เรื่องรักของนางสาวโอชโช่ ตอนที่ 5: คุกกี้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์กับน้องชายคนสนิท

พรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์
แต่วันนี้มีนัดกับหมอ!!!

'ว้าว! ไม่มีคนไข้เลยด้วย' คราวนี่นั่งไม่ถึงนาทีก็ได้เจอหมอแล้ว

2 อาทิตย์นานเหมือนสองเดือน ระหว่างเดินมาหาหมอยังรู้สึกเฉยๆ (กังวลนิดหน่อยก็เพราะวันนี้ไปถ่ายรูปต้นไม้ที่เจเจ จึงออกจะโทรม) แต่พอก้าวเข้าห้องหมอใจก็เต้นทันที  คราวนี้เล่นเอาเกือบตกเก้าอี้ทีเดียว

"อ้าว อ้าว ระวังครับ" หมอส่งเสียงทักทายขำๆ "ไหนดูซิเป็นไงบ้าง" ว่าแล้วก็กวาดตาไปทั่วใบหน้าของโอชโช่อย่างรวดเร็ว
'จะรีบไปไหนนะ คนไข้ก็ไม่ได้มีซักหน่อย' โอชโช่ท้วงด้วยสายตา แต่หมอบู๋ไม่ยักรู้เรื่อง "อืม หน้ามันน้อยลงแล้วเนอะ งั้นวันนี้ก็..... กับ..... นะ"

"อ๊ะ!!!!" เสียงที่โอชโช่ร้องขึ้นมาเพราะนึกเรื่องบางเรื่องได้ทำเอาหมอสะดุ้งโหยง "เพื่อนฝากมาถามอะไรบางอย่างอ่ะค่ะ เดี๋ยวนะคะ" ว่าแล้วหล่อนก็ต่อโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรัก
"แก" โอชโช่เรียกเพื่อน "จะฝากถามหมอว่าไงนะ?...เท่าไหร่ ถึงจะไม่เป็นอะไรหรอ.. หา อะไรนะ?"

ชักไม่ได้ความ โอชโช่เลยส่งสายตาขอความเห็นใจไปที่หมอ "เอ่อ หมอจะรังเกียจไหมคะ..."
"ไม่รังเกียจครับ" หมอตอบหนักแน่นตั้งแต่คำว่าคะยังไม่หลุดจากปาก ว่าแล้วก็รับคุณมาโนชไปสนทนากับเพื่อนสาวของโอชโช่อย่างแข็งขัน
"ครับ... ไม่ได้ครับ อย. ไม่ให้ใช้เลยครับ ถ้าใช้จะโดนจับครับ.. จริงๆ เค้าก็ใช้กันครับ ได้ผล คือถ้าไม่แพ้ จะใช้ก็้ได้ครับ....ฯลฯ...."
ดูสิ น้ำใจหมอ  ตอบคำถามทุกคำถามของโอชโช่แล้วยังบริการตอบคำถามของเพื่อนซี้ขี้สงสัยของเธอด้วย

หลังจากหมอส่งคุณมาโนชคืนมาให้เธอรวบรัดบอกลาเพื่อน หมอจดแกรกๆ ลงไปในแผ่นชาร์ตที่หมอใช้จดอะไรๆ ทุกครั้งที่เจอกัน แล้วก็ก้มไปที่ข้างๆ โต๊ะค้นอะไรกุกกักๆ พอโอชโช่วางสายก็ได้เห็นคุกกี้ 2 ชิ้น วางอยู่ในมือหมอข้างละชิ้น

"แฮปปี้วาเลนไทน์ครับ" ต๊ายยย หมอน่ารักจัง
"อ่ะ" โอชโช่ทั้งปลื้มทั้งเขิน "จะดีหรอคะ" ว่าแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก
"อ้ะ งั้นคนชอบช็อกโกแลตก็เอาช็อกโกแลตนะ" หมอจัดการเลือกให้
กรี๊ดดดดดดดดด โอชโช่อยากจะกรี๊ดสลบ หมอน่ารักจริงๆ เลยเนอะ จำได้ด้วยว่าใครชอบช็อกโกแลต

