After the Quake : คำถามสำคัญหลังการสั่นสะเทือน

Rating:	★★★★★
Category:	Books
Genre:	Literature & Fiction
Author:	Haruki Murakami แปลโดย คมสัน นัน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารวมเรื่องสั้นทั้ง 6 เรื่องชุดนี้ของ ฮารุกิ มูราคามิ ได้รับแรงบันดาลใจจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่โกเบ เมื่อปี 1995 ก็ตัวละครที่ยังคงความแหว่งเว้าไม่สมบูรณ์แบบจากเรื่องทั้ง 6 เรื่องของเขาต่างมีบาดแผลทางใจจากหายนะกรรมแห่งมนุษยชาติครั้งนั้นทั้งสิ้น

จะเป็นผู้หญิง ผู้ชาย เด็ก หรือผู้ใหญ่ ตัวละครของมูราคามิยังคงหม่นหมองเดียวดาย และ lost อย่างน่าหลงใหล ฉากเก่าของความรู้สึกแปลกแยก ความรู้สึก 'ไม่มีตัวตน' ในสายตาคนอื่น ไม่มีใครรัก ไม่มีใครสนใจ การถูกทอดทิ้ง ความเจ็บลึกที่ถูกบ่มเพาะจนใกล้ระเบิด และเมียอยู่กันมาดีๆ ก็มาทิ้งผัวไปเสียดื้อๆ เหลือไว้เพียงจดหมายลาใจความเจ็บปวดฉบับเดียววางอยู่บนโต๊ะ ...ฉากเหล่านี้ ฟีลแบบนี้ยังคงปรากฏอยู่ในเรื่องสั้นทั้ง 6
(ขอบคุณพระเจ้าที่พวกมันเป็นเรื่องสั้น คนอ่านอย่างอิฉันจึงไม่ต้องดิ่งลึกแบบ deeply กับเรื่องราวของพวกเขาเหมือนตอนอ่านนิยายหลายเรื่องก่อนหน้านี้!)

จะไม่เล่าเรื่องย่อ เพราะอยากให้คนชอบ 'แนว' มูราคามิได้มีโอกาสสัมผัส และลิ้มรสด้วยตัวเอง แต่่ในฐานะคนอ่านที่สนใจและพร้อมจะ 'ดิ่งลึก' กับเรื่องของของเขาเสมอ อยากบอกว่าประทับใจกับการเขียนเรื่องอุทิศให้ชีวิตและการสูญเสีย โดยใช้อาฟเตอร์ช็อกจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่นั้นมาเขย่าคนอ่านที่ยังมีชีวิต ให้ตื่นจากการใช้ชีวิต (ไปวันๆ) อย่างเบลอๆ ด้วยคำถามสำคัญ 3 ข้อ

เราเกิดมาทำไม?
อยู่ไปเพื่ออะไร? และ
คิดอะไรเกี่ยวกับการตายของเราไว้แล้วหรือยัง?





บันทึก
• แม้จะมีแรงกระตุ้นจากความสูญเสีย แต่ความรู้สึกที่เกิดจากการอ่านรวมเรื่องสั้นเล่มนี้กลับเป็นอารมณ์และความรู้สึกในเชิงสร้างสรรค์ อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆ
• ชอบใจสัญลักษณ์ ‘ก้อนหินในใจ’ ของตัวละครหญิงม่ายที่หลบมาพักร้อนที่รีสอร์ตบนภูเขา (คาดว่าคือเขาใหญ่, ไทยแลนด์) มาก ตอนอ่านเรื่องนี้รู้สึกราวกับมูราคามิมาอยู่ใกล้ๆ งั้นเลย
• เรื่องที่ชอบชื่อ ‘พายน้ำผึ้ง’ พูดถึงความรู้สึกที่ผู้ชายคนหนึ่งมีต่อผู้หญิงคนหนึ่งแต่ไม่กล้าพูด เพราะกลัวจะสูญเสียความสัมพันธ์อันดีงามที่มีอยู่ ต้องรอให้เวลาผ่านไปตั้งหลายปีถึงจะกล้า และตัดสินใจได้ว่าจะไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะมีความสุขร่วมกันผ่านไปอีกแล้ว..เป็นเรื่องรักใน ‘แนว’ มูราคามิที่สวยงามมาก
• สำนวนแปลของคมสัน นัน ไม่สวิงสวายแฟนตาซีเหมือนนพดล เวชสวัสดิ์ แต่ก็นับว่าเขาถ่ายทอดความซับซ้อนของลีลา ‘มหัศพรึงลึง(ค์)เพริด’ ของมูราคามิออกมาได้อย่างน่าประทับใจเชียวแหละ (คมสันแปลรวมเรื่องสั้นเล่มนี้จากต้นฉบับภาษาอังกฤษโดย เจย์ รูบิน)
• ดูเหมือนคมสัน นัน จะถูกใจมูราคามิด้วยเหตุผลเดียวกับหลายๆ คนที่รู้สึกว่ามูราคามิปั้นตัวละครที่กำลังเลียแผลใจของตัวเองได้ราวกับเข้ามานั่งกลางใจ (จากปกิณกะท้ายเล่ม รู้สึกคมสัน นัน จะถูกคนรักทิ้งไปเหมือนกันนะฮ้า)
• หนังสือเล่มนี้ โดยสำนักพิมพ์กาย มารุต มีปรูฟผิดบ้าง แต่ไม่เยอะจนถึงกับรู้สึกรำคาญ ไอ้ที่ทำให้ตงิดคือ ทำไม๊ทำไมถึงไม่ใช้ไม้ยมก คือไม่ใช่เค้าไม่ใช้นะฮะ แต่ใช้แค่บางที่ กับบางที่ (หลายๆๆๆๆ แห่ง) เหมือนตั้งใจจะไม่ใช้ อ่านแล้วมันคันตาฮะ