วันจันทร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2552

Spring Snow : ผีเสื้ออายุสั้น

Rating:★★★★
Category:Movies
Genre: Drama




Spring Snow มีชื่อภาษาญี่ปุ่นว่า Haru no Yuki หรือ Spring’s Snow เป็นหนังที่สร้างมาจากเรื่องราวที่ควรเป็นนิยายรักน้ำเน๊า-น้ำเน่า แต่เพราะมันเป็นผลงานของ ยูคิโอะ มิชิมา นักเขียนระดับตำนาน (ที่กลายเป็นอมตะ-ตามทฤษฎีของมิลาน คุนเดอรา-โดยการฮาราคีรีตัวเองเมื่อปี ๒๕๑๓) นิยายรักเรื่องนี้เลยกลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักที่มีประเด็นซับซ้อนชวนคิด ที่เมื่อใครได้มีอันมารู้เรื่องด้วยก็จะพลอยปวดใจ และอดเสียดายแทนไม่ได้ คล้ายๆ กับความรู้สึกต่อเรื่องราวของ โรมิโอ & จูเลียต ของเชคสเปียร์นั่นเชียว

มันเกิดขึ้นในปีทศวรรษที่ 1910’s เริ่มต้นที่ความคับแค้นใจของหัวหน้าตระกูล อายากุระ ผู้ดีเก่าตกยาก กำลังมีปัญหาทางการเงิน ต้องไปพึ่งพา มัตสึกาเอะ ตระกูลเศรษฐีใหม่ที่มีเงิน แต่ไม่มีเชื้อสาย และคอนเนกชั่นกับเชื้อสายราชวงศ์

ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องของคนรุ่นพ่อ แต่กลับมาลงที่เด็กวัย ๑๒ อย่างซาโตโกะ กับคิโยอากิ วัย ๑๑ เสียได้

เพราะในวันหิมะแรกของฤดูหนาวปีนั้น หัวหน้าครอบครัวอายากุระดันสั่งหญิงรับใช้ พี่เลี้ยงของลูกสาวตัวเองทั้งๆ ที่เมา ว่า ก่อนที่ซาโตโกะจะได้แต่งงานกับคิโยอากิ ให้จัดให้ซาโตโกะเสียตัวให้กับผู้ชายที่เธอรักเสียก่อน เพราะเมื่อซาโตโกะเข้าพิธีสมรสโดยไร้ความบริสุทธิ์ ตระกูลมัตสิกาเอะก็เท่ากับถูกหลอกนั่นเอง

เด็กทั้งสองไม่รู้เรื่องที่ผู้ใหญ่คิด พวกเขาเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก และซาโตโกะก็รู้ตัวมาตั้งแต่ตอนเล่นเกมเปิดบัตรบทกวีแล้วว่า ตัวเองชอบคิโยอากิ

เป็นธรรมดาของเด็กผู้หญิงหรอก ที่จะมีความอ่อนไหว รู้ตัวไว แล้วก็ไม่วอกแวกไปทางอื่น ส่วนเด็กผู้ชาย ไม่ว่าจะเป็นในศตวรรษที่ ๑๙ หรือศตวรรษที่ ๒๐ อย่างทุกวันนี้ก็ยังแปลกเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน คือไม่ว่าเวลารักใครชอบใคร (ไม่รู้ทำไม) จะต้องคอยปัดป้อง ปิดบัง ต่อต้าน แล้วก็หลอกตัวเองและคนอื่นว่าไม่ได้รัก ไม่ได้รู้สึก ไม่ได้มีอะไรเกินเพื่อน พอผู้หญิงเขาถามก็จะเริ่มทำตัวแย่ๆ ทำร้ายจิตใจ ทำให้เขาเสียความรู้สึก เพื่อที่เขาจะได้จากไป

เรียกว่ามัวแต่ลีลาจนเสียเรื่องทุกที ..รวมทั้งคราวนี้ ทั้งที่พ่อถามคิโยอากิถามถึง ๒ ครั้งว่ารู้สึกอย่างไรกับซาโตโกะ เขาตอบแกล้มหัวเราะว่า ไม่แยแสสนใจเธอสักนิด

