โลกจิต : นอกกาย-นอกใจ

Rating:	★★★★★
Category:	Books
Genre:	Science
Author:	แทนไท ประเสริฐกุล

โลกจิตเป็นหนังสือที่น่าทึ่ง เพราะมันเขียนถึงปรากฏการณ์ซับซ้อนที่เกิดจากการทำงานประสานกันของสมอง ร่างกาย และจิตใจของคนเรา ไว้อย่างเพลิดเพลิน อ่านสนุกราวกับอ่านเรื่องกอสสิป จนแม้แต่มันความหนาปึกของมันยังไม่ใช่อุปสรรคในการอ่านจนจบ

ไม่ใช่แค่สามารถเล่าเรื่องยากๆ ได้สนุก ตลกโปกฮาอย่างเดียว การสื่อสารของแทนไท ประเสริฐกุล นักเขียนหนุ่มทายาทกวีซีไรต์ นักเรียนทุนทุน พสวท. ผู้เคยเป็นอาจารย์ชีวะฯ ระดับมัธยมปลาย ยังเป็นการสื่อสารที่สัมฤทธิผลอย่างดี เพราะนอกจากจะทำให้อิฉันเอง ซึ่งแทบไม่หือไม่อืออะไรกับการนำเสนอเรื่องวิทยาศาสตร์ด้วยสำนวนอะคาเดมิกสามารถ “เก็ต” คือทำความเข้าใจกับกระบวนการอันเป็นเหตุเป็นผลนั้นได้แล้ว บางเรื่องที่เขาคัดสรรมาเสนอยังทำให้อิฉันได้ค้นพบ และเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง ที่ก็ได้เรียนรู้มานานแล้วแหละ ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ แต่ไม่เคยเข้าใจ ว่าทำไม มันถึงได้เป็นอย่างนี้

หนึ่งในนั้นคือ สัญชาตญาณความหึงที่แตกต่างกันระหว่างผู้ชายและผู้หญิง ในบทที่ชื่อ “ที่มา ที่ไป นอกใจ นอกกาย”


แทนไทเล่าเรื่องขำๆ ของลมเพชรหึงระหว่างชายหญิงคู่หนึ่งให้อ่านพอขำๆ แล้วก็ยกเอาศาสตร์ที่ชื่อ Evolutionary Psychology หรือจิตวิทยาวิวัฒนาการ ซึ่งมีทฤษฎีว่า สัญชาตญาณใดๆ ก็ตามที่ถูกส่งผ่านรุ่นต่อรุ่น แสดงว่ามันต้องเคยมีประโยชน์ต่อการเอาชีวิตรอด และการสืบพันธุ์ของเรา ไม่เช่นนั้นสัญชาตญาณนี้ก็คงหายไปแล้ว เช่น สัญชาตญาณของการกลัวความมืด ความสูง หรือกลัวเจ็บ

มาถึงความหึง เหตุที่มันยังเป็นสัญชาตญาณที่คงอยู่ ไม่สูญสลายหายไป แทนไทบอกว่า เพราะมันถูกออกแบบมาเพื่อปกป้องการสืบเชื้อสายของคนคู่หนึ่ง ไม่ให้ถูกแทรกแซงจากบุคคลที่สามนั่นเอง

ที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ ผู้ชายและผู้หญิง “หึง” ไม่เหมือนกัน..ไม่เชื่อก็ลองคิดตามดู


ในผู้ชายซึ่งเป็นเพศที่ไม่อาจมั่นใจได้ว่า ลูกที่เกิดจากเมีย เป็นลูกของเขาจริงๆ หรือไม่ (แน่ล่ะ ก็เขาไม่ใช่คนคลอดนี่) หากลูกที่เกิดมาเป็นลูกของชายอื่น งานการที่ลงแรงทำเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงลูก ความรักเอาใจใส่ที่ทุ่มเทไป ก็เท่ากับเป็นการสูญเปล่าโดยสิ้นเชิง เพราะเป็นการเลี้ยงลูกชู้ ไม่ใช่ลูกตัว ด้วยเหตุนี้ ความหึงในผู้ชายจึงถูกพัฒนาให้อ่อนไหวต่อสิทธิขาดทางเพศในตัวผู้หญิงของตัวเองของตัวเอง หรือพูดง่ายๆ ว่าผู้ชายหึงเรื่องแฟน “นอกกาย” มากกว่า
รู้ว่าแฟนกรี๊ดฟิล์มยังไม่ปรี๊ดเท่ารู้ว่าหล่อนไปจูบกับผู้ชายอื่น

