ประตูที่ปิดตาย

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Literature & Fiction
Author:	กฤษณา อโศกสิน

ระหว่างอ่านนิยายเรื่องนี้ ฉันถามตัวเองว่า เราควรใช้เวลาทำความรู้จักกับคนคนหนึ่งนานสักแค่ไหนกัน จึงจะสามารถตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขาได้

ฉัน ผู้เกิดในปีพ.ศ. หลังปีที่นิยายเรื่องนี้เขียน อ่านแล้วให้รู้สึกฉงนแกมดูแคลนยัยจิลลา นางเอกของ “ประตูที่ปิดตาย” พิลึก

ตามเรื่อง กฤษณา อโศกสิน เล่าว่า จิลลา สาว (ถ้าเป็นสมัยนี้คงต้องมีสร้อยต่อว่า “น้อย”) วัย 24 เลือก (จากผู้ชายที่มาติดพันอยู่2-3 คน) นพี หนุ่มใหญ่วัย 36 นักเรียนนอกสุดเพียบพร้อม คือทั้งหน้าตาหล่อ รวย มีนามสกุล แต่งตัวดี สะอาดสะอ้าน หน้าที่การงานเริ่ด ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย แต่ก็ยังรักษาความโสดไว้ได้

คุณสมบัติอีหรอบอย่างข้างบน ถ้าหลุดมาปรากฏในโลกทุกวันนี้ คนเล่าสาธยายยังไม่ทันจบ คงไม่แคล้วโดนคนถามแทรกอย่างรู้ทันว่า “เกย์ล่ะสิ ” แต่ไม่หรอก ยัยจิลลาไม่คิดเลยว่าคนรักที่แสนเพียบพร้อมของตัวเองจะไม่ชอบผู้หญิง หล่อนคิดว่าเขาเป็นผู้ชายเพอร์เฟคท์

ด้วยความใส จิลลาคิดว่านพีรักษาความโสดไว้เพื่อรอหล่อน (อพิโถ่-อพิถังเอ๊ย) ตื่นเต้นกับรูปที่ปรุงมาเสียสวยของ “ผู้ชาย”คนนี้ได้ไม่นานเธอก็ปักใจเชื่อว่า นี่แหละ ใช่แล้ว-แต่งเลย โดยไม่ได้ทำฉุกใจ คิดทำการ test run หาข้อบกพร่องกันเสียก่อน

เริ่มมาจับความเอาว่า เฮ้ย ผัวฉันทำไมแปลกๆ ก็เมื่อผัวไม่ค่อยเต็มใจยอมทำการบ้าน (ไหนเคยคุยว่าผ่านมาแล้วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แต่ผมไม่อยากยกย่องเชิดชูใคร) ไหนเพื่อนๆ บอกว่าให้เตรียมใจรับศึกหนักช่วงน้ำผึ้งพระจันทร์ยังหวาน แต่ไม่เห็นมีอะไรเลย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ออกจะสวย ทั้งยังสาวยังแส้ ยังเต่งตึง แต่งชุดนอนบางเบา สวยเซ็กซ์ เอ็กซ์ก็ปานนี้ ผัวยังได้แต่นอนกอด แล้วก็จูบหน้าผากทีนึงก่อนพลิกตัวหันหลังให้

จนในที่สุดก็ต้องยอมรับความจริงว่า ผัวตัวเองไม่ได้ชอบมีอะไรกับผู้หญิงเท่าไหร่ ที่ชอบมากเป็นชีวิตจิตใจชนิดขาดแล้วจะแห้งแล้ง เหี่ยวเป็นบัวแล้งน้ำน่ะ คือการมีอะไรกับผู้ชายตะหาก

มนุษย์เป็นสัตว์โลกที่ดื้อแพ่ง ชอบเอาชนะ แม่จิลลาคนสวยเองก็มีคุณสมบัติข้อนี้ไม่น้อยกว่าคนอื่น หล่อนยังเชื่อมั่นว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางเพศที่เบี่ยงเบนของสามีได้ ก็เลยยอมปล่อยตัวมีลูกกับเขาอีก (โง่จริงเธอ)

นิยายเรื่องนี้จะจบยังไง? จิลลาอาจจะสงสัย และแอบมีความหวัง (ว่าประตูยังไม่ถูกปิดตาย)

แต่ฉันเชื่อว่าถ้าจิลลาเกิดช้าเท่าพวกเรา เธอคงรู้ตอนจบโดยไม่ต้องเดา
และหวังว่า ถ้าเธอเป็นสาวยุคเดียวกับพวกเรา คงใช้เวลาทำความรู้จักกับผู้ชายให้ดีกว่านี้ ไม่รีบด่วนมีสามีโดยที่เธอและคนรักยังคงเป็น “คนแปลกหน้า” บนเตียง

(ถ้าเธอรู้ตัวว่าชอบมีอะไรกับผู้ชาย อย่างน้อยที่สุดก็ควรแน่ใจว่าผู้ชายของเธอก็ชอบผู้หญิง ไม่ใช่ “ผู้ชาย” และไม่ใช่ “บางครั้งผู้ชาย บางครั้งผู้หญิง”)