(โง่จัง เจ้าเด็กน้อย)

ในวัย ๒๐ ปี ซาโตโกะเป็นสาวสวยเหมือนดอกซากุระที่บานสะพรั่งเต็มต้น ไม่แปลกเลยถ้ากุลสตรีรูปงามอย่างเธอจะเป็นที่ประทับใจคนอย่างเจ้าชายมกุฎราชกุมาร ด้วยชาติตระกูลสูงส่งสมกัน ในที่สุดเจ้าชายก็ขอหมั้นซาโตโกะ และเมื่อการหมั้นได้รับการเห็นชอบจากสมเด็จพระจักรพรรดิ ซาโตโกะก็กลายเป็นของต้องห้ามไปในทันที

คิโยอากิเหมือนเพิ่งตื่นจากฝันตอนนี้ เขาเพิ่งรู้ว่าเขาต้องการซาโตโกะ

เขาแบล็กเมล์พี่เลี้ยงตัวแสบของหญิงสาวด้วยการอ้างถึงจดหมายที่เธอเขียนถึงเขา ทั้งๆ ความโกรธแบบเด็กผู้ชายที่ยังไม่โตเป็นหนุ่ม ทำให้เขาผลุนผลันเผามันก่อนเปิดอ่านไป ๒ ฉบับ ส่วนฉบับที่ ๓ ได้ฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ความบ้าทำให้เขากล้าเอ่ยถึงจดหมายที่ไม่เคยได้อ่าน ๓ ฉบับนั้น ขู่พี่เลี้ยงของซาโตโกะว่า ถ้าไม่พาเธอมาพบ จะแฉ

พี่เลี้ยงทำเหมือนหาทางออกอื่นไม่ได้ จึงพาซาโตโกะมาพบคิโยอากิ

และแล้ว ท่ามกลางสายฝนตกที่ใส่หลังคาโรงเตี๊ยมเหมือนไม่มีวันซาเม็ด หนุ่มสาวทั้งสองก็ห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ได้


ฉันรู้ว่าทำไมซาโตโกะถึงยอมคิโยอากิ แต่ฉันไม่รู้ว่าที่คิโยอากิห้ามใจตัวเองไม่ได้นั้น เพราะรักหรือ ใคร่

ผู้ชายรักแล้วจึงใคร่
ใคร่ให้มากพอ ก็จะรักได้้
หรือแท้ที่จริงแล้วผู้ชายทั้งรักและใคร่ได้ในเวลาเดียวกัน?



ราวกับความสุขของคนทั้งสองยาวนานได้เพียงชั่วชีวิตของผีเสื้อ
หลังลอบพบกันไม่กี่ครั้ง ซาโตโกะก็ตั้งครรภ์ แม้ว่าชีวิตที่ถือกำเนิดขึ้นในร่างกายของเธอคือพยานรับรองความรู้สึกที่ทั้งสองมีต่อกัน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือตราบาปที่ต้องกำจัด

โศกนาฏกรรมแห่งความรักไม่อาจจบลงอย่างอิ่มสุข

คนดูอย่างฉัน ได้แต่ดูแล้วก็คิดเสียดายแทนคิโยอากิ
ครั้งนั้นถ้าไม่มัวแต่ลีลา ต่อต้าน ไม่ยอมรับว่ารู้สึก ก็คงไม่ต้องอดทนรอคอยให้วันเวลาค่อยผันผ่านฤดูหนาวอันโหดร้ายสู่ฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น ที่ผีเสื้อจะได้คืนชีพอย่างร่าเริงอีกครั้ง