ส่วนในผู้หญิง ยังไงๆ ผู้หญิงก็เป็นฝ่ายมั่นใจได้ว่าลูกที่เกิดมาเป็นลูกของตัวเอง (ก็แน่สิฮะ เบ่งออกมาเองนี่นา) ดังนั้น สิ่งที่ผู้หญิงจะระแวดระวังมากที่สุดในความสัมพันธ์กับผู้ชายของเธอก็คือ การสูญเสียความรัก ความเอาใจใส่ที่พึงจะได้รับจากคนรักหรือสามีมากกว่า ซึ่งการที่ผู้ชายแบ่งใจไปรักคนอื่น ความความรัก ทุ่มเท การดูแลเลี้ยงดู ที่เคยมีให้เธอกับลูกก็จะพร่องลง ความหึงของผู้หญิงจึงถูกพัฒนาให้อ่อนไหวต่อสิทธิ์ขาดทางความรักจากคนรัก หรือพูดง่ายๆ ว่าผู้หญิงจะหึงเรื่อง “นอกใจ” มากกว่า แฟนเผลอนอกกายกับหญิงอื่นยังพอคุยกันได้ แต่ถ้าจับได้ว่านอกใจละก็ เรื่องใหญ่แน่


แทนไทยังสงสัยไม่จบ เขาพบบางเว็บไซต์ที่พูดถึงความหึงที่ไม่สมเหตุสมผล ซึ่งตั้งข้อสังเกตว่า บางทีการหึงแบบนี้หาใช่กลไกป้องกันไม่ให้คนรักไป นอกกาย หรือนอกใจ กับคนอื่น แต่นั่นอาจเป็นพฤติกรรมที่สะท้อนถึงความไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ความน้อยเนื้อต่ำใจว่ามีดีสู้คนอื่นไม่ได้

ซึ่งก็เป็นได้ว่าสมัยเด็ก คนขี้หึงคนนั้นอาจจะได้รับความรักจากพ่อแม่ไม่เต็มที่ จึงโตขึ้นมาพร้อมกับโหยหาความรักอย่างเหลือเกิน เติมเท่าไหร่ไม่เคยเต็ม แถมยังทั้งหวง ทั้งหวาดกลัวจะสูญเสียความรักที่มีอยู่ไป



บันทึก
• ทักษะและความสามารถในการคิด และเขียน ของแทนไท ประเสริฐกุล อาจจะถูกระบุไว้ในดีเอ็นเอ แต่เชื่อว่ารสนิยมในการอ่าน และความกระหายในการสืบค้นข้อมูลประกอบการเขียนของเขามาจากการปลูกฝังระหว่างเลี้ยงดู
• สิ่งที่น่ายกย่องของแทนไทคือ เขาสงสัย เขาค้น เขารู้ แล้วเขาสอนต่อ โดยไม่แคร์ว่า ถ้านักเรียนไม่เข้าหาเขา เขาต้องเป็นฝ่ายเข้าหานักเรียน และที่สำคัญ เขาทำมันได้ดีเสียด้วย
• แทนไททำรายการข้อมูลอ้างอิง+เพิ่มเติมท้ายเล่มได้เริ่ดมาก
• ต้องขอบคุณคนสองคนที่ทำให้ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ คนแรกคือน้าหว่าง ที่จู่ๆ ก็บุกมาแนะนำหนังสือเล่มนี้ถึงหน้าบ้าน บอกว่านี่เป็นงานเขียนกวน ต ของครูชีวะฯ (เหมือนเขา) อีกคนคือ ปกรณ์ ผู้ซึ่งอุตส่าห์ขนหนังสือเล่มนี้ข้ามน้ำข้ามทะเลมาให้ยืม (โปรดทราบว่ามันเยินมาเรียบร้อย ก่อนถึงมีอิฉัน) พร้อมกับสั่งว่า อ่านแล้วเขียนรีวิวด้วย