หลังจากนั้น โอชโช่ก็จำไม่ได้ว่าตัวเองลอยมานอนในห้องถัดมาได้ยังไง มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หมอเดินมาใกล้แล้ว (คุณผู้อ่านว่าบ้าไหมที่เธฮจำได้กระทั่งเสียงเดิน และไม่ใช่แค่นั้น เมื่อหมอมานั่งอยู่ข้างๆ เธอก็ดันรู้อีก-ทำไมนะ? เพราะอุณหภูมิร่างกายของหมอไม่เหมือนคุณน้องผู้ช่วยหรือไง) ใช่สิ มีสิวที่ควรฉีดยาให้ยุบ 1 เม็ด แล้วก็คราวนี้ควรจะได้แต้มกรดอีกแล้ว

"หมอคะ ทำไมตื่นมาตาถึงบวมคะ" โอชโช่เริ่มถามอีก
"มันก็เป็นได้จากหลายสาเหตุนะครับ ร้องไห้ก่อนนอนหรือเปล่า?"
"ไม่นี่คะ" ที่จริงเคยมีคนบอกว่าถ้าไม่อยากตื่นขึ้นพร้อมตาบวมเป่งเพราะร้องไห้ ก็อย่าเพิ่งนอนทันทีที่ร้องให้เสร็จ
"หรือว่านอนฝันแล้วร้องไห้?" หมอถามขำๆ แต่โอชโช่แน่ใจว่าพักนี้ไม่น่ามีอาการอย่างนั้นหลงเหลือแล้ว

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บ!" คนร้องเจ็บจริงๆ แต่คนฉีดยาดันหัวเราะซะนี่
"หมอจะต้องเป็นหมอที่ฉีดยาได้เจ็บที่สุดแน่ๆ" โอชโช่ชักเริ่มโกรธ
"ไม่จริงหรอก" หมอไม่ยอม
"ขนาดเข็มบริจาคเลือดของกาชาดใหญ่บะเล่งยังไม่เจ็บขนาดนี้เลย"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า นั่นมันคนละจุดกันนะครับ บนหน้าเนี่ย มีเส้นประสาทเยอะกว่ามากเลยนะ"
........แล้วหมอก็เริ่มแต้มกรดอีกครั้ง

"อา......ห์" ยังไม่สิ้นเสียงของความแสบจากกรด คุณมาโนชก็เริ่มบรรเลงตอนต้นของเพลงมาร์ช La Marseillaise ซึ่งเป็นท่อนอินโทรของ All You Need is Love ของ The Beatles เพลงริงโทนเข้ากับเทศกาลแห่งความเลิฟ
ต้องเป็นน้องชายคนสนิทของโอชโช่แน่ เขาโทรมาแล้วครั้งนึง ตอนที่เธอพึ่งถูกปิดตา และคุณน้องผู้ช่วยเริ่มกระบวนการปรนนิบัติพัดวีผิวหน้าให้ ซึ่งตอนนั้นเธอก็ปล่อยให้กลายเป็น 1 สายที่ไม่ได้รับไปทีนึงแล้ว

'สงสัยคิวคุงกลัวเราไม่โทรกลับแน่เลย' เอาไงดี จะรับสายตอนหมอกำลังหยดกรดอย่างนี้เห็นทีไม่เหมาะ เมื่อกี๊หมอก็ช่วยตอบคำถามทางโทรศัพท์ตั้งนาน แต่ปล่อยให้ดังอย่างนี้เดี๋ยวหมอร้องรับ all you need is love ตามหรอก
งั้น mute เสียงเรียกเข้าก่อนดีกว่า

ปิดเสียงริงโทนได้ไม่นาน หมอก็เสร็จธุระกับใบหน้าของเธอ หูของโอชโช่ก็ได้ยินเสียงหมอเดินกลับไปห้องตรวจ มันยังได้ยินเดินไปนั่งในห้องตรวจ เสียงหมอตรวจผู้หญิงอีก 2 คน

ซึ่งทั้งสองคนไม่มีใครได้รับแจกคุกกี้วันวาเลนไทน์เหมือนเธอ

วันนี้โอชโช่เลยยิ้มหน้าบานโดยไม่เกรงใจตีนกา กลับถึงบ้านโดนไม่รู้เนื้อรู้ตัว
(สงสัยจะมีความสุขจนเอนโดรฟีนช่วยสร้างเส้นใยประสาทในสมองได้อีกหลายแขนง) 



เรื่องรักของนางสาวโอชโช่ ตอนที่ 5: คุกกี้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์กับน้องชายคนสนิท (ภาคพิเศษท้ายเรื่อง)

