| Rating: | ★★★★★ |
| Category: | Movies |
| Genre: | Drama |
Vicky Christina Barcelona (2008) ชื่อหนังที่มาจากการสมาสชื่อสวยๆ ของผู้หญิง 2 คน กับเมืองสวย 1 เมือง คือหนังเรื่องใหม่ของปู่ Woody Allen ที่น้องหนูนามจูเนียร์สารภาพว่าสอยมาเพียงเพราะภาพแขน+นมอวบๆ กับปากอิ่มๆ เพียงเสี้ยวเดียวของน้องหนู Scarlett Johansson ที่ปรากฏอยู่ในปก DVD (ผี) แผ่นนี้ เสร็จแล้วก็เพียรมาคุยอวดอิฉันเหลือเกิน สำทับด้วยการถาม พี่ดูหรือยัง มัน...ดีนะ
(สำหรับจูเนียร์แล้ว อย่างอื่นๆ จะยังไงก็ได้ ขอให้มีสการ์เล็ตออกมาสร้างความชุ่มชื่นหัวใจมั่ง นิดๆ หน่อยๆ มันก็จะ ....ดี แล้ว)
อิฉันบอกแน่จริงก็เอามาให้ดูมั่ง เขาก็เอามาให้ดู แถมสั่ง-พี่ เขียนรีวิวด้วยนะ
(ประจำ)
หลังจากที่ได้ชมแล้ว อิฉัน (ซึ่งก็ชอบดูอะไรๆ ของยัยสการ์เล็ตเหมือนกัน) พบว่าสิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้น่าดู และน่าจำ (แม้จะไม่ได้จำในฐานะมาสเตอร์พีซของปู่วูดดี้) มีอีกหลายประการ อย่างแรกที่โดดเด่น ประทับตา ประทับใจมากคือ ความเซ็กซี่ของ Javier Bardem (อ่านอย่างสแปนิชว่า ฆาบิเยร์ บาเด็ม นะจ๊ะ) แล้วก็บทบาทการแสดงของ Penélope Cruz (อันนี้อ่านอย่างสแปนิชว่า เปเน้โลเป ครูซ)
ขอว่าด้วยเรื่องความเซ็กซี่ของฆาบิเยร์ก่อน..สำหรับสาวๆ ที่เคยดูผู้ชายคนนี้ในหนังแค่ 2 เรื่อง คือ No Country for Old Men กะ Love in the Time of Cholera เหมือนอิฉัน แล้วได้เห็นลุคนี้ของเขาเป็นครั้งแรกในหนังเรื่องนี้ ถามหน่อย มีใครไหมที่สามารถอดใจไม่ให้กรี๊ดได้...ฆาบิเยร์เล่นเป็น Juan Antonio Gonzalo ได้ทั้งบุคลิก หน้าตา คำพูดคำจา (อันนี้ปู่วูดดี้จัดให้) แววตา และกริยาท่าทาง การเพอร์ฟอร์มที่แสดงถึงความก้าวร้าว ดุดัน และมั่นใจ ตอนที่เขาเขียนรูป มันเหมือนจะส่งฟีดรโมนออกมายั่วยวนชวนให้หลง ถ้าพ่อคนนี้หลุดจอมาเกี้ยวดิฉันมั่ง เห็นที อิฉันจะรอดยาก
ส่วนแม่เปเน้โลเปคนงาม แม้ไม่รู้มาก่อนว่าเธอซิวออสการ์ไปจากบทที่ปู่วูดดี้ใส่พานถวายนี้ อิฉันก็ต้องขอชื่นชมจากใจจริง ตอนได้เห็นเธอในเวอร์ชั่นนี้มันแอบคิดไม่ได้ว่า นี่ปู่คงชอบเธอเป็นการส่วยตัวเอามากๆ เพราะบท Maria Elena มันเขียนมาเพื่อผู้หญิงคนนี้เลยนี่หว่า ในบทนี้ เปเน้โลเปทั้งสวย ทั้งดุ สมกับเป็นสาวสเปน (บทสาวสเปนคงไม่มีใครเข้าถึงได้สุดๆ ถ้าไม่ใช่สาวสเปน) งานนี้เธอปล่อยไม่ยั้ง เธอไม่เก๊กสวย แต่เล่นอย่างออกแนวระเบิดอารมณ์ และก็ไอ้ความฉุนเฉียว ติสต์แตก แล้วก็เซอร์จนได้ที่ขนาดนี้แหละ ที่เป็นเสน่ห์ของตัวละครตัวนี้ (ส่งไปถึงตัวฆวน อันโตนิโอ ได้อีก) เธอเล่นได้น่าหลงใหลมากเลยล่ะ ขอยอมรับ
