วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เด็กสองร้อยปี

Rating:★★★★
Category:Books
Genre: Childrens Books
Author:เค็นซาบุโร โอเอะ

ห่างเหินจากวรรณกรรมเยาวชนไปนาน แต่พอหลงไปเจอบูธดวงกมลสมัยในงานสัปดาห์หนังสือครั้งล่าสุด ได้พิศดูหนังสือลดราคาของสำนักพิมพ์ผีเสื้อ (ซึ่งไม่เคยเอาหนังสือของตัวเองมาลดราคาในงานนี้ด้วยตัวเองเลยสักครั้ง) ก็เลือกได้หลายเล่ม และเลือกเล่มนี้กลับมาด้วย

ก็เพิ่งอ่าน "รอยชีวิต" ของโอเอะ จบไป อยากรู้ว่าวรรณกรรมเยาวชนของนักเขียนรางวัลโนเบลที่เขียนนิยายได้ "หนัก" ขนาดนั้น มันจะเป็นยังไงกัน

แล้วฉันก็พบว่านี่เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่อ่านไม่ง่ายเลย ไม่ใสอย่างกับ "บึงหญ้าป่าใหญ่" ที่อ่านไปแล้วก็ยิ้มบางๆ มีความสุขกับภาพที่เกิดในหัว (แต่ฉันอ่านไม่ยักจบ) ไม่หรอก จะอ่าน "เด็กสองร้อยปี" ต้องใช้ทั้งทักษะในการอ่าน และวุฒิภาวะในการอ่าน ยิ่งถ้ามีแบ็คกราวนด์เกี่ยวกับสังคมญี่ปุ่นบ้าง แบ็คกราวนด์เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของโอเอะบ้าง ก็อาจจะทำให้มีความเพียรที่จะ 'อ่าน' ความคิด และทำความเข้าใจกับสิ่งที่เขาบอกผ่านเรื่องราวที่เขียนไว้ได้มากขึ้น เข้าใจได้ในแง่มุมที่ละเอียดมากขึ้น

ฉันพบด้วยว่า เมื่ออ่านได้ และอ่านไปจนจบ ก็ได้พบว่านี่เป็นเรื่องราว และความคิดที่ลุ่มลึกมาก
ลุ่มลึกจนเราไม่น่าจำกัดมันให้เป็นเพียงวรรณกรรมเยาวชนเลยด้วยซ้ำ

ที่จริงมันน่าจะอ่านกันทั้งเด็กและผู้ใหญ่ อ่านจบแล้วก็นำมาพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนะกันได้
เพราะไม่ใช่ว่าสติปัญญาของผู้ใหญ่พัฒนามาไกลกว่าแล้ว ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาสติปัญญาคนที่อ่อนด้อยกว่าอย่างเด็กอีกหรอก
แต่เพราะแท้ที่จริงแล้วสิ่งที่ผู้ใหญ่ขาดไปคือจินตนาการและความใส ซึ่งเด็กมีอยู่เต็มเปี่ยมนั่นเอง โดยเฉพาะในเด็กพิเศษ เขาจะใสเป็นพิเศษยิ่งกว่าเด็กปกติเสียอีก

การจินตนาการถึงการย้อนกลับไปในอดีตหรือไปในอนาคตไม่ใช่เรื่องใหม่
แต่การตั้งคำถามของโอเอะที่ว่า ได้ไปในเวลาอื่นแล้วไง? ในเมื่อเราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่เคยเกิด หรือสิ่งที่จะเกิดไม่ได้ แล้วจะไปให้ได้ประโยชน์อะไร?

นี่ตะหากที่เฉียบ

ฉันชอบที่โอเอะกล้าโยนคำถามที่หนัก และปวดใจอย่างนี้ใส่คนอ่าน
นอกจากนี้ยังชอบตอนจบเอามากๆ

ไม่ว่าเราจะกลับไปในอดีต หรือไปในอนาคตได้
แต่เวลาที่สำคัญที่สุดคือ 'เดี๋ยวนี้' นี่แหละ

13 ความคิดเห็น:

  1. เคยคิดจะซื้อมาอ่านน่ะ แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจซะที
    สอบเสร็จคงต้องหามาอ่านซะแล้ว ^ ^

    ตอบลบ
  2. เก็บตังค์ไว้ซื้อเล่มอื่นดิ
    เล่มนี้จะให้ยืมอ่าน ดีมะ?

