วันจันทร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

รอยชีวิต

Rating:★★★★
Category:Books
Genre: Literature & Fiction
Author:Kenzaburo Oe



...ฉันจะใช้เวลาในชีวิตที่เหลืออยู่ของทั้งตัวเองและภรรยาโดยมีเจ้าสัตว์ประหลาดนี่ขี่อยู่บนหลังได้อย่างไร ไม่ว่าจะอย่างไรฉันจะต้องหนีไปจากเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้ให้ได้ ถ้าไม่ทำเช่นนั้นละก็ โอ้! การเดินทางไปแอฟริกาของฉันจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ เบิร์ดถูกผลักดันให้เกิดความรู้สึกปกป้องตัวเองอย่างเร่าร้อน ราวกับเขาถูกไล่ล่าจากทารกสัตว์ประหลาดในตู้อบผ่านกระจกกั้นนั้น เบิร์ดรวบรวมกำลังเข้าต่อสู้ แต่ในขณะเดียวกันเบิร์ดก็รู้สึกอับอายในความเห็นแก่ตัวของตนที่เกาะติดตัวเขาราวกับพยาธิตัวกลมจนเหงื่อไหลไปทั่วร่าง และเกิดอาการหน้าแดง หูข้างหนึ่งของเบิร์ดหนวกสนิท ได้ยินเพียงเสียงเลือดไหลเวียน ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับโดนต่อยด้วยกำปั้นที่มองไม่เห็นแต่มีพลังมหาศาล ความรู้สึกอับอายพัดกระพือไฟร้อนจนเบิร์ดหน้าแดงและน้ำตาคลอ...



คำถามที่เกิดขึ้นระหว่างที่ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ คือ ถ้าฉันต้องตกที่นั่งเดียวกับเบิร์ด ฉันจะหนี หรือเผชิญหน้า

ไม่ว่า Kenzaburo Oe นักเขียนเจ้าของรางวัลโนเบลปี 1994 จะต้องการถามคนอ่านอย่างนั้นหรือไม่ก็ตาม เขาก็ได้เล่าไว้อย่างละเอียดตั้งแต่ปฏิกิริยาผงะหงายในวาระแรกที่เบิร์ดเผชิญหน้ากับลูกชายที่คลอดออกมาพร้อมอาการ "สมองเลื่อน" จนดูเหมือนมีสองหัว ความขัดแย้งในใจ ไปจนหนทางที่เขาตัดสินใจเลือก แม้มันจะทำให้สูญเสียโอกาสในการทำความฝันให้เป็นจริง

ตอนที่หยุดอ่านไปในครั้งแรกเพราะลีลาการเล่าเรื่องมันกดประสาทเสียจนอดกลัวไม่ได้ว่าถ้าอ่านแล้วอินมากๆ จะกลัวการมีลูก และเลี้ยงลูก แต่จริงๆ แล้วไม่เลย กลับมาอ่านจนจบในครั้งนี้กลับได้รู้สึกถึงการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ของจิตใจคนเป็นพ่อเป็นแม่

แม้เป็นเรื่องฮาร์ดคอร์ แต่ก็คุ้มที่อ่านจนจบ



บันทึก:
• “รอยชีวิต” หรือ A Personal Matter โดย Kenzaburo Oe แปลโดย เดือนเต็ม กฤษดาธานนท์ ซึ่งเลือกทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับนักเขียนเจ้าของรางวัลโนเบลปี 1994 ผู้นี้ บรรณาธิกรโดย ดร. รื่นฤทัย สัจจพันธุ์
• โอเอะมีลูกชายคนแรกเมื่ออายุ 29 ปี “ฮิคาริ” ถือกำเนิดในปี 1964 พร้อมกับความพิการทางสมอง และนั่นเป็นแรงบันดาลใจสำคัญให้เขาเขียน “รอยชีวิต” ในปีต่อมา แต่ไม่ว่าโอเอะจะเขียนให้เบิร์ดดูแย่ อ่อนแอ และปอดแค่ไหน แต่สำหรับโอเอะแล้ว ลูกคือแรงผลักดันให้เขาเข้มแข็งและยืนหยัดเผขิญหน้ากับปัญหาอย่างกล้าหาญและสง่างาม
• เป็นการเล่าถึงภาพในสมอง และบรรยายอาการที่แสดงออกมาทางกายได้ surreal มาก ประทับใจกับสำนวน ลีลาของเคนซาบุโร โอเอะ การแปลเองก็เกือบดีแล้ว (คงต้องยกเครดิตให้การบรรณาธิกรของ อ.รื่นฤทัยด้วย) มันเกือบดีแล้วแหละ แต่ที่ติดขัดบ้าง พิมพ์ผิดบ้าง ฉันให้อภัยได้ ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เขาอุตสาหะแปลให้อ่าน ^_^
• การอ่านหนังสือเล่มนี้เหมือนการติดตามตามข่าวที่รายงานสดจากสมรภูมิรบ ติดตามจนถึงวันที่สงครามสงบและสันติภาพกลับคืนมาอีกครั้ง
• อ่านหนังสือที่อ่านยาก และหยิบๆ วางๆ หลายครั้งเล่มนี้จบแล้วฮึกเหิมอีกแล้ว อ่านโคโคโระกับรอยชีวิตจบ เล่มไหนๆ ก็อ่านจบน่า (ฮา)


15 ความคิดเห็น:

  1. รอยชีวิตก็ว่าจะอ่านให้จบ

    แต่เล่มนี้ อ่ะ กว่าจะอ่านจบแทบกระอักออกมาเป็นเลือด

    v
    v
    v


    http://www.onopen.com/loveyouallmass/09-10-24/5096

    ตอบลบ
  2. ...รักสี่เส้า?

