กัดแล้วเจอหมูสับปรุงรสลอยน้ำอยู่ข้างใน
กรี๊ดมาก อร่อย
17-19 มีนาคม 2554 : สิงคโปร์
ไม่ได้ตั้งใจว่าจะไม่กินของในห้างหรอก เพียงแต่มันไปหิวได้จังหวะ "ไม่ไหวแล้ว" เอาตรงที่ไม่ใช่ฟู้ดคอร์ดหรูๆ ในห้าง แต่ก็ดีนะ ทำให้เราได้กินของที่อร่อยแบบไม่ได้คาดหวังความอร่อย แถมยังได้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของคนสิงคโปร์ด้วย
ของแบบนี้ ถ้าอยู่แต่ในโรงแรม ไปยูนิเวอร์ซัลสตูดิโอ แล้วเดินมาช็อปปิ้งในห้างแถวออร์ชาร์ด รับรอง ไม่มีทางได้เห็น
ดูจากสีแล้ว น่าจะใช้หญ้าฝรั่นหุงข้าวนะคะเนี่ย
ตอบลบหน้าตาเหมือนขนมครกผสมขนมฝักบัวเลย
ตอบลบเสียดายร้านนี้ไม่รองใบตอง
ตอบลบไม่งั้นก็จะลอง 'เปิบ' สักครั้ง
หน้าตาดีนะนี่
ตอบลบแล้วเส้นบะหมี่ล่ะม้อย
ตอบลบหน้าตาคล้าย noodle garden นะพี่โอว่า
แหม...น่าลอง...
ตอบลบใช่เลย ; )
ตอบลบEating Trip นะเนี่ย : )
ตอบลบทะเลไม่ปลื้มบะหมี่ที่นี่เลย
ตอบลบบอกว่าไม่อร่อย
ไมไม่ขอชิมซักคำล่ะ
ตอบลบเออ น่ากินกว่าจริง
ตอบลบฟู้ดคอร์ทมีอยู่ทุกมุมเมือง หาง่าย มีอาหารให้เลือกเยอะ
ตอบลบแต่ไม่อร่อยซักอย่าง
อยากชิม
ตอบลบอันนี้น่าอร่อย
ตอบลบหนมครก
ตอบลบสิงค์โปร์นำเข้าของทุกอย่าง
ตอบลบราคาอาหารเลยแพงมาก
มันม่ายเหมือนเส้นบะหมี่บ้านเราค่ะพี่โอ
ตอบลบเหมือนเค้าทำกันเองด้วย ในร้านที่ไปกินตอนเย็นมีเครื่องตัดให้เป็นเส้น
เห็นพอเค้าตัดเสร็จก็เอาลงลวกเลย ไม่ต้องยีให้แยกจากกัน
เขาไม่ได้ใช้บะหมี่เป็นก้อนๆ มาเหมือนบ้านเรา
เออ เลมันคงชอบหนุบๆ เหมือนเส้นอุด้งราเมงมากกว่าอะสิ
ตอบลบชิมแล้ว เป็นข้าวนุ่มๆ แหละ ไม่ใช่ร่วนๆ แข็งๆ เหมือนข้าวในข้าวราดแกงราคาบัดเจ็ตบ้านเรา
ตอบลบก็ถือว่าดี เพียงแต่มันไม่เป็นเม็ดสวย
เวลาที่กินอาหารที่นั่น มีความคิดอย่างนึงว่า เหมือนเรากินอาหารจากทั่วโลกอยู่
ตอบลบอย่างมะเขือเทศที่อร่อยๆ นั่น อยากรู้เลยว่ามันอร่อยเพราะสารอาหารจากผืนดินที่เมืองไหน อยู่พิกัดไหนของโลก
น่ากินอ่ะ
ตอบลบว้าว
ตอบลบโว้ว น่ากินจริงๆจ้ะ
ตอบลบ๕๕๕ ฮาอ่ะพี่ม้อย
ตอบลบข้าวเมล็ดยาวแปลกดีจ้ะ อยากลองๆ
ตอบลบโอ้ว เป็นหนูก็กรี๊ดจ้ะ หิวเลย อิอิ
ตอบลบชิ้นดูอ้วนๆ น่ากิน
ตอบลบเป็นเมนูที่จินตนาการตามยากกว่าปกตินะ ...แต่อ่านอยากกินหอยนางรมในน้ำซุปแบบนี้ขึ้นมาเลยอ่ะ
ตอบลบเค้าคงจะเหนื่อยทำมาหากินกระมัง.... -_-')
ตอบลบอยากกินๆ
ตอบลบติดใจจริงๆนะเนี่ย:)
ตอบลบน่ากินอ่า
