ปีกนางฟ้า

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Literature & Fiction
Author:	โยชิโมโต บานานา แปลโดย นภสิริ เวชศาสตร์

...แปดปีกับการใช้ชีวิตในฐานะชู้รักตั้งแต่อายุสิบแปดของฉันสิ้นสุดลงแล้ว ฉันยังช็อกไม่หาย ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ยังไม่ชินกับการแยกทาง ราวกับวันเวลาเหล่านั้นเป็นสิ่งมีชีวิต มันพองตัวใหญ่ขึ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลย ฉันจึงรู้สึกอ่อนล้าอยู่ตลอดเวลา ราวกับคนเป็นโรคปวดไหล่เรื้อรัง ฉันรู้สึกโง่ลงไปถนัดใจเพราะเอาแต่ครุ่นคิดวนเวียนอยู่กับเรื่องเดิมๆ

...พ่อกับแม่รักกันมาโดยตลอด อาจเป็นเพราะทั้งคู่เรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมยังตั้งอกตั้งใจจะเป็นนักจิตวิทยาเหมือนกัน จึงทำให้ความรู้สึกยังเหมือนเมื่อสมัยยังเป็นนักศึกษา แต่หลังจากนั้นฉันกลับคิดว่า ความสัมพันธ์อันดีของพ่อกับแม่มีพื้นฐานจากนิสัยที่คล้ายกันมากกว่า ทั้งสองต่างคิดถึงความสุขของตัวเองเป็นหลัก จึงมักไม่คิดหยุมหยิมมากมาย เวลาออกไปไหนต่อไหนก็ดูมีความสุขตลอดเวลา

แต่ชีวิตของฉันกลับตรงกันข้าม ฉันใช้ช่วงชีวิตวัยรุ่นซึ่งร้อนแรงเรื่องความรักที่สุดหมดไปกับการคบคนมีภรรยาแล้ว จึงตกอยู่ในสภาพต้องเป็นฝ่ายรอคอยเขาอยู่ตลอด จนชีวิตมีเวลาว่างเกินไป เอาแต่คิดฟุ้งซ่านจนกลายเป็นคนขี้ระแวง...

...ผู้ชายคนนั้นเป็นช่างภาพมีชื่อเสียงพอประมาณ เขาซื้อคอนโดไว้เพียงเพื่อใช้พบปะกับฉัน โดยทำทีว่าเป็นที่ทำงาน ฉันชีวิตอยู่ที่นั่นมาตลอด มันกลายเป็นกรรมสิทธิ์ของฉันหลังจากที่เราเลิกกัน ดูเหมือนว่าเขาตัดสินใจยกห้องให้ฉันหลังจากที่ได้ปรึกษากับภรรยาแล้ว สำหรับฉัน มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย เพราะทำให้เกิดความรู้สึกไม่น่าพิสมัยติดค้างในใจว่า ตัวเองได้รับความกรุณาเหลือล้นจากพวกผู้ใหญ่ซึ่งคิดไตร่ตรองมาอย่างรอบคอบแล้ว

เขาบอกเลิกฉันทางโทรศัพท์ ด้วยเหตุผลว่าภรรยาผู้อ่อนแอคิดมากจนแทบเป็นโรคประสาท หลังจากรู้ว่าถูกนอกใจมานาน ซ้ำร้ายยังส่งผลให้หล่อนเป็นโรคหัวใจอีกด้วย...

“...ผมทิ้งครอบครัวไปไม่ได้หรอก ผมทำให้เธอทุกข์มามากพอแล้ว เลยตัดสินใจว่าจะหยุดเสียที เรามีลูกด้วยกัน ไหนจะพ่อแม่ปู่ย่าตายายของพวกเราอีก ทุกคนมีสัมพันธ์อันดีต่อกัน นานมากแล้วตั้งแต่ตอนเริ่มรู้จักกัน ผมตัดสินใจแน่วแน่ว่าเมื่อได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่แบบนั้น ผมจะรักษาความสัมพันธ์อันดีให้ยืนยาวชั่วชีวิต คงไม่ยุติธรรมแน่ถ้ายังคบกับคุณต่อไปโดยเอาความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่ ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกภรรยา อย่าให้ผมพูดมากไปกว่านี้เลย”

“หมายความว่าที่ผ่านมา คุณก็แค่เล่นๆ กับฉันสินะ”
“ถ้าพูดกว้างๆ ก็ใช่…”