คิวคุงคือใคร? หลายคนอาจสงสัย
คิวคุงก็คือตัวละครใหม่ 'น้องชายคนสนิท' คนใหม่ของโอชโช่ โผล่มาได้ยังไง โอชโช่จังเองก็ยังงงๆ เพราะอยู่ดีๆ น้องชายคนหนึ่งในคอนแทกของ MSN (ดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง-แกล้งเปิดทางให้โอชโช่สามารถเข้าถึง www.meebo.com ด้วยอินเทอร์เน็ตของที่ทำงานได้ใน 2-3 วันมานี้-ก่อนหน้านี้ การเล่น MSN ที่ทำงานเป็นดังการเสพยาบ้า โดนบล็อกทุกรูปแบบค่ะ) ซึ่งไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนเลยก็มาเซ้าซี้ๆ ขอเป็น  'พี่สาวคนสนิท-น้องชายคนสนิท' ให้ทันวันวาเลนไทน์

"ทำไมชั้นจะต้องเป็น 'พี่คนสนิท' กับแกด้วย? เป็นพี่เฉยๆ เหมือนเดิมไม่ได้หรือไง?"
"ก็เพราะว่าเจ้กับผม เราไม่มี 'คนสนิท' กันทั้งคู่ แล้วนี่ก็ใกล้วาเลนไทน์แล้วด้วย" คิวคุงให้เหตุผลสุดจะตุ่ย
"แล้วทำไมต้องเป็นชั้นด้วย?" โอชโช่ถามงงๆ ปนเบลอ เด็กคนนี้มันบ้าหรือว่าแกล้งอำตูอยู่ฟะ
"ก็ผมชอบเจ้ ก็เจ้โหดดี แล้วผมก็ชอบข้างหลังเจ้ด้วย"
"...." เด็กเวล โอชโช่นึกในใจ
"แกแน่ใจหรอว่าจะทนความโหดของชั้นได้?"
"แน่ใจสิเจ้"
"จะมาเสียใจ หรือมาร้องหาแม่ทีหลังไม่ได้นะ"
"...ง่ะ"

โอชโช่ชักนึกสนุกแล้วซี "พี่สนิทต้องเป็นไง?"
"ผมก็.. ไม่รู้เหมือนกัน"
โอชโช่เริ่มคิด มีน้องคนสนิทเอาไว้บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องสักคนน่าจะดีแฮะ
"คิวคุงตื่นเช้าไหม?"
"ก็...ประมาณ 7 โมงครับ" คิวคุงตอบงงๆ คงจะงงว่าเอ๊ะ เจ้คนนี้จะมาไม้ไหน
"งั้นพรุ่งนี้ 6.30 โทรมาปลุกด้วยนะ"
"...." คิวคุงอึ้งไปเป็นครู่ ก่อนส่งคำถามเซ็งๆ ผ่าน MSN "น้องคนสนิท...มีไว้ทำหน้าที่นี้เองหรอเจ้"
"อื้ม! แล้วถ้าคิวคุงมากรุงเทพฯ เมื่อไหร่ เราก็อาจจะไปเดินจตุจักรกัน แล้วถ้าอากาศไม่ร้อนเกินไป เราอาจจะเดินจับมือกันก็ได้นะ"
"..."
"โอเคนะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะส่งแมสเซจไปหานะ" โอชโช่จบการสนทนาอย่างเริงร่า ก่อนเก็บข้าวของเตรียมตัวไปพบหมอบู๋ตามนัด

และแล้ว คิวคุง ก็ปรากฏตัวขึ้นมาใน "เรื่องรักของนางสาวโอชโช่" อย่างที่ทุกคนได้อ่านมาแล้ว

หมายเหตุ: เรื่องเล่าเรื่องนี้แค่แต่งขึ้นเพื่อสร้างความหรรษาให้กับหัวใจในหมู่ผู้อ่าน ที่จริงผู้เขียนก็ได้สอดแทรกประเด็นมีประโยชน์ไว้บ้าง ประปราย หากผู้อ่านหาพบก็นับเป็นบุญของผู้เขียน แต่ถ้าหาไม่พบก็ไม่เป็นไร ขอให้หรรษากันไว้เป็นพอนะจ๊ะ

ป.ล. โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน แล้วก็อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังมากนักล่ะ