    ตอบลบ
  3. ด๊ายยยย
    ปล.วันนี้เจ๋อยู่บ้านเหอะ
    ข้างนอกแย่มากเลยอะ (ดูจากข่าว)

    ตอบลบ
  4. อยู่บ้านแหละ หัวหน้า sms มาบอกแล้วว่าให้ส่งงาน(ด้วย)ทางอีเมล์ อุอุ

    ออกไปตลาดปากซอยตอน ๑๑ โมง ยังเห็นควันเผายางลอยมาให้เห็นถึงตรงนั้นเชีย

    ตอบลบ
  5. เล่มนี้ (เรายังไม่เคยอ่าน) ถ้าขายที่ร้านหนังสือ มันจะมีสติกเกอร์แปะไว้บนซองพลาสติคหุ้มว่า "นี่ไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชน"รึเปล่าอะม้อย แบบที่ สนพ.ผีเสื้อมักแปะไว้บนบางเล่มที่มันดูก้ำกึ่งอ่ะ

    //รูปนี้ น่อยดูตัวยืดขึ้นมากๆ

    ตอบลบ
  6. รู้สึกอันนี้จะบอกไว้ชัดนะจ๊ะว่าเป็นวรรณกรรมเยาวชน

    ส่วนไหม กับไร้เลือด เนี่ย บอกชัดว่าไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชน
    (อีโรติกซะขนาดนั้น)

    น่อยตัวยาวจริง พุงก็ใหญ่ ยิ่งตอนกินอิ่มใหม่ๆ นะ่
    ชอบเขย่าพุงมันให้มันโวยวาย หนุกดี

    ตอบลบ
  7. เราชอบหอมพุงมัน (ที่คงไปคลุกกะห้องเครื่องรถ / ห้องน้ำมา) ...อดไม่ได้ แต่หน้าก็เป็นสิวเลย เซ็ง


    // ไว้จะขอยืมอ่านเล่มนี้นะม้อย เราดูแล้ว หนังสือของโอเอะภาษาปะกิดที่เราเคยมี(และโดนปลวกกินก่อนได้อ่าน) ชื่อ A Personal Matter ...ฉบับไทยที่พี่ตุ้มมีเป็นอีกเรื่องชื่อ "ฆ่ามันซะ อย่าให้มันโต" ...ซึ่งสำหรับเราคงต้องใช้ความพยายามอ่านอย่างสูงอะ

    ตอบลบ
  8. ได้เลยโม่ A Personal Matter ก็คือ รอยชีวิต ในฉบับแปลไทย อ่านยาก หนัก แต่เรามี (อยากอ่านมะ?)
    อีกเล่มไม่คุ้นเลย

    เราว่า เล่มนี้อ่านง่ายกว่า และก็ ผู้ใหญ่อย่างเราอ่านแล้วเกิดความรู้สึกหลายๆ อย่างอะ
    เป็นหลายอย่างในทางดีและสร้างสรรค์

    โอเอะอาจจะสับสนในความคิด แต่เราว่าเขาเข้าใจชีวิตนะ

    ตอบลบ
  9. เราน่ะ หอมทั้งตัวเลย ยกเว้นตรงยีสต์ที่กลางหัว (ยังไม่อยากบริโภคยีสต์)
    แล้วเวลาที่หอม มันก็จะทำบ่นแบบดัดจริต (นังนี่จริตเยอะ)

    น่อยมันยังหอมแบบเด็กๆ อยู่นะ
    ไม่ได้อาบน้ำก็ไม่ได้เหม็น แต่ที่คิดอย่างนี้ ไม่รู้เพราะเรารักมันหรือเปล่าอะนะ

    ตอบลบ
  10. ไม่ได้อาบน้ำก็ไม่ได้เหม็น แต่ที่คิดอย่างนี้ ไม่รู้เพราะเรารักมันหรือเปล่าอะนะ
    *******************************************************************************

    ในน้ำลายแมวมันมีสารฆ่าเชื้อ แค่มันเลียๆตัวก็สะอาดประมาณนึงแล้วอะ

    โมจิเป็นแมวหนุ่ม แต่ก็ยังหอมเหมือนน่อยกะถุงทองนะม้อย (ยกเว้นเวลาเครียดแล้วปล่อยกลิ่น หยั่งกะสกั๊งค์ เหม็นมากๆ)

    ตอบลบ
  11. หือ กลิ่นเวลาเครียดหรอ

    อืมม์ ยังไม่เคยเรียนรู้เลย สิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้วคือกลิ่นตดแมว (เหม็นเท่าอึเรย)
    กับนังน่อย เราว่าหน้าตามันกับสีจมูกมันน่ะ ที่จะเปลี่ยนไปตามอารมณ์และเหตุผล
    กำลังเรียนรู้อยู่ว่าตอนไหนแปลว่าอะไร

    ตอบลบ
  12. น่อยกะถุงทองนี่เชื้อไม่ท้งแถว ตดเหม็นเคียงกันแหงๆ -_-')

    ตอบลบ