ผ้าต้วบแสนอุ่น

ใครจะคิดว่าผ้าต้วบผืนนั้นจะอุ่นแสน

คืนวันเสาร์ที่ 6 ธันวาคม 2551

คณะฮาเฮของเราเดินทางถึงเรือนไม้ริมแม่น้ำโขงเมืองเชียงคาน
เข้าพักที่ เชียงคานเกสต์เฮ้าส์ ของพี่พิม
จากการสำรวจครั้งแรก ก็ค่อนข้างพอใจกับห้องพักเล็กๆ สะอาดสะอ้าน มีเตียง 1 เตียง สำหรับ 2 คน พัดลม 1 ตัว หน้าต่าง 1 บาน
ใช้ห้องน้ำรวม
แค่นี้ก็เพียงพอและเหมาะสมสำหรับราคาคืนละ 400 บาท
แต่เอ๊ะ..
หนาวอย่างนี้ มีผ้าต้วบ (คำเมือง=ผ้านวม) ให้ผืนเดียว..จะพอรึ

นั่นทำให้อิฉันยกผ้าต้วบให้พี่ดื้อห่ม ตัวเองนอนในถุงนอน ซึ่งก็อุ่นสบาย
จึงพลาดการรับรู้ว่าผ้าต้วบของเชียงคานเกสต์เฮ้าส์อุ่นแค่ไหน
เพราะมันเป็นผ้าต้วบที่มีไส้ในเป็นใยฝ้ายล้วนๆ จากร้าน นิยมไทย ในเชียงคานนี่เอง

ได้แวะร้านนี้ตอนเดินเล่นในเช้าวันถัดมา เห็นเค้าทำผ้าต้วบแล้วก็ทึ่งอยู่
เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะทำด้วยมือ ผ้าที่หุ้มข้างนอกก็เป็นฝ้ายทอมือ
มีบริการส่งไปรษณีย์ให้อีกตะหาก

อีตอนเก็บของจะเช็คเอาท์ เสร็จก่อนเขานานเลยว่าจะไปงีบ
พอสอดตัวเข้าใต้ผ้าต้วบเท่านั้น ก็ตัดสินใจได้เลย ว่าไปซื้อผ้าต้วบส่งไปให้เพื่อนดีกว่า

เพื่อนเราขี้หนาว
..ผัวมันก็นานๆ มาที