หมาน่อย : เอาแต่นอน

พฤหัสบดีที่ 15 เมษายน 2553

อาทิตย์กว่าๆ ที่ไม่ได้อยู่้ด้วยกันมีอะไรเกิดขึ้นเย้อะ
หมาน่อยก็โตขึ้นจนแมวคราวสังเกตเห็น

ป้าโม่ แม่อุปถัมภ์ของหมาน่อยพามันมาส่งฉันที่เดิม
ฉันว่าขนมันยาวขึ้น แล้วโครงก็โคร่งขึ้น คือตัวใหญ่ขึ้น แต่ยังไม่อวบอั๋นเสียที

โม่เล่าว่าตอนอยู่ด้วยกันกับถุงทอง แมวพี่ของมัน สองพี่น้องซนสุดๆ
ฉันก็พอนึกออก ลำพังมันอยู่ตัวเดียวก็เซี้ยวจะแย่ ยิ่งมีคู่ขา ไม่ยิ่งเซี้ยวไปกันใหญ่หรือ

แต่กลับมาคราวนี้หมาน่อยยังไม่ออกอาการซน
ไม่โวยวายจะไต่ออกจากกระเป๋า ขึ้นรถแล้วก็ทำท่าจะหลับ
พอถึงบ้านก็ไม่ได้วิ่งปรู๊ดปร๊าดไปที่มุมโปรด ได้แต่ดมเงียบๆ ไปที่ซอกนั้นมุมนี้ เดินไปแทะต้นไม้ต้นโปรดที่ระเบียง แล้วนั่งนิ่งๆ

ฉันชวนมันฉี่แล้วอึ อีกแป๊บเดียวมันก็เริ่มร้องอุทธรณ์ว่าหิว
(ฉันคิดของฉันเองทุกที เวลามันเงยหน้าขึ้นสบตาด้วย ปากก็ร้องแง้วๆ ไม่ยอมหยุดอย่างนี้)

พอฉันเสิร์ฟมันก็กินใหญ่ (ดีใจจัง)

กินเสร็จก็นอน น้อน นอน

นอนยังกะจะชดเชยให้เพียงพอกับเวลาอาทิตย์กว่าๆ ที่ไปออกแรงเซี้ยวกับคู่ซ่า


แมวคราวบอกว่าพรุ่งนี้มันจะซนเหมือนเดิม
...ไม่แน่ใจนะ เมื่อเช้ามันยังไม่ออกฤทธิ์เท่าไหร่เลย