ตอบลบจากคุณลุง ม้อยเห็นอะไรบ้างจ๊ะ...อยากฟังม้อยเล่าเรื่องราวแบบนี้
ตอบลบคือแกมาคนเดียวโดดเดี่ยว คนอื่นๆ มักมากัน 2 ขึ้นไป
ตอบลบมาถึงแกวางจานแล้วกินเลย ไม่ถอดหมวกและไม่สนใจจะหาน้ำไม่มีอะไรทั้งนั้น (หิวกระมัง)
มือแกสั่นๆ จับช้อนด้วยมือซ้าย มือขวาจับส้อมแบบแปลกๆ แมวคราวตั้งข้อสังเกตว่าเพราะมือขวาเป็นมือสำหรับจับตะเกียบ
แกกินข้าวหมูแดง กับน้ำแกงอะไรอีกโถนึงข้างหน้า กินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้เคี้ยวช้าๆ แต่ก็ไม่ได้กินแบบจ้ำอ้าว เป็นการกินแบบอร่อย
แล้วแกก็หยุดกึก วิ่งไปที่ร้านอาหาร เรามองตามคิดว่าสงสัยข้าวติดคอแล้ววิ่งไปซื้อน้ำ
ไม่ใช่เลย แกวิ่งไปเอาน้ำจิ้มเพิ่ม
พออิ่มแล้วแกก็ไปเลย ไม่นั่งเอ้อระเหยจิ้มฟัน ผึ่งพุง
เราก็คุยกับแมวคราวว่าไม่รู้แกอยู่ตัวคนเดียวไหม หรือว่าแกเบื่อที่บ้านเลยหนีมากินข้าว หรือแกไปธุระหรือทำงานที่ไหนมา หิวเลยแวะกินข้าว แล้วจะรีบกลับบ้าน พานคุยไปถึงว่าเออ คนเค้าคงไม่ค่อยทำกับข้าวอลังการกินเองที่บ้านเพราะของสดมันแพง ฯลฯ มาซื้อกินเอาง่ายกว่า แถมไม่ต้องล้างจาน จะพากันมาทั้งบ้าน หรือซื้อกลับไป หรือนัดเพื่อนมาเม้าธ์ ที่แบบนี้ก็สะดวกดีนะ ไม่แพงเท่าในห้างด้วย ฯลฯ
คือเรามองไปรอบๆ แล้วคิดว่าฟู้ดคอร์ตตรงนั้นมันเป็นเหมือนโอเอซิสของคนบางคนที่นั่นเหมือนกันอะโม่
เห็นลุงคนนี้กินข้าวแล้วเราคิดว่า ชีวิตคนเราไม่ได้ต้องการอะไรมากมายเลย
ตอบลบมีที่อยู่ มีงานทำ มีข้าวอร่อยๆ กิน อาจจะมีคนรักและครอบครัวด้วย นอกเหนือจากนี้ ไม่เห็นต้องดิ้นรนไขว่คว้าให้เหนื่อยใจ
แขนแกอาจจะไม่ค่อยดีเพราะอายุด้วยรึเปล่าเลยสั่นเวลาจับช้อนส้อม
ตอบลบม้อยเล่ามาให้ฟังเรื่องนี้ เรานะนึกถึงเมื่อ..โอ้...เรียกว่ายี่สิบปีก่อนได้ เรานั่งรถทัวร์จากบ้านยายกลับกรุงเทพ
ระหว่างรถจอดแวะ เราเห็นเด็กหนุ่มที่นั่งกินข้าวไป ดูทีวีไป...คิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นกินข้าวด้วยท่าทางแบบเดียวกับคุณลุงที่ม้อยเจอล่ะ เราเองก็ประทับใจจนต้องจดบันทึกไว้เลย
มันเป็นการกินแบบอร่อยแบบที่ไม่ใช่เราๆอร่อยกะร้านเด็ด โอ๊ย อาหารหรู อร่อยสุโค่ยอะ แต่มันเป็นการกินอร่อยแบบมีความสุขกะชีวิตที่อยู่ตรงหน้านี่ล่ะ
ม้อยเล่ามาอีกเรื่อยๆนะ สนุกอ่าน :)
ตอบลบเดี๋ยวนี้ แม้แต่หนังสือท่องเที่ยวที่วางขายกัน ส่วนใหญ่ก็ขาดรายละเอียดความรู้สึกระหว่างทางจนน่าอ่านน้อยลง