เสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2554
ไปวัดอรุณฯ ถวายสังฆทานและไหว้พระเสร็จก็เดินเตร็ดเตร่
มองไปเห็นแมวเดินไต่ขอบพระปรางค์
ในใจนึกว่าหาที่โพสได้เท่จริงๆ
ยืนมองอยู่พัก ได้ยินมันร้องเงี้ยวๆ เงี้ยวๆๆๆ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ
..และแล้วก็มีคำเฉลยจากพี่รปภ. ที่เดินมาขยายความ
"มันขึ้นแล้วลงไม่ได้น่ะ"
...ไม่ใช่มีแต่แมวหรอก ที่ปีนขึ้นพระปรางค์วัดอรุณแล้วลงไม่ได้ คนก็เป็นค่ะ
บอกแมวว่า
ตอบลบเกิดเป็นแมวติดที่สูงต้องใจถึง
ไม่งั้นไม่ได้ลง ^^
แอบเนียนนะจ้ะ อิอิ
ตอบลบร้ากที่สุด เหมียวส้มน่ะ>
ตอบลบสุดท้ายแล้ว เป็นยังไงครับ
ตอบลบ... นึกว่ามีแต่หลังเสืออย่างเดียวเสียอีกที่ลงไม่ได้ :-)
ตอบลบนึกว่าอารมณ์ขึ้นแล้วลงไม่ได้ซะอีก
ตอบลบแทบจะมองไม่เห็นเลยนะนั่น เนียนมั่ก
ตอบลบไม่ได้อยู่รอแต่คิดว่ามันก็คงค่อยๆ ถดลงมาแบบตอนลงจากต้นไม้อะค่ะพี่
ตอบลบงืมม์ โฟกัสไม่ได้อีกตะหาก
ตอบลบดีนะที่เหมียวไม่โดนดุ
ตอบลบหวังว่าสุดท้ายจะลงเองได้น้า
ได้แหละ ขึ้นไปจับนกอยู่ทุกวี่วัน
ตอบลบเพ่งอยู่ตั้งนานแหน่ะกว่าจะเห็นเหมียว :->
ตอบลบเหมียวดูแหยงๆ ไม่กล้าโดด
ตอบลบสูงคอตั้งบ่าเลยโม่
ตอบลบมันอยากตะกายนกที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ต้นใกล้กันด้วยล่ะ
ตอบลบชีวิตแมวนอกบ้านก็เงี้ยแหละนะ
คงไม่มีใครหน่อมแน้มเท่าหมาน่อยกับมานี่อีกแล้ว
หน่อมแน้มดีกว่า ซ่าส์มากพ่อแม่ก็จะเป็นห่วงเยอะอ่ะม้อย
ตอบลบปอลิง --- ในอาณาเขตตัวเอง น่อยก็ดูซ่าส์ไม่เบานะ
555 แล้วขึ้นไปทำไมเจ้าเหมียว อย่างนี้เสียชื่อหมด ;D
ตอบลบ