    ทำไมอ่านไม่จบง่ายๆ
    มันน่าเบื่อหรืออะไร?

    ตอบลบ
  3. มันเป็นหนังสือ ซ้อนหนังสือ
    หรือ นิยายซ้อนนิยาย
    เเละ ตัวเอกของเรื่องก็ถูกเรียกว่าคุณ ซึ่งก็คือเราคนอ่าน
    โดยที่คนเขียนเล่าเรื่องราวกับเราโลดแล่นไปกับเนื้อหาของเรื่อง
    แต่ละเรื่องก็เล่าไม่จบก็ต้องไปติดตามเรื่องใหม่
    อ่านไปอ่านมาแล้วไม่รู้ว่าเราเป็นส่วนไหนของเรื่องไปแล้ว
    ไม่รู้ว่า วรรณกรรมประเภทนี้เค้าเรียกว่าอะไร
    Meta Fiction หรือเปล่า

    ตอบลบ
  4. วุ้ย งั้นเก็บไว้ก่อนเหอะย่ะ

    ชอบอ่านวรรณกรรมเรียบง่ายกินใจอะ

    ตอบลบ
  5. เล่มไม่หนาแต่ต้องใช้กำลังในการอ่านเลยนะ

    เรามี A Personal Matter ของโอเอะอยู่...คิดว่าน่าจะเป็นฉบับอังกฤษของเล่มนี้ ...อยากอ่านเลยซื้อมาตั้งแต่หลายๆปีก่อน แต่อ่านอังกฤษแล้วไม่ไหวอ่ะ มันไม่เหมือนพวกชิคลิทภาษาอังกฤษที่พอจะดุ่ยๆไปได้

    เห็นม้อยอ่านได้จนจบแล้วค่อยมีแรงฮึดไปหาอ่านต่อ (พี่เหม่งมีฉบับภาษาไทยอยู่ ...จะลองอ่านอีกที....)

    โคโคโระ เราไม่มี มีแต่ I am a Cat ของโซเซกิ....อ่านไม่จบเหมือนกัน ...แง... -__-')

    ตอบลบ
  6. อยากรู้อีกข้อ...อ่านแล้วอินมั้ยม้อย????

    ตอบลบ
  7. อุ๊ย อันนี้หนุกไหมนะ
    (แต่ก็ท่าทางจะอ่านยากประสา โซเซกิ มันเป็นวรรณกรรมโบราณด้วยอะเนอะ)

    ถ้าโม่อยากอ่าน kokoro นะ เราให้ยืมมะ
    เล่มนี้ม่อนยกให้แล้ว

    ตอบลบ
  8. ระหว่างอ่านน่ะอิน
    แต่มันค่อยๆ คลี่คลายนะโม่

    แล้วสรุปก็ไม่ได้กลัวหรอก เรื่องที่เคยคิดว่าอ่านแล้วจะกลัวน่ะ

    ตอบลบ
  9. โฮะๆๆๆ ขอไปลอง รอยชีวิต ฉบับที่ตาตุ้มมีก่อนนะ

    ส่วน I Am a Cat นี่ เรียกได้ว่าเราซื้อมาเพราะ"พยายาม"จะอ่านให้ได้น่ะ เปิดไป 2-3 หน้าก็พับเก็บ -_-')
    ...ขอเวลาให้เจ้าน้องชายเรามันไปค้นที่บ้านเดิมก่อน ถ้าเจอจะส่งไปให้ม้อยลองลิ้มนะ

    ตอบลบ
  10. เด๋วคืน เมนูปรารถนา ไปพร้อมกันเลย

    ตอบลบ
  11. เอ๊ยยยยย ม้อยยังไม่ต้องส่งมานะ
    เดี๋ยวเราอ่านงานโอเอะให้ผ่านพ้นก่อนดีกว่าจ๊ะ

    // ม้อยสนใจเรื่อง รันทดและงดงาม ของคาวาบาตะมั้ย เล่มบาง และเป็นเล่มเดียวของคาวาบาตะที่เราอ่านจบ :)
    จริงๆเราอยากไปค้นเรื่อง รักสามเส้า (ของอีกคนนึงแต่ง)ให้ม้อยอ่านมาก แต่กลัวว่าจะโดนปลวกแทะเละไปแล้ว

    ตอบลบ
  12. อยากอ่านจ้ะโม่

    เพิ่งอ่านไดอารี่เพี้ยนๆ ของคุณปู่ใน ชายผู้เผาวิหาร เมื่อกี้เอง

    ตอบลบ
  13. จ้ะโม่ ตามจังหวะโม่สะดวกนะ
    ไม่ต้องรีบหรอก

    ตอบลบ