I want to thank you, for giving me the best day of my life

My tea's gone cold, I'm wondering why
I got out of bed at all
The morning rain clouds up my window
and I can't see at all
And even if I could it'd all be grey,
but your picture on my wall
It reminds me that it's not so bad,
it's not so bad

I drank too much last night, got bills to pay,
my head just feels in pain
I missed the bus and there'll be hell today,
I'm late for work again
And even if I'm there, they'll all imply
that I might not last the day
And then you call me and it's not so bad,
it's not so bad and

I want to thank you
for giving me the best day of my life
Oh just to be with you
is having the best day of my life

...

ถึงแม้ไม่มีรูปใครติดอยู่บนฝาผนัง

ถึงจะไม่มีใครเพื่อนชายโทรหาระหว่างวัน (มีแต่เพื่อนสาวโทรมาเม้าท์)

และถึงแม้วันนี้ท้องฟ้าจะแจ่มใส ไร้ฝน หัวหน้าไม่ด่า และมาสาย (เป็นปกติ)

แต่ก็อยากจะขอบคุณสำหรับ

ลูกเกด ที่ทำให้รู้ว่า เมล็ดที่อยู่ข้างในมันทำให้รสชาติของข้าวโอ๊ต+น้ำเต้าหู้จืดอยู่เหนือคำบรรยาย (โอเค..ชั้นจะไม่เอาลูกเกดที่มีเมล็ด+ข้าวโอ๊ต+น้ำเต้าหู้จืด อีก)

ผมมันๆ และความขี้เกียจสระ ที่ทำให้ค้นพบโฉมใหม่ที่ได้จากการเซ็ทด้วยเจล ซึ่งทำให้หน้าตาออกมาประหล๊าด เมื่อรวมกับแว่นกันแดดของวันนี้ ทำให้พี่ตุ๊ยซึ่งเจอที่สถานีอ่อนนุชทักแกมเหน็บว่า "นึกว่าออเดรย์ เฮปเบริ์น" (ขำดีนะคะพี่)

พี่ตุ๊ยผู้น่ารัก วันนี้แต่งตัวน่าหยิกสุดๆ ใส่กางเกงคาร์โก้สีเขียวด้วย เสียดายที่ไม่ทันถ่ายรูปมาลงอัลบั้ม We were Soldiers! การนั่งคุยกับพี่ตุ๊ยบนรถไฟฟ้าเป็นการเริ่มต้นวันที่สดใสมาก

(เอ๊ะ! เสริม หรือชั้นก็แอบเป็นสาววายเหมือนกัน)

พี่นิก ที่ให้งานวันศุกร์มาเพิ่มให้ แหม๋..ลงตัวทีเดียวค่ะ เช้างาน-บ่ายงาน ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ถ้าว่างก็ดู The Kingdom ที่เอสปละนาดซะเรย (ถ้ายังไม่ออกนะ)

Eternity น้ำหอมแสนแพงที่ได้ฝากพี่ผึ้งผู้กำลังหูตาลายซื้อจากดิวตี้ฟรีอีตอนขากลับจากทริปโหดที่ทำให้ถุงเท้าของพี่แกขาดในวันเดียว แพง แต่คุ้มจังกับกลิ่นอวลแสนอบอุ่นรอบกายา (กิเลสเล็กๆ)

พี่ผึ้ง หมอฟันจิตป่วน โทรมาเม้าท์แตกด้วยเรื่องหาสาระได้น้อยอีกตามเคยแต่ก็ดีนะ รู้สึกดี

แกงไตปลา เผ็ดระเบิดริมฝีปากที่ร้านยีราฟ ชั้นใต้ดิน LPN ซึ่งทำให้รู้สึกถวิลหาแกงไตปลาหาแกงไตปลาหอมหวลจากเมืองพังงาที่เพิ่งได้กินเมื่อ 2-3 วันมานี้เป็นอย่างสูง