บันทึก:
• เคยดูหนังของผู้กำกับ อิซาโอะ ยูกิซาดะ หรือยังหว่า?
• “ฉันอยากชื่นชมหิมะแรกกับเธอ” ...เขาช่างเขียนให้ซาโตโกะบอกรักได้นิ่มนวล และอ่อนหวานเหลือเกิน
• จริงๆ คิโยอากิน่าจะสำเหนียกถึงความปรารถนาและความรู้สึกต่อซาโตโกะตั้งแต่ฝันถึงผีเสื้อคืนแรกแล้วนะ
• ไม่รู้ว่ามันไม่มีเซนส์ หยิ่ง หรือว่าโง่กันแน่
• หนังเรื่องนี้เป็นงานศิลปะ มันคงเป็นงานศิลปะมาตั้งแต่ตอนเป็นบทประพันธ์แล้ว (ขออภัย ยังไม่ได้อ่าน) พอมาเป็นหนังก็ใช้ภาษาหนังได้อย่างมีรสนิยมมาก มันแช่มช้า สวยงาม สงบ สุข ลุ่มลึก และแสนเศร้า
• ภาพในหนังงามมาก ไม่ว่าจะเป็นภาพจริงหรือ CG น่าหลงใหลจริงๆ งามทุกฤดู งามทั้งโตเกียว นารา และคามากุระ (แต่นั่นมันต้นศตวรรษที่ ๑๙???)
• การแสดงของ ยูโกะ ทาเคอูชิ คือสิ่งที่ต้องยกย่อง เธอแสดงความรู้สึกของซาโตโกะผ่านออกมาทั้งทางดวงตา ท่าทาง จังหวะที่ร้องไห้ แม้กระทั่งมุมของใบหน้าที่รอจูบจากคิโยอากิ ฉันชอบสำเนียงเธอมากๆ พูดช้า มีแกรมมาร์ สมเป็นผู้ดี (เลยทำให้ฟังทัน โฮ่ โฮ่ โฮ่)
• ซาโตชิ ทสึมาบูกิ ก็ทำให้เรารู้สึกว่า ไอ่น้องคิโยอากินี่มันเด็ก โตไม่ทันซาโตโกะ หน้าตาก็รั้นสมบท
• น้องหนุ่ม-จันดารา กับโอ-อนุชิต ไปเล่นเป็นตัวละครเจ้าชายไทย ตัวเร่งปฏิกิริยาที่ทำให้คิโยอากิรู้ตัว เป็นการปรากฏตัวที่..ดูยังไงก็เด่นเด้งออกมาไม่เนียนไปกับหนัง (ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี แต่ก็ไม่เลวหรอก)
• ตอนที่น่าสงสารมากคือตอนซาโกะนอนอยู่บนเตียงในโอซาก้า แต่ตอนที่อดน้ำตาหล่นคือตอนที่คุณย่าถามว่าถ้าคนรักมาหา เธอจะยอมพบเขาไหม
• น่าสงสารชะตากรรมของลูกผู้หญิงไม่มีทางเลือก
• (ถ้าซาโตโกะอยู่ในสมัยนี้ เธอจะทำยังไงหรือ ฉันอยากรู้)


25 ความคิดเห็น:

  1. น่าจะเศร้า

    ดูหนังแนวนี้แล้วเปลืองทิชชูทุกที

    ตอบลบ
  2. คนกำลังมีคันไม่ควรดู

    ตอบลบ
  3. วันฝนตก ไม่กล้าเสียน้ำตาแข่งกับสายฝน เพราะกลัวว่าตาจะแห้ง เดี๋ยวเปลืองเงินค่ายาหยอดตา
    วันฝนตก จึงดูแต่หนังผี

    ตอบลบ
  4. ถ้าเป็นเรา
    วันฝนตกที่ปาย เราจะนอนกอดยอดชายใต้ผ้าห่ม

    ตอบลบ
  5. ง่า ...ไม่ได้อ่านจบนะคะพี่ม้อย พอดีว่าจะหาดู กลัวโดนสปอยล์อ่า...

    ตอบลบ
  6. ไม่น่าจะคล้ายเรื่อง Be with you แต่ก็อารมณ์ใกล้เคียง คือ SO SAD

    ตอบลบ
  7. หือ Be with You ที่แม่ตายไปอะหรอ?

