บ้านอีกหลังที่ฉันไปเยี่ยมก่อนวันปีใหม่อยู่ตรงสุดสายรุ้ง ปลายสะพานแขวนที่อีกฟากของแม่น้ำ
เพื่อนสาวของฉันช่างโรแมนติกนักที่ไปอยู่ตรงนั้น
เรารู้จักกันมานาน ทางมัลติพลายอีกนั่นแหละ เคยรักชอบกัน งอนกัน แต่ตอนนี้เรากลับมาเข้าใจกันอีกครั้งทางเฟสบุ๊ค ไลน์ และอินสตาแกรม (ฮา) ด้วยวุฒิภาวะแห่งวัยที่เจริญขึ้น เราแลกเปลี่ยนความคิด เล่าสู่กันเรื่องชีวิต อนาคต และความหวั่นไหว ทั้งเรื่องผู้ชายและเรื่องอื่น
เรื่องหวั่นไหวล่าสุด ทำให้ฉันถามถึงการพบปะกันจริงๆ สักครั้งของเรา ทั้งๆ ที่ฉันเป็นฝ่ายหลบเลี่ยงการเจอกันตัวเป็นๆ ของเรามาโดยตลอด ไม่รู้ทำไม สงสัยฉันจะกลัวความเก๋ของเธอกระมัง
วันสิ้นปีเป็นวันที่อากาศดี ลมเย็น แดดใส ฉันดีใจที่ฉันได้เห็นว่าตัวจริง ชีวิตจริงของเธอในตอนนี้ไม่เก๋จนน่ากลัวเหมือนภาพที่ฉันคิดไว้ เธอออกจะอยู่ง่าย อยู่สบายในสไตล์ของเธอ ฉันเห็นแล้วก็ยินดีกับชีวิตของเธอ และวิถีที่เธอเลือก
แมวทั้งสามของเธอนั้นน่ารัก อ้วนปุ้กทุกตัว ฉันได้อุ้มแล้ว 2 ตัว อีกตัวฉันยังไม่ลืมว่ายังไม่ได้อุ้ม
ฉันมีความสุขดีกับการเดินทางสบายๆ ข้ามสะพานไปหาเธอ หวังว่าจะไม่เป็นการรบกวนความสงบของเธอจนเกินไป เสียดายอย่างเดียวที่ฉันลืมหยิบบราวนี่ในตู้เย็นไปฝากเธอด้วย ไม่อย่างนั้นคงได้จิบกาแฟเรียกน้ำย่อยก่อนลงมือกินปลาดุกทอดแกล้มส้มตำ
โอกาสหน้าให้ฉันแก้มือนะเธอนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น