เสาร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2553
ฉันกลับบ้านเป็นครั้งแรกของปี
ไม่เชิงว่ากลับไปไหว้เจ้าตรุษจีน (เกือบไม่ทัน เพราะรถไฟช้าไป 3 ชั่วโมง)
แต่เพราะตั้งใจจะกลับไปทำบุญครบรอบวันตายของพ่อในวันถัดจากวาเลนไทน์
อากาศคืนล่องจากกรุงเทพฯ ลงใต้เย็นสบาย
ที่้บ้านฉันวันนั้นมีลมพัดตลอดวัน
ระหว่างที่แสงแดดเฉียงๆ ปลายหน้าหนาวทำหน้าที่ของมัน
คือสาดแรงลงมาอย่างไม่ปราณีผิว
อัญชันเถาหนึ่งขึ้นอยู่ข้างบ้าน
กำลังชูยอดอ่อนขึ้นไขว่คว้าค้างไม้ไผ่ อย่างงาม
ฉันถามแม่ ทำไมถึงปลูกอัญชันไว้ตรงนี้
แม่บอกเปล่าปลูก มันขึ้นของมันเอง
เลยทำค้างให้มันเลื้อยสวยๆ
ไม่สำคัญที่จะคิดหาคำตอบว่าเมล็ดอัญชันมาจากไหน
เป็นเรื่องน่ายินดีมากกว่าที่มันเลือกมาผังราก เติบโต ผลิดอกที่ตรงนั้น
แม้ต่อไปอาจเลื้อยให้ข้างบ้านรกเป็นพุ่มอัญชันก็ตาม
อัญชันทนทายาด
ตอบลบแม่ฉันปลูกริมรั้วเอาไว้ทำแชมพูสระผมและต้มดื่ม
ทั้งที่แปลงข้างรั้วมีดินแตกระแหงอยู่นิดเดียว
เผลอแผลบเดียว ขยายเกาะเต็มรั้ว จนรั้วพัง
อัญชัญ-อัญมณีแห่งชีวิต
ตอบลบขอมาทาผมหน่อยสิ
ตอบลบแม่แกออร์แกนิกจัง
ตอบลบผมยังดกดำงามอยู่ไหม?
ถ้ากลับไปอยู้่บ้านจะทำรั้วเป็นสรรพต้นที่เด็ดผลเด็ดใบกินได้
เก็บมาให้มันจะเหี่ยวเสียก่อนอะดิ
ตอบลบฮาาาาาาา . . . . . . หิ้วววววววววว!
ตอบลบ
ตอบลบป้าที่ตลาด บอกว่า เอาไปจิ้มน้ำพริกอร่อย ล่ะม้อย
ไ่ม่เคยลอง
ตอบลบเพราะแถวบ้านมียอดอะไรๆ น่าอร่อยกว่ายอดอัญชันเยอะเลยพี่บุ๋ม
ตอบลบพี่ก็ไม่เคย สีมัน เข้มมาก น่ากลัว
เขากินดอก ไม่ได้กินยอด
ตอบลบจริงนะ
ตอบลบพ้อนไปกินที่บ้านอาม่าบ่อยๆ
แต่แยกไม่ออกว่ารสชาดดอกไม้ หรือน้ำพริกว่ะ
ปล. อาม่าพ้อนเอามาหุงกับข้าว ได้ข้าวสีน้ำเงินอีกอย่าง
ปล. เพิ่งอ่านอีกรอบ พ้อนหมายถึงดอกอัญชัญนะ
สวยออก
ตอบลบเชื่อมั้ย อัญชัญ มีสีขาวล้วนด้วย
ตอบลบเชื่อสิ
ตอบลบไม่เคยกินเลย ทั้งยอดทั้งดอก
ตอบลบข้าวสีฟ้าก็แปลกๆ เนอะ
ตกลงเลยเคยกินแต่น้ำอัญชัน
กะเอามาขยี้ทำสีทา่ตัว(+เล็บ?)เล่นตอนเด็กๆ
เสียดายตอนเด็กไม่ได้เอามาทาคิ้ว โตมาคิ้วก็เลยไม่ดกดำ
ตอบลบพอจะเอามาทาตอนโตก็คงไม่ได้ผง เฮ้ย