วันจันทร์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2553
คำสารภาพ ฉบับที่ ๗ : ฉันเปล่าซ่อน
เช้านี้ เพื่อนที่เริ่มจะสนิท เพราะคุยกันแทบทุกวัน ถามลอยลมมา
นี่ๆ ถามหน่อย
คุณม้อยส์ ชอบเป็นคน ห้วนๆ ดุๆ ตรงๆ แข็งๆ กระด้างๆ
เพื่อซ่อนความอ่อนไหว ข้างในเหรอ.....
ฉันตอบไปได้ในทันที
ไม่ได้ซ่อนเลยหนิ
ก็ทั้งหยาบคายและอ่อนไหวอย่างเปิดเผย
หาว่าฉันเป็นคนตอแหลหรอ?
มันน่าสนใจนะ
ทำไมเพื่อนถึงได้คิดว่าคนอย่างฉันต้อง "ซ่อน" อะไรด้วย
ฉันดูเฟคงั้นหรอ?
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไหนก็สารภาพแล้ว ขอสารภาพอีกอย่าง
ตอบลบเมื่อคืนปิดประตูห้องน้ำทับจิ้งจกตัวอ้วนไส้แตกตายเลย
ตกใจ เสียใจ และเศร้ามาก-โดยไม่ได้ปิดบัง
ให้นังแมวเป็นพยานสิ!
คุณม๊อยซ์ ท่าจะเป็นคนชอบสารภาพ อิๆๆ
ตอบลบตามมาตีกระทบว่าฉันตอแหลรึ?
ตอบลบน้องเราก้อเป็นสาวอ่อนไหวนะ...จะบอกให้...
ตอบลบรักนะ จุ๊บ..จุ๊บ... : )
แล้วนังแมวยอมเป็นพยานมั้ย หรือยอมเป็นให้แต่มีข้อแลกเปลี่ยนเป็นขอเล่นจิ้งจก...สำทับให้แม่ม้อยเสียใจยิ่งเข้าไปอีก
ตอบลบดูเป็นคนกระมิดกระเมี้ยนมากกว่า
ตอบลบกระมิดกระเมี้ยนของแกมันแปลว่าไรฟะ
ตอบลบตอนที่ศพจิ้งจกมันตกดัง เพล่ะ! ห่างชามข้าวแมวแค่ 1 ฟุตน่ะ
ตอบลบนังแมวเพิ่งก้มหน้างุดลงไปในชามปลาทู(คลุกอาหารเม็ด)
แต่ตอนได้ยินเสียงเรากรี๊ดกร๊าดมันก็เงยหน้ามาดูอย่างลังเล เราก็จับหัวมันงุดลงไปตามเดิม
จากนั้นก็ตั้งสติ เก็บศพโดยด่วน
นังแมวพออิ่มก็มัวสาละวนอยู่กะการเปลี่ยนตัวเองให้เป็นกลิ่นปลาทู (เลียอย่างพิรี้พิไรไปทั่ว)
มันเองก็คงลืมไปแล้วว่ามะกี๊มีจิ้งจกตกลงมาไส้แตกอยู่ตรงเนี้ยะ
ขำๆ นะ ^ ^
ตอบลบ