บันทึกเรื่องที่ ๗ : เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

 

"ม้อย..ได้นิสัยอย่างนี้มาจากธรรมศาสตร์หรือเปล่าลูก?"

แม่ถามลูก ระหว่างสนทนาเรื่องร้อยพันอย่าง

อะไรฟะ-ลูกงง

"นิสัยอะไรอะ?"

"ก็..นิสัยติดดินน่ะ" แม่เฉลย

"อ้าว..ตอนอยู่เชียงใหม่ม้อยไม่ติดดินเรอะ?" ลูกงง

"ไม่รู้สิ ตอนนั้นลูกยังเล็ก ยังดูไม่ออก"

".........ติดดินหรอ? ม้อยว่าม้อยออกจะเป็นคนถือเนื้อถือตัวนะ"

"คนที่ถือเนื้อถือตัวน่ะ เพราะเขาเป็นตัวของตัวเองสูงตะหาก"

เอ๊ะ แม่เรากะลังจะบอกไรเรานะ???

 

บันทึก :

-เราแม่ลูกไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่ดิฉันเอ็นท์ติดเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นเราอยู่ที่เชียงใหม่กัน

-พอเอ็นท์ฯ ติดก็ไม่มีเวลาคิดว่าจะเรียนหรือไม่เรียน เพราะต้องเรียนเลย จากนั้นก็ออกจากเชียงใหม่มาแบบแทบจะไม่ได้กลับไปอีกเลย

-การที่แม่เห็นว่าลูกติดดินนี่ ก็คิดไปได้หลายประการ เป็นต้นว่า ขี้เกียด ซกมก ไม่แต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทะเยอทะยาน ฯลฯ แต่เพื่อสันติภาพ... เดี๊ยนขอคิดว่าแม่ชมละกัน (คือว่าแม่เดี๊ยนออกจะชื่นชมมหา'ลัยที่ลูกเอ็นท์ติดเยอะอยู่น่ะ)