…………………..
คุณที่รัก

บางส่วนที่ตัดช่วงมาจาก “ปีกนางฟ้า” คงทำให้คุณพอมองพอเข้าใจ ว่านี่คือเรื่องเล่าของผู้หญิงหัวใจสลายคนหนึ่ง ที่ถูกตัดความสัมพันธ์นาน ๘ ปีฉันชู้รักโดยชายชู้ผู้สูงวัยกว่า และมีภรรยาแล้ว
ก่อนความเศร้าจะกร่อนกินใจจนตายซาก หญิงสาวเลือกกลับไปพักอยู่กับย่าที่บ้านเกิด เมืองริมแม่น้ำ เธอปล่อยให้แม่น้ำ ธรรมชาติ และบรรยากาศอวลความอบอุ่นจากคืนวันในอดีตค่อยๆ เยียวยารักษาความรู้สึก
ระหว่างนั้นก็ได้เจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งทำให้เกิดความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอกันมาก่อน
สิ่งที่ทำให้ดิฉันประทับใจเกี่ยวกับหนังสือเล่มเล็กเล่มนี้ ไม่ได้มีแค่เรื่องที่เกิดขึ้นกับโฮตารุ ซึ่งทำให้นึกถึงความทรงจำเสี้ยวใหญ่ของตัวเอง แต่ยังเป็นความประทับใจต่อชะตาชีวิตที่ผูกพันกันตั้งแต่ต้นของคนสองคน ชะตาที่ร้อยเรียงคนทั้งคู่ไว้ ไม่ให้พลัดหายไปจากกันด้วย

ขอบคุณที่อ่าน


บันทึก:
-ได้หนังสือเล่มนี้มาอ่านด้วยความอนุเคราะห์ของเพื่อนรัก ผู้ซึ่งเมื่อทราบว่าดิฉันเครซี่โยชิโมโต บานานา หลังจากอ่าน “หญิงสาวผู้หวาดกลัวความสุข” ก็จัดการฝากหนังสือเล่มนี้มากับเพื่อนรักอีกคนทันที
-อ่านได้ไม่กี่หน้า ดิฉันก็ฝากเพื่อนคนที่ถือหนังสือมาให้ไปถามคนฝากมาให้ว่า “ที่เลือกเล่มนี้ให้ เพราะว่าเรื่องของนางเอกคล้ายเรื่องของเรางั้นหรอ?”
-อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณทั้งคนฝากมาให้ และคนถือมาให้อ่านนะจ๊ะ
-โยชิโมโต บานานา เขียนเล่าความรู้สึกที่ซับซ้อนของอารมณ์ได้เก่งจริงๆ
-นภสิริ เวชศาสตร์ (เอกญี่ปุ่น ศิลปศาสตร์ ธรรมศาสตร์) แปลได้ดีจัง
-…ฉันมีความสุขกับชีวิตที่ได้แต่เฝ้ารอคนรัก เหมือนกับมีความสุขเวลารู้สึกอุ่นตรงปลายจมูกยามลมโชยมาพร้อมกับกลิ่นหอมหวานแห่งฤดูใบไม้ผลิ หรือเวลารู้สึกร้อนตรงหัวเข่าเวลานั่งอยู่หน้าเครื่องทำความร้อนในฤดูหนาว ฉันแช่ตัวเองลงในความรักอันยิ่งใหญ่เหมือนกับแช่ลงในน้ำอุ่น ความรักที่จดจ่ออยู่กับเวลาชั่วขณะโปรยปรายลงมาทับถมกันเบาๆ ไม่มีวันพรุ่งนี้ ไม่มีความเป็นจริงอันหนักอึ้ง ฉันเอาตัวเองไปผูกไว้กับชีวิตแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ…(หน้า ๑๗) คือย่อหน้าที่อ่านแล้วน้ำตาซึม เมื่อคิดถึงตัวเองในวันก่อน
-ดิฉันพบว่ายังรัก คิดถึง และห่วงใย ผู้ชายคนที่ดิฉันใช้เวลาช่วงหนึ่งในชีวิตเพื่อรอคอยจะได้พบกับเขาอยู่เสมอ
-ดิฉันปล่อยกาลเวลาให้ผ่านไปเพื่อแสดงความเคารพต่อการตัดสินใจของเขา แต่กาลเวลาที่ผ่านไปนี้ก็ได้ทำให้ดิฉันเห็นเช่นกัน ว่าความรักที่ได้เกิดขึ้น ยังคงมีชีวิตอยู่ ...แม้มันจะเปลี่ยนสภาพไปบ้างก็ตาม