The Fall: ได้รักรั้งไว้ ไม่ให้หล่น

Rating:	★★★★
Category:	Movies
Genre:	Drama

นึกว่าจะพลาด แต่ก็ไม่พลาด
ได้ดู The Fall (2008) หนังของ Tarsem Singh ผู้กำกับติสต์ตัวพ่อ รอบเช้าวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เพราะเพื่อนโปรแกรมเมอร์เลือกหนังเรื่องนี้
คนเพิ่งเจอกัน ต้องตามใจกันหน่อย

เป็นหนังที่ดูโดยไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับมันอีกตามเคย (ก็ไม่มากกว่าที่ได้อ่านจากบล็อกของอาอิหรอก) ทำให้รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย เท่าที่สภาพโทรมๆ ของสังขารที่ได้นอนไม่พอ เพราะหลับๆ ตื่นๆ กับฝันตลอดคืนวันเสาร์จะตื่นเต้นไหว

ไตเติลขึ้นปุ๊บรู้เลย... นี่หนังติสท์

เออ รักไตเติลหนังเรื่องนี้จัง ดีใจด้วยที่ตอนนี้ชอบเสียงเครื่องสายแล้ว

หนังเล่าถึงการหล่นจากที่สูงสารพัดแบบ..มิน่า ถึงได้ชื่อ the Fall

รอย สตั๊นท์หนุ่มเลิฟเฮิร์ตส์ที่เข้ามาอยู่ในโรงพยาบาลเพราะการฆ่าตัวตายโดยการแสดงฉากขี่ม้ากระโดดลงจากสะพานรถไฟข้ามแม่น้ำสูงประมาณ ๒๕ เมตรได้มั้ง ลงน้ำ (...ม้าที่เขาควบในฉากก็คงจะ..ตายใช่ไหม?)

เป็นการฆ่าตัวตายที่เจ๋งจิงๆ ภาพสวย มีพยานเพียบ แล้วก็ได้งานอีกตะหาก

พยายามมาหลายหน รวมทั้งหนนี้ แต่รอยไม่ได้ตายสมใจเสียที รอบนี้เขาเข้ามานอนตายท่อนล่างอยู่ในโรงพยาบาล แล้วก็ได้เจอกับยัยอ้วนวัย ๕ ขวบ นาม อเล็กซานเดรีย ที่เข้ามาอยู่ในโรงพยาบาลเพราะแขนหัก ก็หล่อนตกลงมาจากต้นส้มหรืออะไรเนี่ย แม่หล่อนมีอาชีพเก็บส้ม

เขา (ผู้กำกับซิฮะ) ทำให้เราหลงรักยัยอ้วนฟันหลอที่ไม่มีวี่แววจะโตมาเป็นสาวสวยแต่อย่างใดคนนี้ ด้วยการให้เธอเล่นเป็นชาวต่างชาติ-ดูเหมือนจะเป็นโรมาเนีย (ความรู้ทางภาษาไม่ได้เริ่ดขนาดนั้น ก่อนเขียนอ่านๆ เรื่องย่อนิดหน่อยอะ) ความสามารถทางภาษาอังกฤษของยัยอ้วนก็เลยอยู่ประมาณระดับเดียวกับอิฉัน.. อดเอ็นดูหล่อนไม่ได้เล้ย

แรกๆ รอยคงเหงา เลยหลอกให้เด็กมาติดด้วยการเล่านิทานแฟนตาซี แต่หลังๆ คงอยากจะใช้เพื่อนเด็กอ้วนให้เป็นประโยชน์โดยการให้ไปจิ๊กมอร์ฟีนในห้องเก็บยามาให้ (ก็เพราะเขาติดยาน่ะสิ)

ความใสของเด็ก ๕ ขวบ ทำให้ยัยอ้วนติดเรื่องเล่าแฟนตาซี (ภาพสวยจะขาดใจ) ที่รอยเอาประสบการณ์เจ็บปวด(ใจ)ของคนเล่า มาเบลนด์กับจินตนาการใสๆ คนฟังอย่างงอมแงม ติดหนึบจนต้องมาทุกวัน ตอนที่ไม่ได้มาก็คิดฟุ้งซ่านไปตามเรื่อง