จากประสบการณ์น้อยนิดที่พอมีจากการดูหนังของปู่วูดดี้แค่ 3-4 เรื่อง อิฉันพบว่าแนวของปู่แกคือจะเป็นหนังที่นางเอกสวย (เสมอ) เป็นหนังพูด จะมีบทสนทนายาวๆ ของตัวละคร ซึ่งมักจะตั้งคำถามอยู่ 2-3 ข้อ คือ เกี่ยวกับความรัก ความสัมพันธ์ แล้วก็ความเชื่อ (ในพระเจ้า หรือในศาสนาก็ตามแต่) ในหนังเรื่องนี้ แกก็ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของแกไว้ได้อย่างมั่นคง แต่ก็คลาสสิกสมกับเป็นแก คือมันเป็นหนังที่มีรสนิยม แล้วก็ออกจะอยู่เหนือกาลเวลา (ไม่เชื่ออีก 10 ปีลองเปิด DVD เรื่องนี้ดูอีกทีสิ มันยังไม่เชยหรอก)
ในหนังเรื่องนี้ปู่วูดดี้นำเสนอปฏิกริยาของผู้หญิง 3 แบบที่มีต่อผู้ชายคนหนึ่ง
แบบแรกคือ พวกแม่สีที่แม้จะเคยปล่อยตัวใ้ห้อ่อนไหวกับความรู้สึกประสาผู้หญิง แต่ก็จะพยายามดึงสติ ครองตัวมั่นอยู่กับหลักใดหลักหนึ่งอย่างมั่นคง แล้วก็เลือกจะอยู่อย่างปราศจากความเสี่ยงแบบนั้นแหละ พวกนี้ไม่อนุญาตให้ตัวเองดื่มมากกว่าไวน์ 1 แก้ว แบบที่สองเหมือนสีที่เกิดจากการผสมอย่างเมามัน แนวประมาณสีบานเย็นเมทัลลิก เธอจะเปิดกว้าง อยากรู้อยากเห็น อยากทำความรู้จักและเข้าถึงอารมณ์ความหลงใหล อยากเข้าใกล้นิยามของความรัก แม้จะเริ่มจากกล้าๆ กลัวๆ แต่ที่สุดแล้วก็จะยอมเจ็บ ปล่อยตัวล่องลอยไปตามอารมณ์และความรู้สึกเพื่อเรียนรู้มัน สาวๆ กลุ่มนี้่กล้าพอจะปล่อยตัวเองล่องลอยไปกับภาพแฟนตาซีในควันกัญชา ส่วนแบบที่สามเป็นพวกสีจัดจ้าน มากอารมณ์ความรู้สึก เธอสุดๆ ไปกับการจมดิ่ง ลอยฟุ้ง และหดหู่ไปกับความรู้สึก แล้วก็ระเบิดมันออกมายังกะภาพเขียน Expressionism ไวน์ บรั่นดี แซงเกรีย วอดก้า หรือกัญชามันไม่ใช่แล้ว ระดับเธอต้องประมาณยาอีเท่านั้น
ผู้หญิงแบบแรก จะมีชีวิตที่มั่นคงอยู่บนหลักของการสมรส (ในกรณีที่ได้ผัวดี) แม้จะไม่มีความสุขเลย ทั้งๆ ที่รู้แต่แรกว่าเป็นความปลอดภัย มั่งคั่งที่ต้องแลกด้วยการไม่อาจตอบสนองอารมณ์และความปรารถนาภายในได้อย่างที่เธอพอใจ ผู้หญิงแบบที่สอง ความกล้า และบาดแผลจากความโชกโชนในการใช้ชีวิตจะทำให้เธอรู้จักกับตัวเองมากขึ้น แต่ก็ต้องแลกด้วยสถานะความมั่นคงในชีวิตคู่ อันเป็นปัจจัยโคตรสำคัญข้อที่ผู้หญิงทุกคนต้องการจะเติมให้ชีวิตของตัวเอง
ส่วนผู้หญิงแบบที่สาม แม้จะได้สุดๆ กับสัมผัสของอารมณ์และความรู้สึก แต่ในตอนท้าย อาจจะกลายเป็นคนที่คลั่งเพราะรักไปได้ง่ายๆ
เป็นคุณ คุณอยากรักผู้หญิงแบบไหนมากที่สุด?
