Rating: | ★★★★★ |
Category: | Books |
Genre: | Biographies & Memoirs |
Author: | ฮิมิโตะ ณ เกียวโต |
ใครหรือคือผู้รับฟังยามปรับทุกข์
ฟัง ฟัง ฟังเราพูดพล่ามจนพอใจ
แล้วก็เพียงยิ้มบางๆ โบกลมให้น้ำตาระเหยหาย
เมื่อนัยน์ตาแจ่ม
จึงกระจ่างใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แล้วก็เติบโตขึ้นอีกขั้น
ผู้รับฟังอย่างสงบงามของเธอผู้นี้คงไม่ใช่ใครอื่น นอกจากดอกไม้เล็กใหญ่ ต้นไม้ ใบหญ้าทั้งที่กินได้และกินไม่ได้ ที่รายล้อมอย่างไม่มีระเบียบในสวนรอบบ้าน
ฮิมิโตะ ณ เกียวโต โปรยเสน่ห์ใส่ฉันอีกครั้งด้วยความเรียงงดงามชุดนี้ งานเขียนซึ่งสะท้อนภาพความเป็นหญิงสาวผู้มีเลือดมีเนื้อ มีอารมณ์ความรู้สึก มีความอ่อนไหว หญิงสาวธรรมดาๆ ที่ไม่ได้เป็นสาวพรหมจรรย์เลิศเลอ ไร้มลทิน นางเอก นางมาร เป็นแม่ หรือเมียของใคร เป็นแค่หญิงสาวธรรมดาๆ ที่เจริญวุฒิภาวะทางอารมณ์ตามประสบการณ์ที่ชีวิตที่ได้สั่งสมมา
แค่มนุษย์เพศหญิงสามัญที่มีพร้อมทั้งกิเลส ตัณหา ความปรารถนา อยากได้ เหมือนกับๆ มนุษย์โลกคนอื่นๆ ทำให้เธอดิ้นรน ค้นหา ไขว่คว้า เพื่อจะได้ครอบครอง แต่กลับได้พบกับความพลาดพลั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า
จะโดยตั้งใจหรือไม่ รับรู้ถึงความสุขทุกข์ของเธอหรือไม่-ไม่รู้ได้ แต่ต้นไม้ใบหญ้าร่มรื่นรอบตัวพากันแสดงให้เห็นถึงวาระของการเกิด การดับ การต่อสู้ ความพ่ายแพ้ และพยายาม ครั้งแล้วครั้งเล่า
อันเท่ากับสอนให้เธอเข้าใจชีวิต
ความงดงาม ความเจ็บปวด เศร้าสร้อย และทระนงอยู่ในทีของต้นไม้ในสวน ที่ฮิมิโตะฯ เขียนเล่าให้เราอ่าน เหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ให้เรารู้ว่า บางที กุญแจไขปริศนาในใจหาได้อยู่ไกลสุดขอบจักรวาล
แต่อยู่ในสวนดอกไม้ข้างบ้านนี่เอง
บันทึก
• เจ้าของนามปากกา ฮิมิโตะ ณ เกียวโต เป็นคนคนเดียวกับเจ้าของนามปากกา คำ ผกา (เผื่อยังมีคนไม่ทราบ)
• จักรวาลในสวนดอกไม้เป็นการรวมพิมพ์บทความที่เคยตีพิมพ์ใน Image (ถ้าจำไม่ผิด)
• เธอเขียนถึงแม่ได้น่ารัก (อ่านแล้วนึกถึงแม่ตัวเองทันทีเชียว) แต่เขียนถึงหลานสาววัย 4 ขวบได้อย่างที่ทำให้คนอ่านน้ำตาหล่น
• ฉันรักผู้หญิงคนนี้นะ แม้เขาจะเกลียดหมามาก (เพราะมันบุกรุกทำสวนของเธอเลอะเทอะ) ฉันก็รัก
• ฉันชอบเวลาเธอเขียนถึงกิ่ง ก้าน ใบ ลำต้น ราก ดอก และกลิ่น ที่มักจะนำพาไปสู่ความทรงจำในช่วงต่างๆ ของชีวิต รวมทั้งตอนที่เธอเล่าถึงวิธีปลูกต้นไม้และดูแลสวนตามสัญชาตญาณในแบบเฉพาะของเธอด้วย
• ตอนที่ชอบมากเป็นพิเศษคือ ดอกราตรี และ เจตจำนงของดอกไม้
• อ่านแล้วอยากปลูกบ้าน ปลูกสวนตามใจของตัวเองอย่างนี้บ้าง
• ฉบับที่อ่านพิมพ์โดยแพรวสำนักพิมพ์ ภาพประกอบสวยเชียว (โดยไทยวิจิต พึ่งเกษมสมบูรณ์) จัดหน้าได้อ่านง่าย ขนาดรูปเล่มจับถนัดมือ แต่ดูเหมือนปกจะสวยน้อยไปนิด
(ที่จริงฮิมิโตะฯ ไม่ได้พูดกับต้นไม้เยอะขนาดนั้นหรอก)
ตอบลบ(ฉันตู่ของฉันเองน่ะ ว่าเขาคุยกัน)
กำลังจะถามว่าชอบงานของ คำ ผกา บ้างเปล่า อยู่พอดี อ่านมาถึงบันทึกก็ถึงบางอ้อ
ตอบลบงั้นรออ่านรีวิวเล่ม “กระทู้ดอกทอง”
ด้วยความระทึกในดวงใจหทัยพลัน!
อยู่นะครับ..อิอิ
รออ่านแต่ของคนอื่นนะ คุณม่อน
ตอบลบเขียน รีวิว เอง มั่งจิ
นามปากกา คำ ผกา
ตอบลบเขียนหนังสือ ดูโลดโผนไปมั้ง ปีก่อน ถูกวิจารณ์ซะแรงเลย
ฮิมิโกะ ณ.เกียวโต ดูเหมือนจะได้รับการยอมรับมากกว่า นิ
เรื่องของเรื่องคือ
ตอบลบถ้ามีคนพิมพ์ให้ตามคำบอกก็ดี อ่ะจิ
คนนี้เค้าถนัดแต่ quote
ตอบลบเค้าไม่ได้เอาไว้สำหรับเขียนเรื่องคนละแนวรึ?
ตอบลบคงงั้นมั้ง
ตอบลบมีไว้ให้ดูแตกต่าง
คำ ผกา : เฟมินิตส์
อ่านนานแล้ว
ตอบลบต้องกลับไปคุ้ยอะ
ขี้เกียจเอามากมากเลยนะเนี่ย
ตอบลบแฮะๆ
ตอบลบ