาลุกโชนขึ้น

เขาทำให้เธอค้นพบ และรักร่างกายของตัวเอง

...อาจจะโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาทำให้เธอฝันถึงชีวิตที่มีเขาอยู่เคียงข้าง และอีกร่างกายที่จะถือกำเนิดขึ้นจากตัวเธอ 

 

...เขาจะเคยรู้ไหมว่าเขาคือสิ่งที่เธอคิดถึงทุกขณะจิต

คือจุดศูนย์กลาง แรงดึงดูด คือพลัง ชีวิตชีวา และความเร่าร้อนของชีวิตเธอ

คือสิ่งสำคัญที่สุด ที่ผู้หญิงคนหนึ่งแคร์มากที่สุด

บางทีอาจมากกว่าชีวิตของตัวเองเสียอีก

 

ยังมีหลายสิ่งที่เขายังไม่รู้

แต่ในวันนี้ คงไม่มีประโยชน์ที่จะบอกให้เขารู้

ภารดีบรรจงเก็บซ่อนหลายสิ่งนี้ไว้ในมุมหนึ่งของหัวใจตัวเอง

 

ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าเธอจะรักใครอีกกี่ครั้ง

ภารดีรู้ว่าจะไม่เหมือนกับความรักที่เคยมีให้เขา

คนที่เธอจะไม่มีวันลืม