บันทึก :
• หนังเรื่องนี้ทั้งเขียนเรื่องและกำกับโดย Woody Allen (ตามฟอร์ม)
• Rebecca Hall ที่เล่นเป็น Vicky น่ารักมาก จะบอกว่าเซ็กซี่ก็ไม่เชิง (แหง๋ล่ะ เล่นหนังเรื่องเดียวกับสการ์เล็ตก็ต้องโดนข่มเป็นธรรมดา) ชอบผมของชี ตาก็สวยดี เปลือกตาบนมันย้อยๆ สไตล์เดียวกับคิม บาซิงเจอร์ เวลายิ่มเห็นฟันหน้าเกๆ ก็น่ารักจริงๆ
• ยัยสการ์เล็ตเป็นสาวอวบที่ใส่อะไรก็น่ารัก น่ากอดไปหมดเลยว่ะ
• อยากไปบาร์เซโลน่ามั่งจังเยย จะได้ไปดูงานของ Antonio Guadi จริงๆ สักที ว่ามันน่ากลัวเหมือนที่รู้สึกไหม แล้วไฉนจึงต้องทำให้มันอลังฯ ขนาดนั้นกันเล่า
• ชนบทของสเปนน่าหลงใหลมาก (เห็นมาหลายเรื่องแล้ว)
• ถ้าเป็นอิฉัน เกิดอยู่กับผัวรวยแล้วรู้สึกไม่มีความสุข อิฉันจะเห็นแก่ผัว ด้วยการสารภาพ ว่าไม่มีความสุข ถ้าตกลงกันว่าเลิกกันดีกว่าก็จะเลิก เพราะอิฉันเป็นพวกตรงๆ คงตีสองหน้า อยู่กับผัวตอนกลางคืน อยู่กับชู้ตอนกลางวันไม่เก่ง
• ไม่รู้คุณน้องจูเนียร์จะถูกใจกับบทความนี้ไหม
• ขอคืนหลังสงกรานต์นะยะ
• Heaven ขอแปะไว้ก่อนนะ
• เผื่อคนอยากอ่านบทความที่เคยเขียนถึง Love in the Time of Cholera ฮะ http://mandymois.multiply.com/reviews/item/33
เขียนซะอยากดู
ตอบลบใช่เลย เขียนซะอยากยืมมาดูเลย
ตอบลบมาตามอ่านเช่นเคย
ตอบลบไม ช้านไม่ปลื้มกับบทของน้องเป้ว่ะ
ตอบลบไมล่ะ?
ตอบลบแบบไหนก็ได้
ตอบลบขอให้เป็นช้างเท้าหน้า
เอ็งเป็นมาโซหรอ?
ตอบลบผมให้ Heaven ไปก่อนแท้ๆ ดันมาดู+เขียนเรื่องนี้ก่อนเฉยเลย ห้ามเบี้ยวนะพี่ เขียนถึงสาวหัวโล้นที่สวยที่สุดในโลกของผมด้วย
ตอบลบน้องคระ
ตอบลบHeaven นี่ ต้องให้ดูอีก 3 รอบละมั้ง ถึงจะบรรลุ
เรื่องนั้นชั้นดูจบไปตั้งนานแล้ว
ตอบลบแต่บอกตรงๆ ว่ามึน ยังแปลสารไม่ออกว่้ะ
อยากดูความอวบ น่ารักของน้องสกาเล็ต
ตอบลบยัยคนนี้ทำให้ม้อยนึกอยากเป็นเลสฯ ในบางครั้ง
ตอบลบอิ อิ
หวัดดีค่ะ หนูเปงมือใหม่ วันก่อนก็เพิ่งลงเรื่องนี้
ตอบลบเพราะไม่รู้มาก่อน แต่ดูหนังเรื่องนี้แล้วชอบมากๆค่ะ
ชอบอะไรมากที่สุดคะ?
ตอบลบเดี๋ยวพี่ตามไปอ่านดีก่า
ไม่เคยดู และชอบหนังของปู่เรื่องเดียว คือ แมนฮัตตัน เพราะมันเหมือนตัวเองช่วงหนึ่ง
ตอบลบเอ่่อ ที่จริงคิดว่าปู่แอบมาส่องกล้องดูชีวิตด้วยซ้ำ
ผู้หญิงแบบไหนก็คือ ผู้หญิง
ภรรยาผมชอบบอกเวลาผมจะถ่ายรูปเธอ ว่า "เค้าไม่สวย ไม่ถ่ายได้มั้ย?"
