ดงละครที่ได้เห็น

จำเป็นต้องถ่าย
ก็ป้ายเค้าออกจาสวย
แต่ใครช่วยเอาตู้โทรศัพท์ข้างหลังออกไปหน่อยได้ไหม?

อาทิตย์ที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๑

สามสาวไปถึงตำบลดงละคร อำเภอเมือง นครนายก เพื่อเยือน "ดงละคร" เมืองโบราณสมัยทวาราวดี ที่เชื่อว่าสร้างโดยเขมร (โบราณ)
นักโบราณคดีสันนิษฐานว่าตอนที่เมืองแห่งนี้ (จริงๆ ชื่อไรไม่รุ แต่เรียกว่าดงละครตามเสียงเพลงปี่พาทย์ที่บางคนได้ยินตอนกลางคืน...บรื๋อว์) รุ่งเรืองนั้น พื้นที่กรุงเทพมหานครอมรรัตนโกสินทร์ฯ ที่เราอาศัยอยู่นี้ยังเป็นก้นทะเลอยู่เรย

ว่ากันว่าเมืองแห่งนี้ล่มสลายไปเพราะโรคระบาด (ห่า-หรืออหิวาต์นั่นเอง)
ฟังฟังดูคล้ายเมืองเวียงกุมกามที่ตอนแรกจะได้เป็นเมืองหลวงของล้านนาแทนเชียงใหม่ แต่ถูกน้ำปิงท่วมจนจมมิดเสียก่อนยังไงยังงั้น

ในพื้นที่เมืองดงละคร มีชาวบ้านยุคปัจจุบันทำการเพาะปลูกและตั้งบ้านเรือน เช่นเดียวกับชาวเมืองเชียงใหม่ทำสวนลำไยอยู่ใกล้เจดีย์วัดเก่าในเวียงกุมกาม

แต่ดิฉันว่าดงละครน่าสงสารกว่าเวียงกุมกาม เพราะนอกจากไม่ได้รับการจัดการที่ดีจากท้องถิ่นคือ อบต. แล้ว (ดิฉันว่าการดูแลจัดการจากท้องถิ่นสำคัญกว่าจากกรมศิลป์ฯ มากนะ) ยังไม่ค่อยเหลืออะไรให้เราเห็นเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนกับที่เวียงกุมกาม

ไปดงละครวันนี้เลยไม่ได้เห็นอะไรมาก
ที่ไม่พาตัวเองไปเห็นมากๆ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ไม่ค่อยสบายตัวด้วย
ในนั้นถึงจะเป็นป่า เป็นดงสมชื่อ ถึงจะมีเสียงนกบ้าง แต่มันแปลกๆ
อึดอัดๆ อย่างไรบอกไม่ถูก อากาศก็ร้อนอ้าวแบบฝนกำลังจะตก
เดินๆ อยู่ใจก็นึกอยากจะกลับเร็วๆ

ยังไงไม่รู้แหละ
รูปที่ถ่ายมาก็มีแค่นี้อีก

อยากลองหาดูไหม ว่าถ่ายติดอะไรมามั่ง?

หึหึ