คนเป็นเกย์สมัยนี้แทบจะหลอกผู้หญิงไม่ได้แล้ว และส่วนใหญ่ก็ไม่ยอมหลอกด้วย เพราะเขายอมรับนับถือตัวเองกันมากขึ้น (สังคมก็เหมือนจะยอมรับเขามากขึ้นด้วย) เปิดเผย และเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ส่วนผู้หญิงสมัยนี้ก็มองได้เก่งขึ้นว่าผู้ชายคนไหน “แท้” คนไหน “ไม่แท้” ผู้หญิงที่ถูกเกย์หลอกให้แต่งงานด้วยเพื่อภาพลักษณ์จึงมีน้อยลง



นอกเสียจากว่าเธอคนนั้นจะเข้าใจ และยอมแต่งด้วย เพราะข้อแลกเปลี่ยนบางอย่าง




หมายเหตุ:
• กฤษณา อโศกสิน เขียนนวนิยายเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ปี 2517 นานมากแล้ว ผู้คนยังไม่รู้จักคำว่าเกย์กันเลยมั้ง ตอนนั้น เชื่อว่านอกจากจะมีเกย์ที่ยังไม่เข้าใจตัวเอง ไม่ยอมรับตัวเองแล้ว ก็คงมีผู้หญิงโดนเกย์หลอกแต่งงานด้วยไม่ใช่น้อย การเขียนถึงหัวข้อนี้จึงเป็นอะไรที่กล้ามาก ฉันรู้สึกนับถือนักเขียนท่านนี้มาก ช่างเป็นประเด็นที่แสนจะล้ำยุค จนปัจจุบันก็ยังทันสมัยอยู่เลย
• ฉันคิดอยากอ่านนิยายเรื่องนี้มาเป็นสิบปีแล้ว แต่เพิ่งมาสอยฉบับพิมพ์โดยประพันธ์สาส์น (ลดราคา) ในงานสัปดาห์หนังสือที่เพิ่งผ่านมานี้เอง
• (ปกเฉิ่มไปหน่อยเนอะ)
• อ่านแล้วไม่ผิดหวังเลยจริงๆ นอกจากไลฟ์สไตล์ของตัวละครและฉากแล้ว การอ่านหนังสือเล่มนี้ไม่ให้อะไรที่ทำให้รู้สึกว่าเชย หรือตกยุคแม้แต่น้อย
• ฉันยังไม่เคยแต่งงาน แต่ฉันไม่ชอบเลย เวลาที่คนพูดว่าการแต่งงานก็เหมือนซื้อหวย ฉันกำลังบอกคุณว่า อย่ายอมรับชะตากรรมหลังแต่งงานเพราะเชื่อว่าการแต่งงานก็คือการซื้อหวย แต่จงเลือกคนที่จะแต่งงานด้วยเหมือนเลือกซื้อรถ ไม่ว่าจะซื้อมือแรกหรือมือสอง ถ้าไม่ลองคุณจะรู้ได้ไงว่ารถคันนี้วิ่งดี
• เซ็กซ์ก่อนแต่งอาจไม่ช่วยการันตี 100% ว่าเขาไม่ใช่เกย์ เพราะเขามีความสุขกับคุณได้ อย่าลืมว่าผู้ชายบางคนนั้นมีความสุขได้ทั้งกับผู้หญิงและผู้ชาย แต่เซ็กซ์ก่อนแต่งจะให้ข้อมูลสุดสำคัญกับคุณหลายอย่าง อย่างเบๆ เลยคือคุณจะรู้อุปนิสัยของฝ่ายตรงข้าม ความอดทน การให้เกียรติ การปรนนิบัติเอาใจ ความอ่อนหวาน สัญชาตญาณ ฯลฯ ซึ่งสิ่งสำคัญที่คุณควรสนใจเป็นพิเศษคือ แรงดึงดูดที่มีต่อกัน และความเข้ากันได้ (หรือไม่ได้)
• การหาความสุขทางเพศของผู้หญิงเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพิงผู้ชายมากขนาดนั้น (ฉันเปล่าเป็นเฟมินิสต์) ดังนั้น ถ้าโลกนี้ไม่เหลือผู้ชายที่ดีพอจะเป็นสามีของคุณก็อย่าได้แคร์ เกย์เป็นเพื่อนที่ดีของผู้หญิงมากกว่าเพื่อนผู้หญิงบางนางเสียอีก อันที่จริง ฉันเชื่อด้วยว่าผู้หญิงกับเกย์ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้ เพียงแต่คุณต้องออกแบบวิธีการใช้ชีวิตในแบบของคุณเท่านั้น
• สุดท้ายนี้ อยากให้มนุษย์ทุกเพศมีชีวิตอย่างมีความสุข ไม่เบียดเบียน และไม่แย่งชิงกัน (โอม...จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มาแย่งสามีของฉันไปเลย)