แล้วด้วยความอยากรู้ อยากฟังเรื่องต่อไวๆ หล่อนก็เลยทำการใหญ่ ไปขโมยมอร์ฟีนอีก

เกิดเรื่องละซี

คราวนี้ยัยอ้วนพลาดตกลงมาหัวกระแทกพื้น (คุณผู้กำกับฮะ การเล่าเรื่องตอนนี้สยองมาก แต่ไม่โหด ชอบมากฮะ) แล้วรอยก็ลากสังขารมาเยี่ยมยัยอ้วนถึงข้างเตียง

ยัยอ้วนในผ้าพันหัว (เห็นแล้วเจ็บเว้ย) ขอร้องให้รอยเล่าตอนจบ ชีเอ็กซ์เป็กว่ามันจะจบแบบแฮปปี้ แต่รอยทำไม่ได้ เขาไม่อาจทรยศความรู้สึก แต่งเรื่องให้ตัวละครจบชีวิตด้วยการร่วงหล่นบ้าง ถูกธนูเสียบบ้าง ถูกตีจนตายบ้าง คนแล้วคนเล่า

ยัยอ้วนปวดใจเหลือคณนา...คนดูด้วย

รอยกำลังจะเล่าให้ตัวเองตาย...รักแท้โดนทรยศแล้วจะตูอยู่สู้หน้าตัวเองได้ไง ประมาณนั้น

แต่ยัยอ้วนไม่ยอม

แล้วก็ถึงฉากที่ ถ้าต้องเสียน้ำตากันบ้าง ก็คงจะเสียกันตอนนี้

ยัยอ้วนคร่ำครวญน้ำตาไหล บอกว่า ไม่ยอมให้รอยตาย... เพราะอะไรนะ? (เพราะว่าหนูรักพ่อใช่ไหม?)

เออ...นั่นแหละ ไอ้รอยมันถึงได้ตาสว่าง ว่าเออ โลกนี้ใช่จะไร้สิ้นซึ่งคนรัก

อย่างน้อย เด็กอ้วนฟันหลอที่นอนร้องไห้เพราะอยากฟังนิทานที่จบแบบแฮปปี้คนนี้ก็รักเขา (รักจริงๆ เราเชื่อ)

เรียกว่ารักของยัยอ้วนมาห้ามไม่ให้รอย (ในเรื่องเล่า-ซึ่งแน่นอนว่าเป็นภาพสะท้อนของรอยในชีวิตจริง) ไม่ได้ Fall หรือตายไป อย่างที่เขาอยากจะตาย แต่ต้องอยู่เพื่อคนที่รักเขา

นั่นแหละ แล้วเรื่องเล่าของรอยก็จบลง

...เรื่องจริงในชีวิตจริงในหนังยังดำเนินต่อ ยัยอ้วนกลับไปเก็บส้มเหมือนเดิม แต่ชียังไม่ทันโตเป็นผู้ใหญ่ปุบปับหรอก ชียังมีชีวิตใสๆ ขำๆ ไปตามประสา

...แต่รอยสิ ไม่รู้ว่าที่สุดแล้ว ฆ่าตัวตายสำเร็จไหม?


บันทึก:
-หนังเรื่องนี้น่าซื้อดีวีดี จะได้ดูซีนสวยๆ ซ้ำแล้ว-ซ้ำอีก ใช้สร้างแรงบันดาลใจเก็บเงินเที่ยวก็ได้
-ช่างเป็นหนังที่เต็มไปภาษาสัญลักษณ์ ที่ต้องใช้สติปัญญาในการแปล
-แอบหลับไปตอนต้นเรื่อง แต่ยังกลับมาดูรู้เรื่อง...ฉลาดซะไม่มี
-ว่าแต่ว่า เราดู the Cell หรือยังฟะ? นึกไม่ออก
-เจอกันครั้งแรกดันดูหนังติสท์แตกเรื่องนี้ด้วยกัน แถมยังอภิเชษฐ์ด้วยกันทั้งคู่ สงสัยจะคบกันได้นะฮะ
-หนังเรื่องนี้(น่าจะ)ยังฉายอยู่ที่ลิโด้ เช็ครอบที่ โทร. 0 2252 6498