ของเล่นของเด็กหญิงทะเล

ศุกร์ที่ 22 มกราคม 2553

เพราะว่าพี่ประถมมีกีฬาสี น้องอนุบาลได้หยุดโรงเรียน
แม่แอนจึงพาเด็กหญิงทะเลมาสวัสดีนายฉัน
(แบบว่าแม่แอนเคยมีนายคนเดียวกัน แต่พอคลอดทะเลแล้วเธอก็ชิ่งหนีไป)

เด็กคนนี้ก็เลยมาปรากฏโฉมให้พี่ป้าน้าอาวี๊ดว้ายกระตู้วู้ว่า
โตแล้ว-เป็นสาวแล้ว-ขาวเหมือนใคร-อยู่ ป. อะไรแล้ว-ต๊าย อนุบาล 3 เองหรอ-
มากอดหน่อย-หอมที-สวยจัง ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ

ก็แหง๋ล่ะ ใครๆ ก็มีรูปทะเลตอน 2 ขวบ ตอนหน้าอ้วนกลม ประแป้งขาว ผูกแกละสองข้างติดที่โต๊ะ เพราะพี่หนุ่มปริ๊นต์สีมาแจกให้ทุกโต๊ะ แล้วตอนนี้เปลี่ยนไปขนาดนี้ ที่เห็นกันมาตั้งแต่ยังอ้วนกลม เดินเตาะแตะ ใครมั่งจะไม่แปลกใจ

ทะเลอยากกินราเมง เราสามคนเลยต้องเดินกันไกล๊ไกล ไปตลาดหลังแกรมมี่ก็แล้ว แล้วก็พากันเดินย้อนไปทางปากซอยประสานมิตร ไปหยุดที่ร้านโตไก (คราวหลังขออนุญาตพาไปกินราเมงร้านแจ่มกว่านี้นะเจ้ แต่ต้องลงสถานีพร้อมพงษ์)

ขากลับ เด็กหญิงทะเล ผู้ไม่ประสบความสำเร็จในการขอให้แม่ซื้อของเล่นที่ตลาดนัดให้
เธอยืนกรานอยากได้ของเหล่านี้
ด้วยความเป็นแม่ เจ้แอนก็ได้โอนอ่อนผ่อนตามให้ตามสมควร