ขอบคุณ เสียใจ และ ผมรักคุณ...

วันนี้ป่วย
เลยได้อยู่บ้าน ดูรายการสี่สาว ผู้หญิงถึงผู้หญิง
เป็นวันที่ทุกคนพูดจาดีมาก ไก่ไม่ได้พูดอะไรผิด ส่วนแมร์ก็พูดดีๆ ถึงสองครั้ง ตอนชวนคนบริจาคให้บ้านเด็กอ่อนเสือใหญ่ และตอนเตือนสติผู้หญิงที่ถูกผู้ชายทำร้าย แต่ก็ยังทนอยู่ด้วยเพราะความรัก

เดือนนี้มันเป็นเดือนอะไรสักอย่างที่สากลโลกเขาใช้รณรงค์ต่อต้านการทำร้ายผู้หญิง
ที่แมร์พูดมันตรงกับใจในบางส่วน แมร์ถาม "ถ้าเขารักคุณจริง จะทำอย่างนี้กับคุณหรือ"
ส่วนดิฉันคิดมาตลอดว่า เรานี้ จะดีจะร้ายก็มีพ่อแม่ที่รัก และเลี้ยงดูมาด้วยความทนุถนอม ไม่ใช่เพื่อจะให้เรามาเจอชีวิตแบบนั้น
ไม่ต้องว่าไปถึงความสะบักสะบอมเพราะโดนผู้ชายคนหนึ่งซ้อมหรอก แค่จะถูกผู้ชายคนหนึ่งโกหกก็ยังไม่สมควรเลย

ฉะนั้น สตรีทั้งหลาย จงฟังเอาไว้ คนทุกคนมีค่าเท่ากัน เกิดมาด้วยความรัก โตมาด้วยความทนุถนองของพ่อแม่เหมือนกัน ฉะนั้น อย่าปล่อยให้ใครมาทำกับเราเยี่ยงนั้น
แหล่งกำเนิดของความรักมันไม่ได้อยู่แค่ที่ผู้ชายใจทรามคนที่คุณรัก แต่ยังอยู่ที่พ่อแม่ เพื่อน ครู และคนอื่นๆ ที่รักคุณด้วย

ชีวิตนี้ที่พ่อแม่ให้มา ควรใช้อย่างมีความสุข และมีประโยชน์กับโลก มากกว่าจะเป็นแค่วัตถุทางเพศที่บางเวลาก็เปลี่ยนโหมดไปเป็นกระสอบทรายให้ผู้ชายคนหนึ่งแตะถีบ

จบ-

ป้าปุ้ยเล่าอีกข่าวนึง เป็นข่าวที่น่ารักกระจุ๋มกระจิ๋ม ว่าด้วย 'สมาคมคนรักเมีย'
เรื่องของเรื่องคือมีกระทาชายชาวญี่ปุ่นนายหนึ่ง อายุอานามราวห้าสิบกว่า สังเกตเห็นชีวิตการหย่าร้างในวัยเกษียณของคู่ผัวเมียญี่ปุ่น ซึ่งแกเชื่อว่ามาจากวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่น ที่พอแต่งงานแล้ว ผู้หญิงก็จะมาอยู่เป็นแม่บ้าน คอยดูแลงานบ้าน ดูแลผัว ดูแลลูกอย่างเดียว ข้างตัวผัวก็ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ขึ้นรถไฟไปทำงานในเมือง กลับบ้านมาก็ดึกดื่น เสาร์อาทิตย์ก็ต้องไปพักผ่อนตีกอล์ฟตกปลา ว่ากันไป

อยู่กันไปนานๆ เข้า ถ้าเมียไม่มีชู้ ก็คงต้องถึงวันฟ้องหย่า เพราะทนไม่ได้กับปัญหาครอบครัว
นายคนนี้ก็เลยชวนคนมาร่วมสมาคมคนรักเมียที่แกตั้งขึ้น วัตถุประสงค์ของสมาคมคือความพยายามปรับปรุงพฤติกรรมสามี ให้เอาใจภรรเมียมากขึ้น ช่วยแบ่งเบางานบ้านบ้าง เห็นใจกันบ้าง ชีวิตสมรสจะได้ยั่งยืนนาน ไม่ต้องเป็นม่ายเมียทิ้งตอนแก่
เห็นว่ามีอยู่ทั้งหมดถึง 10 ขั้น ของบันใดในการเป็นคนรักเมีย

แกว่าของแกอยู่แค่ขั้นที่ 5 เอง
มันคือ "การเดินจูงมือภรรยาในที่สาธารณะอย่างเปิดเผย"
(ห่า-ผู้ชายชาวญี่ปุ่นไม่ภูมิใจในตัวเมีย หรือเมียชาวญี่ปุ่นทำตัวไม่น่าภูมิใจวะ?)
บทสรปุของบทความนี้ ที่ป้าปุ้ยแกอ่านมาจากเดลินิวส์ (ดิฉันพยายามหาแล้วแต่ไม่เจอ เลยขี้เกียจหา-ใครอยากอ่านต่อก๊อหาเอาเอง) บอกไว้ว่า มีคำอยู่ 3 คำ ที่ภรรยาชาวญี่ปุ่นอยากจะฟัง นั่นคือ

"ขอบคุณ"-ใครๆ ก็อยากฟัง
"เสียใจ"-ทำไมไม่ใช่ "ขอโทษ"
และ
"ผมรักคุณ"-เอิ่ม คงไม่ใช่แค่ภรรยาชาวญี่ปุ่นหรอก แม้กระทั่งภรรยาชาวไทยและเอสกีโมก็คงปลื้มที่ได้ฟัง

ถ้าคนอ่านจะสงสัยว่าทำไมหนอ กะอีแค่คำง่ายๆ 3 คำ ที่ผู้ชายเจ้าชู้ชาวไทยท่องได้เป็นไฟ ถึงได้เป็นยาดำของชายชาวอาทิตย์อุทัยเสียขนาดนี้
คำตอบอาจจะอยู่ในนานะฉบับการ์ตูนเล่มที่ 1 ตอนที่นานะถามโชจิว่ารักหรือเปล่า
อีตาโชจิเคร่งเครียดมาก เพราะชายญี่ปุ่นเค้าไม่พูดคำรักกัน

เออ ทำไมหรอ ทำไม
ไม่เข้าใจ
ทำไมไม่พูด



ป.ล. สองหนุ่มสาวในรูปนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เขียนเท่าไหร่
เอ จะว่าไม่เกี่ยวก็ไม่ได้ เพราะพี่อ้นใหญ่นับว่าเป็นตัวอย่างที่ดีในการพูดคำสามคำต่อเมียของเขาในจังหวะที่เหมาะสม...
จริงไหมจ๊ะเอ๋น้อย (รูปนี้สวยดี ขอจิ๊กมาสร้างบรรยากาศสักน่อยเน่อ)