พี่เข็ม+อีอั้มและนังเมย์ อ่อ ไอ้หนุ่มด้วย ที่ทำให้ชาวบ้านชาวเมืองมีเรื่องสนทนาประสาสะกันระหว่างมื้ออาหาร รวมทั้งเราและป๊อปอายด้วย

เพื่อนๆ น้องๆ ที่พากันอัพเดทไรใหม่ๆ มากมาย ไว้มีเวลาจะแซ่มเข้าไปดูแน่นอน 

คนที่ยังไม่มี คนนี้ลืมไม่ได้ เพราะถ้ามีเมื่อไหร่ อาจจะหูตาลาย มองหาเรื่องจะขอบคุณสิ่งอื่นๆ ในโลกาไม่พบ

บ่ายโมงกว่าๆ นึกขอบคุณได้แค่นี้ บางทีเย็นนี้อาจมีเพิ่มเติมกระมัง?

อ้อ ขอบคุณที่ถูกบล็อก MSN ซึ่งทำให้เกิดการค้นพบโลกในใหม่ใน Gmail และ Multiply

(ฮี่ๆ)

ในที่สุด ก็มีเรื่องให้ขอบคุณเพิ่มเติมในตอนสี่ทุ่มกว่าๆ

ขอบคุณตัวเอง ที่ตัดสินใจไปเดินงานหนังสือ แม้จะออกจากออฟฟิศช้า เลยหกโมงครึ่งมาแล้ว

เพราะ "พันธุ์หมาบ้า" ไม่ยักหายากอย่างที่คิด ไม่แพง (ลดตั้ง 20%) แถมยังได้ลายเซ็นต์น้าชาติกลับมาด้วย!!!

สังเกตเห็นข้างตัวน้าแกมีเบียร์สิงห์ป๋องนึง แล้วหน้าตาแกก็ยิ้มๆ แย้มๆ แก้มก็มีสีเลือดฝาดอย่างคนอารมณ์ดี

แกเปิดหนังสือช้าๆ มองหน้าเรา ประเมินอะไรบางอย่าง (สงสัยจะเป็นอายุ) แล้วถามว่า

"เคยอ่านไหมครับ?"

อ๊ายอาย แต่ก็ตอบไปว่า "ไม่เคยค่ะ มาหาไปอ่านนี่แหละค่ะ"

แกก็ยิ้ม แล้วเซ็นต์ให้ โดยเขียนสั่งมากลายๆ ว่าให้อ่านอย่างรื่นรมย์

อืมอืมอืม ค่ะน้า หนูจะอ่านพันธุ์หมาบ้าอย่างรื่นรมย์ค่ะ

เงินมีน้อย ต้องใช้สอยอย่างประหยัดจริงไหม หลังจากเตร็ดเตร่อยู่อีกพักเล็กๆ ก็เลยได้หนังสือของปราบดาจากบูธสำนักพิมพ์สารคดีมาอีกเล่ม

แล้วก็หนังสือวินทร์อีก 2 เล่ม เล่มนึงสำหรับเพื่อนเอ๋ ซึ่งดูเหมือนจะตื่นเต้นกับการได้ลายเซ็นต์วินทร์อยู่ไม่น้อย

(แต่เฮียวินทร์แกไม่ยักตื่นเต้นเลยนะ ตอนที่ชั้นบอกเค้าว่าเล่มนี้ของเพื่อนชื่อเอ๋ที่อยู่เชียงใหม่ค่ะ-เอนี่เวย์  เฮียมีลีลาการเซ็นต์หนังสือ รวมทั้งลายเซ็นต์ของแกน่าประทับใจมากนะแกร)

ท่าทางหนังสือของวินทร์ 'ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ พิมพ์ครั้งที่ 85' จะแดกดันได้ใจว่ะ ฮี่ฮี่

เออ นี่โอ๋ การตัดสินใจไปหาพันธุ์หมาบ้าในงานหนังสือยังทำให้ชั้นเจอเจ๊หงวนโดยบังเอิญด้วยล่ะแก

นี่ได้เบอร์มาด้วยนะ