    ตอบลบ
  8. ใช่ ความตายของฤดูกาล เมื่อฤดูฝนมาถึง

    ปล. คุณม๊อยส์ทำงานอยู่รึเปล่านี่ ตอบไวจัง? อิอิ

    ตอบลบ
  9. ยังไม่ได้ดูเรื่องนี้เลย -_-'


    อ่านงานของยูคิโอะ มิชิม่า แค่เรื่องเดียว แต่นั่นก็เล่นเอาจุก
    และแอบสงสัยว่าเค้าเป็นพวกรักร่วมเพศด้วยรึเปล่า....(ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าแนวจัด และจบชีวิตตัวเองยังไงอ่ะนะ)

    ม้อยเล่าเรื่องดีอ่ะ----ไม่บอกหมดแต่รู้แนวหนัง (เล่ากำลังดี)

    ช่วงนี้เรากำลังอินนิยายญี่ปุ่นยุคราวๆนี้อยู่เลยเพราะเพิ่งอ่านจบไปเล่มนึงและคิดว่าตัวเองตอนนี้โตทันนิยายของนักเขียนรุ่นนี้อ่ะ

    ตอบลบ
  10. คิดเหมือนโม่เลย
    คิดว่าช่วงชีวิตตอนนี้อ่านวรรณกรรมได้เมามันส์มาก

    อะไรที่เคยอ่านแล้วก๊ง ไม่เก็ต
    ตอนนี้อ่านแล้วบรรเจิดมาก
    เพิ่งอ่านสี่แผ่นดินเมื่อปีสองปีก่อน คิดว่าเข้าใจแม่พลอยม้ากมาก

    ตอบลบ
  11. ฮะฮะ วันนี้เพิ่งเล่าให้เพื่อนบ้านฟังเรื่องสี่แผ่นดิน คือตอนผมฟังสี่แผ่นดิน แล้วรู้สึกเหมือนเราเคยเกิดในสมัยนั้นเลย ฮะฮะ

    ตอบลบ
  12. คือมีเพลงอัลบั้มสี่แผ่นดินด้วย เป็นไทยเดิม หาซื้อได้ที่ร้านน้อง ท่าพระจันทร์

    ตอบลบ
  13. ...ง่า

    นึกว่าฟังละครวิดยุ!

    ตอบลบ
  14. เหอะ เหอะ วิทยุที่นี่รับคลื่นสัญญาณไม่ค่อยชัด คลื่นวิทยุชุมชนยังยังซ่าาาาาาาาา....เลย คือจุดที่เราอยู่สงสัยจะอับสัญญาณ บางทีหาคลื่น ไปเจอคลื่นเพื่อนบ้านทางฝั่งพม่า ไม่รู้พูดอะไร เลยเลิกฟังวิทยุ.

    ตอบลบ
  15. พูดถึงละครวิทยุ เคยฟัง "สมหญิง ยิ่งยศ" ไหมครับ ?สมัยนั้นดังมาก จะมีเสียงไซเรนก่อนเปิดรายการ.

    ตอบลบ
  16. อ้ะ คนนี้เค้าอ่านข่าวมิใช่หรอ

    ตอบลบ
  17. อ่า ใช่ มั่วไปกันใหญ่ สมหยิง ยิ่งยศ กับ ปรีชา ทรัพย์โสภา เขาอ่านข่าว แล้วละครวิทยุใครอ่ะ? จำไม่ได้.

    ตอบลบ
  18. ถ้าจำไม่ผิดเคยนอนฟังเจ๊คนนี้กับผู้ชาย
    ผู้ชายคนนี้เค้าต้องฟังเจ๊คนนี้ก่อนนอน ไม่งั้นนอนไม่หลับ

    ถ้าไม่ใช่เจ๊คนนี้ก็คนอื่นที่อ่านข่าวสไตล์เดียวกันอะ

    ตอบลบ
  19. ใช่แล้วครับ นิยายคณะเกศทิพย์ อาม่าผมชอบฟัง.

    ตอบลบ
  20. อยากดูเหมือนกัน แต่ท่าทางจะเศร้า ขอเก็บไว้ก่อน
    คณะเกศทิพย์ เค้าแยกมาเป็นสยาม '81 ใช่ไหม?

    ตอบลบ