(นิยายรัก) ฤดูร้อน และรอยเท้าบนผืนทราย : บทโหมโรงของนักเขียนหนุ่ม

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Literature & Fiction
Author:	กนกพงศ์ สงสมพันธุ์

แม้เขาคนนี้จะมีงานเขียนที่ตีพิมพ์ออกมาแล้วถึง 14 เล่ม ทั้งกวีนิพนธ์ รวมเรื่องสั้น และความเรียง แต่ขอสารภาพว่า ฉันไม่เคยอ่านเรื่องของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ นักเขียนเจ้าของรางวัลซีไรต์ปี 2539 จากรวมเรื่องสั้น “แผ่นดินอื่น” ผู้จากไป (เร็วเกินไป-ในปี 2549) มาก่อนเลย

เรื่องแรกที่หยิบมาอ่านดันเป็นนวนิยายที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์สองเรื่อง ที่รวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้

“(นิยายรัก) ฤดูร้อน และรอยเท้าบนผืนทราย” ถูกระบุว่าเป็น “ต้นร่าง” เปิดประเด็นเพื่อเข้าสู่เรื่องราวที่ล้ำลึก และมีรสชาติ สร้างความรู้สึกและจุดประกายแสงแห่งแรงบันดาลใจขึ้นในผู้อ่านแต่ละคน...ถ้าเพียงมันจะมีโอกาสได้ถูกเขียนขึ้นจนจบสมบูรณ์

อาจเรียกได้ว่าเป็นความไม่สมบูรณ์ แต่ Overture ปลุกเร้าอารมณ์คนดูให้ตื่น พร้อมคล้อยตามไปกับเนื้อหาใน Opera อย่างไร บทโหมโรงของนวนิยายย่อมทำหน้าที่เดียวกัน

ฉันอ่านบทโหมโรงของ “(นิยายรัก) ฤดูร้อน” แล้วไม่รู้สึกตื่น เขา (กนกพงศ์) สร้างภาพในจินตนาการคนอ่านด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ อ่านแล้วราวฉันหายจากตรงนี้ไปอยู่เชิงเขาหลวง นครศรีธรรมราช ที่ที่ล้อมตัวเองด้วยสีเขียวครึ่ดของต้นไม้ต้นไร่ ในอากาศที่หนักอึ้งด้วยไอน้ำที่ลอยอยู่ แต่มันนาน ยาวไป จนฉันรู้สึกเบื่อ เหมือนจะชื้นจนหายใจลำบาก พานอยากพาตัวเองไปพ้นๆ

หรือบางที อาจเป็นเพราะเขายังพาไปไม่ถึงพีคพ้อยท์แห่งความสงสัย ที่จะยั่วให้ฉันกระวนกระวายใคร่รู้เรื่องในลำดับต่อไป และยังมองไม่เห็นแววแห่งความเป็น “นิยายรัก”?

ส่วนบทโหมโรงของ “รอยเท้าบนผืนทราย” นั้น ทั้งๆ ที่เรื่องราวเกิดขึ้น ณ จุดพิกัดใกล้กับเรื่องแรก คือใต้ร่มเงาของเขาหลวง ใต้ต้นเงาะ และทุเรียนสูงอายุ แต่กลับเป็นการเล่าด้วย Passion ที่เร่าร้อน มีอุณหภูมิทางอารมณ์กว่าเรื่องแรก มีการเลื่อนไหลของสายลมมากกว่าเรื่องแรก มีรสชาติ ถึงพริกถึงขิงกว่าเรื่องแรก แบบนี้คงถูกจริตคนอ่านอย่างฉัน มันถึงทำให้ฉันรู้สึกพอใจ และประทับใจมาก ที่ในที่สุดก็พาตัวเองมารู้จัก กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ เสียที
(นึกดีใจด้วย ที่ไม่หยุดอ่านเสียตั้งแต่รู้สึกเบื่อกับเรื่องแรก)

มันเล่าเรื่องความสัมพันธ์ และความรู้สึกของของเขาที่มีต่อผู้หญิงของเขา ผู้ซึ่งทิ้งชีวิตเมืองมากับเขา จากการอ่าน ฉันรู้สึกว่าเธอดูดัดจริต ยั่วยวน แต่ก็เป็นเหมือนกองไฟอุ่นแรงบันดาลใจให้ร้อนได้ในเวลาเดียวกัน

ดูเป็นความสัมพันธ์ที่มีชีวิตชีวา อิ่มเอม และเป็นจริงเป็นจังจนฉันอยากรู้จักหญิงสาวผู้เป็นหญิงสาวในชีวิตจริงของเขา และฉันก็พบ

...เธอดูไม่ใช่หญิงสาวในเรื่องเสียทีเดียว แต่ฉันว่าใช่ล่ะ เธอคนนี้เอง ที่เป็นแรงบันดาลใจของเขา

กนกพงศ์ เป็นนักเขียน ฉันหมายถึงนักเขียนจริงๆ ไม่ใช่แค่คนที่เข้าใจว่าตัวเองเป็นนักเขียน ในงานเขียนของเขา เราจะพบว่ามันสร้างสรรค์ขึ้นอย่างประณีต อย่างมีประสบการณ์ และอย่างมีรสนิยมทางวรรณกรรม

ที่สำคัญคือ เขาไม่เพียงเขียนบทรักได้สวยงาม และมีชีวิต แต่ยังมีอารมณ์ขันด้วย!



ฉันอยากรู้จักเขามากขึ้นอีก
ช่วยแนะนำได้ไหมว่า ฉันควรเริ่มต้นจากเล่มไหน