ถ่ายภาพบำบัด-รอลาบปลาดุก

อิจฉาฟ้าที่นี่ไหม
คนเมืองลีดส์?





เสาร์ที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๒


อาทิตย์ที่ผ่านมา มีอะไรเิกิดขึ้นมากมาย
จัดได้ว่ายุ่ง ป่วน และเครียด
ของที่คิดว่าจะส่งให้ใครๆ เลยต้องดองไว้ รอจนถึงวันเสาร์ แล้วก็ไปไปรษณีย์

เพราะวันเสาร์ ไปรษณีย์ปิดเที่ยง กว่าจะได้กินอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลยต้องรอให้กลับจากไปรษณีย์แล้ว

แม่ค้าส้มตำแถวๆ บ้านมีเมนูลาบปลาดุกเป็นพิเศษสำหรับเสาร์-อาทิตย์
อยากลองชิมหน่อย แต่ดันมาถึงพอดีเที่ยง เลยรอคิวนาน
แม่ค้าเกรงใจลูกค้าหน้าวีน เลยจัดเก้าอี้ให้นั่ง

ลูกค้าก็นั่ง แล้วเหม่อ
อาิทิตย์นึงราวกับหนึ่งเดือน มีอะไรหลายอย่างที่ต้องทำไปพร้อมๆ กัน
แต่ละอย่างนั่น ต้องทำให้ได้ดีทุกอย่างซะด้วย

เหมือนแม่ค้าส้มตำตอนนี้เลย
สิ่งที่ต้องทำมีทั้ง ตำส้มตำ สับลาบปลาดุก คนข้าวเหนียวในหวด
ไหนจะต้องคอยบริหารอารมณ์ลูกค้า คอยบอกเมนู และคิดเงิน
โดยต้องทำทุกอย่างนั้นให้ได้ดี ไม่ผิดพลาด คิดเงินต้องเป๊ะ
ตำส้มตำต้องได้รสเดิม ลาบปลาดุกต้องใส่เครื่องให้ครบ และเลือกก้างปลาออกให้หมด
พูดจากับลูกค้าก็ต้องหวานไม่น้อยไปกว่าที่ลูกค้าเคยได้ยิน

จะมาโอดครวญ วิงวอนขอร้อง บอกว่าทำไม่ทันจ้า ขอแม่ค้าทำทีละอย่างได้ไหม
หึ หึ....แล้วลูกค้าที่ไหนมันจะรอ

นี่มันเวลาเที่ยง เวลาที่ทุกคนควรได้กิน หิวแล้ว เข้าใจไหม


นี่แหละ...
โลกของมืออาชีพเป็นแบบนี้


แม่ค้าส้มตำก็ต้องพิสูจน์ความเป็นมืออาชีพของแม่ค้าส้มตำ

เรา-ก็ต้องพิสูจน์ความเป็นมืออาชีพของเราเหมือนกัน