.....จนถึงวันนี้ คุณคงได้เห็นหนังสือมากมายในโลกตะวันตกและตะวันออกเขียนเกี่ยวกับเรื่องของความรัก แต่ไม่มีเลยสักเล่มเดียวใช่ไหมครับที่กล่าวถึงเรื่องนี้ ไม่มีสักเล่มที่พูดถึงชายหนุ่มตกหลุมรักหญิงสาวเพราะฝีมือการทำอาหารของเธอ หรือชายหนุ่มตัดสินใจทิ้งหญิงสาวเพราะเธอดันต้มน้ำซุปเค็มเกินไป โรเมโอรักจูเลียต
โดยไม่สนใจความบาดหมางของสองตระกูล แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะฝีมือการทำจ๋าก๊า (อาหารเวียดนามตำรับหนึ่ง) ของเธอ ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดแต่อย่างใด เพราะนักเขียนส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับความรัก ไม่ได้เขียนเกี่ยวกับการแต่งงาน ผมจึงเห็นว่าความรักของโรเมโอและจูเลียตนั้นงดงามที่สุดแล้ว เพราะพวกเขาตายไปก่อนที่จะได้แต่งงานกัน และก็ดีแล้วที่จูเลียตไม่มีโอกาสได้ทำกับข้าวให้โรเมโอกิน.....
ส่วนฮาๆ จาก "ขอตั๋วหนึ่งใบกลับไปสู่วัยเด็ก"
โดย เหงวียน เหญิต อั๋นห์
แปลโดย มนธิรา ราโท
เออ น่าอ่าน
ตอบลบทำไมวันนี้มีแต่เราคนเดียว ??
โพสมาตั้งหลายวันแล้ว
ตอบลบno one commented before me ni na.^^
ตอบลบเจ็บแสบจริงจริ๊ง :)
ตอบลบเนอะ
ตอบลบน่าอ่านนะ
ตอบลบอยากอ่านเลยเชียว
ตอบลบเค้าพูดถึงอาหารแค่ตรงนั้นแหละนะเจ้
ตอบลบหนังสือเล่มนี้เค้าระลึกถึงตอนเด็กๆ ว่าเล่นอะไรกันไปบ้าง
ตอบลบมีตอนนึงเค้าเล่าว่าเค้ากับเพื่อนๆ เคยเล่นทำฟาร์มหมาจรจัด แล้วคนเขียนก็พูดถึงนานเหมือนกันว่า ถึงแม้จะรู้ว่ามีคนกินหมา แต่นึกไม่ออกว่าคนเราจะกินหมากันได้อย่างไร และเขาซึ่งเป็นคนเวียดนาม ก็สงสัยว่าคนเกาหลี(นิยม)กินหมา(ขนาดนั้น)ได้ไง
(ได้ข่าวว่าเวียดนามก็กินไม่ใช่น้อยนี่นา???)
อ่านแล้วรู้สึกนิดนึงว่าได้ฟีลเหมือนดูหนังแฟนฉัน
ตอบลบไม่รู้ถ้าให้เลอ่านจะเก็ตไหม สงสัยจะยัง
ซีไรต์เวียดนาม
ตอบลบ