I don't feel like dancing.

กว่าจะโตพอ มีวุฒิภาวะพอจะรู้จักกับการ "รัก" โดยไม่หวังจะได้รับรักตอบ

คนเราก็ต้องเดี้ยงเพราะผิดหวังจากความรักจนสะบักสะบอมไปตามๆ กัน

ใครเคยสงสัยมั่ง ว่าไอ้ความรู้สึกหมองๆ แห้วๆ นี่มันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของความผิดหวังเมื่อรู้ว่าเราพลาดจากสิ่งที่หวัง (คือการตอบสนองด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกันจากคนที่เราลงทุนชอบ)

หรือว่ามันเป็นเพียงความเศร้าจากความพ่ายแพ้เพราะไม่อาจเอาชนะใจคนที่เราหมายมั่นได้กันแน่

ไม่ว่าจะเป็นอะไรตาม ตอนนี้ฉันก็ยังเศร้าอยู่นิดๆ พอเป็นสีสันของชีวิต

คาดว่าเมื่อมีสิ่งเร้าใหม่มาดึงดูดความสนใจเมื่อไหร่ คงหายเมื่อนั้น

หลังจากนั้นอาจจะตกลงไปในหลุมของใคร (เจ้าตัวเขาไม่ได้เป็นคนขุดซักหน่อย) again, again and again อย่างลิงโลด เพื่อจะหมอง หมอง แอนด์ หมองอีกครั้ง

 

ทำไงได้ ก็คนมันไม่รักคนที่เขารักเรานี่