ก็จะตอบไปว่า "ถ้าคิดว่าไม่สวย มันก็ไม่สวย ภาพลักษณ์ภายนอกมันขึ้นอยู่ที่ใจเรามอง มากกว่าตา"
ผมไม่ได้เสริมว่า ผู้ชายน่ะชอบผู้หญิงอย่างสการ์เล็ตทั้งนั้น ถ้าให้เอาเป็นเมียต้องคิดสองตลบ
(ผมยังบอกภรรยาเลยว่าขอมีเมียน้อยเป็นแอฟ ทักษอรได้ป่ะ เธอค่อนปะลั่กปะเหลือก)
ในชีวิตรอยกาย เพื่อนส่วนใหญ่ไม่ได้ผู้หญิงสวยเป็นเมีย เพราะมัน "ไม่ไว้ใจเมีย"
ทัศนคติแบบนี้อาจเป็นการกดขี่นะ แต่มันก็เป็นความจริง
ผู้ชายเลือกผู้หญิงจากอะไร ผมเลือกที่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
เรื่องอื่นๆ เป็นสิ่งที่เรา จัดฉาก มันได้ แต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มแท้จริงนั้น
เสแสร้งไม่ได้ เหมือนความรักที่บางครัง ก็ไม่รู้หรอกทำไมรักคนๆ นี้ และรักแต่เมื่อไหร่
แต่เมื่อรักแล้ว (อย่าหาว่าสอนนะ) รักไม่ใช่การ "อดทน" แต่เป็นความ "เข้าใจ"
และไม่ใช่ต่อตัวเขา และต่อตัวเรา ในยามที่อยู่กับเขา
เหมือนที่คุณเขียนไว้ในเอ็นทรี่ข้างเคียงว่า เพื่อนควรดูแลมากกว่าแฟน
แต่ผมคิดตรงกันข้าม เพราะเมื่อคนรักอยู่กับเรา เราจะเห็นแก่ตัวแล้วบอกว่า
"เอาน่า ตัวเอง เค้าไปกินเหล้าแป็บเดียวเอง" ไมไ่ด้หรอก เว้นแต่ขอแล้ว เธอเข้าใจ
หรือไม่ก็ให้เธอมาเจอเพื่อนเราซะเลย
เพื่อนจริงต้องเข้าใจและยอมรับ ผู้ชายจริงกลัวเมียทั้งนั้น
เพราะคำว่ากลัวมาเป็นหน้าฉากของคำว่า ให้เกียรติ
ที่รักแล้วช้ำ รักแล้วต้องกล้ำกลืนฝนทน
ส่วนหนึ่งอาจมาจากการโฆษณาชวนเชื่ออย่างที่คุณว่าไว้
แต่อีกส่วน และเป็นส่วนใหญ่ อยู่ในหัวใจ
ขอย้ำอีกครั้งว่ารักไม่ใช่การอดทน แต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกเช่นนั้น และรู้สึกต่อไปว่า ฉันไม่อยากทนแล้ว
ขอให้นึกถึงวันที่แรกรัก มองดูใบหน้าและดวงตาเขาให้ลึกๆ ถามว่าทำไมฉันถึงรักคนๆ นี้
บางทีไอ้รักที่คุณๆ ตามหากันอยู่ อาจอยู่ไม่ไกลก็ได้
เรื่องราวโรแมนติกในชีวิตผม คือเรื่องของตายายที่ถูกจับคลุมถุงชน
ไม่รักกันเล้ย แต่เมื่อเริ่ม "แรกรัก" ตรงนั้นกลายเป็นพลังของการอยู่กันนาน
อย่าบอกว่าเรื่องแบบนี้ล้าสมัย และผมหัวอนุรักษ์
พึ่งดูจบ ชอบเรื่องนี้เหมือนกันคับ...
ตอบลบเลยเข้ามาหาข้อมูลอ่านซะหน่อย...เขียนดีจังเลยครับ
หุ หุ
ตอบลบใครๆ ก็มีสิทธิ์คิดฮะ
อิ อิ
ตอบลบเชื่อแล้วฮะ
ขอบคุณครับ
ตอบลบว่าแต่ชอบยังไงมั่งเหรอครับ
หมายถึงนอกจากชอบสการ์เล็ตน่ะครับ