ธันวาคม 2552
มาเชียงใหม่เป็นครั้งที่สองของปี
หน้าหนาว ป่าแถบภาคเหนือจะเปลี่ยนสีสัน
ใบไม้ที่เคยแข่งกันเขียวชื่นตาในเฉดต่างๆ จะพากันคายน้ำ แห้งเหี่ยว
สุดท้ายก็ทิ้งตัวลงจากก้านกิ่ง
ต้นไม่ลดการคายน้ำในหน้าแล้ง
คนเราเมื่อร้องให้พอแล้วก็ควรรู้จักประหยัดน้ำตาไว้บ้าง
วันรุ่งขึ้นตาจะได้ไม่แห้งจนทำให้เจ้าตัวเจ็บ
รู้จักปลงคงไม่ทุกข์มากนัก :)
ตอบลบมุมที่คนแถวนั้นเห็นจนชิน แต่เราๆ ชอบจังเลยเนอะพี่ม้อย
ตอบลบสวนนี้มันน่าอิจฉาเสียจริงน้องฟ้า
ตอบลบถ้าบ้านอยู่แถวนั้นจะไปเดินเล่นทุกบ่อย
ดูสิ
ตอบลบข้างล่างมีจอมปลวกด้วยแหละ
สวยอ่า
ตอบลบพรุ่งนี้อาจไม่มีน้ำ
ตอบลบตรงนี้คือ แนวกำแพงดินของเวียงเจ็ดริน หรือเปล่าครับ ?
ตอบลบภาพนี้สวย
ตอบลบม้อยก็ว่างั้นนะพี่
ตอบลบแต่ว่า ข้างหลังคันดินมันไม่โรแมนติกอย่างที่คิดเล้ย
คนเราไม่เคยหยุดร้องไห้ เราเพียงหยุดพักเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น - ชิทแตก ปราบดา หยุ่น-
ตอบลบคิดถึงหางนกยูง
ตอบลบ