ตามติดชีวิตนักท่องเที่ยว (๒)

ตามติดชีวิตนักท่องเที่ยว (๒) : ชีวิตที่เชียงคาน

เรามาถึงเชียงคานเย็นวันเสาร์ที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๑
เชียงคานเกสต์เฮ้าส์เป็นบ้านเรือนแถวเก่า หันหน้าเข้าถนน หลังติดริมโขง
(หรือสมัยก่อนโน้นด้านติดริมโขงจะเป็นหน้าบ้านหรือเปล่าไม่รุเนอะ)
เรา ๑๐ แยกกันนอนใน ๕ ห้อง อิฉันนอนกะพี่ดื้อ ซึ่งเป็นเต็นท์เมทกันมาแต่คืนก่อน

บรรยากาศยามเย็นในห้องพักช่างน่าประทับใจ ด้วยแสงแดดอุ่นยามบ่ายสาดเข้ามาสร้างความอบอุ่นต้อนรับผู้มาเยือน

วางของแล้วโผล่ไปริมระเบียงหลังบ้าน โอ้โห แม่น้ำโขงกว้างจริง
ไม่น่าเชื่อว่าอีกฝั่งคือเมืองลาว (มีคนอยากข้ามไปช็อปปิ้งฝั่งลาวด้วย)

เก็บของเรียบร้อยเราว่าจะไปตลาด หาของสดมาทำกันเหมือนที่โม้ไว้บนภูหลวง
ไปๆ มาๆ ชักขี้เกียด เลยเวียนรถหาของกิน

ไหงไปโผล่ที่แก่งคุดคู้ได้ไม่รุ
เราเลยแวะลงนั่งเรือชมแก่ง (น่ากลัวออก) แล้วก็กินข้าวที่ร้านริมแก่งเสียเลย
สาวๆ ไม่พลาดการขนซื้อของฝาก ได้แก่มะพร้าวแก้วอ่อนนิ่มมาฝากคนที่บ้านด้วย

คืนนั้นนอนเขียนโปสการ์ดจนเพลีย (เหนื่อยชิบ) หลับสบ๊ายสบายไปพร้อมเพลงในไอพอดน้อย ไม่ได้รู้สึกยี่หระรำคาญกับเสียงเด็กผี เพื่อนร่วมเกสต์เฮ้าส์แต่อย่างใด

เช้ารุ่งขึ้นก็ตื่นแต่ไก่โห่ เพราะตื่นเต้น อยากใส่บาตรแบบจกข้าวเหนียว
(ซึ่งก็ได้จกกันสมใจ) เช้านี้ได้กอดพี่ท็อปอุ๊นอุ่น
เออ อากาศที่เชียงคานหนาวกำลังสบาย ไม่โหดร้ายเหมือนบนภู
สายๆ ก็เลยออกเดินเล่นเตร็ดเตร่ได้โดยไม่ต้องทรงชุดใหญ่