วันอาทิตย์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2552

กลางทะเลขี้ผึ้ง





“เอ่ย น้องเอย มะพร้าวนาฬิเกร์
ต้นเดียวโนเน กลางทะเลขี้ผึ้ง
ฝนตกไม่ต้อง ฟ้าร้องไม่ถึง
กลางทะเลขี้ผึ้ง ถึงได้แต่ผู้พ้นบุญเอย”


มะพร้าวนาฬิเกร์ ต้นเดียวโนเน คือพระนิพพาน ที่เป็นความหนึ่งเดียว ไม่มีคู่เปรียบ

กลางทะเลขี้ผึ้ง หมายถึง ท่ามกลางสังสารวัฏซึ่งมีของคู่คละเคล้ากัน ดีกับชั่ว บุญกับบาป แต่นิพพานนั้นอยู่เหนือบุญ-บาป ดี-ชั่ว

ต้นมะพร้าวกลางทะเลขี้ผึ้ง เป็นความเปรียบว่า พระนิพพานนั้นอยู่ท่ามกลางวัฏสงสาร ความรู้แจ้งเห็นทุกข์ก็ต้องเกิดขึ้นตรงที่เกิดทุกข์ ความทุกข์เกิดที่ไหนความดับทุกข์ต้องเกิดในที่นั่น

ฝนตกไม่ต้องฟ้าร้องไม่ถึง หมายความว่า ไม่มีสิ่งใดมาแผ้วพานได้

ถึงได้แต่ผู้พ้นบุญ ก็คือเมื่อพ้นบาปก็ถึงบุญ เมื่อพ้นบุญก็ถึงนิพพาน


ท่านพุทธทาสให้สร้างสระนาฬิเกร์ไว้ในสวนโมกข์เพื่อเป็นอุปกรณ์ของมหรสพทางวิญญาณ ให้คนที่เห็นได้รู้สึกระลึกถึงธรรมะ และเป็นการระลึกถึงปัญญาคุณของคนรุ่นปู่ย่าตายายที่มีความเอาจริงเอาจังในการปฏิบัติธรรม จนถึงมีการเอาเรื่องพระนิพพานมาใส่ไว้ในเพลงกล่อมเด็ก


คัดลอกข้อความจาก http://angerlo-ash.spaces.live.com


14 ความคิดเห็น:

  1. _/\_

    กลับบ้านเป็นไงบ้างแก?

    ตอบลบ
  2. ยังขี้เกียจไม่หายเลยเนี่ย

    ตอบลบ
  3. ขึ้นอยู่กลางสระ อืม...

    ตอบลบ
  4. ต้นเดียวโนเน ... เหงาน่าดู

    ตอบลบ
  5. เปนคนสุราษเหร่อ...หอยใหญ่ไข่แดง

    ตอบลบ
  6. เดินเล่นในบึงบัว กว้างไกลเหมือนทะเล คลื่นทะเลพัดและสงบ คลื่นชีวิตพัดตลอดเวลา

    ตอบลบ
  7. อ้าวไปเที่ยว สวนโมกข์มาเหรอ

    ตะก่อนพ้อนเคยไปด้อมๆ มองๆ แถวๆ สระนาฬิเกเนี่ยแหละ
    แต่ตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่า มุมไหนเป็นมุมไหน ^ ^

    ปล. ไปถ่ายรูปโบสถ์บนเขามารึเปล่า ??

    ตอบลบ
  8. เหมือนเงาต้นมะพร้าว เป็นนาฬิกาแดดเลย

    ตอบลบ
  9. ไม่ได้ไปอะ
    อยู่แป๊บเดียวเอง
    เกรงใจคนแก่กะคนขับรถ

    ถ้าไปเองจะอยู่นานๆ

    ตอบลบ