Rules of Prey: เหยื่อวิปริต

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Mystery & Thrillers
Author:	John Sandford ผู้แปล: วุฒินันท์

โดยส่วนตัวแล้ว หากจะอ่านหนังสือแปลแนวสืบสวนสอบสวนสักเล่ม ก็มักจะเลือกเล่มที่คุ้นคนเขียน (ระยะหลังนี่อ่านสตีเฟ่นคิง) และคุ้นคนแปล (ช่วงนี้คุ้นพี่นพดล เวชสวัสดิ์) การอ่านหนังสือเล่มนี้ก็เลยไม่ได้เกิดจากการดำริอยากอ่านเอง แต่อ่านเพราะต้องทำงาน

ขอสารภาพอีกว่า อันที่จริงแล้วการเขียนรีวิวหนังสือน่ะ ไม่จำเป็นต้อง ‘อ่าน’ เสมอไปหรอก แค่อ่านไวๆ แบบจับใจความ จับประเด็น ทำความเข้าใจอะไรๆ บางอย่างได้ ก็เขียนได้แล้ว ก็เราไม่ได้เขียนเรื่องย่อหนังสือนี่หว่า (ถ้าถอดความมางั้น อ่านบทความเราเสร็จคงไม่จำเป็นต้องไปซื้อหนังสือที่เราเขียนถึงมาอ่านแล้วน่ะซี)

แต่อีตอนที่จะหยิบหนังสือเล่มนี้มาทำการสแกนพรืดๆ เพื่อจะเขียนรีวิว ดั๊นไปค้นพบว่า นี่มันหนังสือน่าอ่านนี่หว่า!

อะไรคือสิ่งที่ทำให้อยากอ่าน? ไม่ใช่ปกหรอก แล้วก็ไม่ใช่ทั้งชื่อคนเขียน กับคำโปรยสดุดีความสยองซ่อนเงื่อน โครงเรื่องสุด twist ฯลฯ จากคอลัมนิสต์ดังทรงอิทธิพล ที่สำนักพิมพ์มักจะหาที่วางได้เสมอ (อย่าไปเชื่อ จนกว่าจะได้อ่านเอง) สิ่งที่ทำให้ดิฉันอยากอ่านหนังสือเล่มนี้คือ “คำนำผู้เขียน” ค่ะ

จอห์น แซนด์ฟอร์ด คืออดีตนักข่าว แต่จะเป็นด้วยเหตุที่แกไม่ได้เป็นนักข่าวบันเทิงที่จะได้รับเชิญไปชมคอนเสิร์ตฟรี หนังฟรีอยู่บ่อยๆ อีกทั้งไม่ได้เป็นคอลัมนิสต์คอลัมน์แนะนำที่กิน ที่จะได้ตระเวนกินฟรัวกราส์ทั่วประเทศ หรือถูกเชิญไปชิมไวน์ทุกเทศกาลก็ไม่ทราบ หลังจากถูกส่งไปทำสารพัดข่าวตั้งแต่ทอร์นาโดถล่ม อุบัติเหตุร้ายแรงบนทางด่วน ไปจนถึงคดีฆาตกรรม (ตั้ง 40 คดี!) ทำงานมาหลายสิบปี ก็ชักจะสะสมความเศร้าหมอง เจ็บปวดของชีวิตมากขึ้นทุกที อยู่มาวันหนึ่งจึงตัดสินใจว่า 'พอกันที' กับอาชีพนักข่าว

ด้วยทักษะที่แกมี จะทำอะไรกินดีไปกว่าการเขียน ว่าแล้วแกก็คิดจะเขียนหนังสือ

นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ผลงานแรกของแซนด์ฟอร์ด แต่เป็นเรื่องแรกของหนังสือชุด “เหยื่อ” ที่แกทุ่มเทเวลาวางพล็อตอยู่นาน โดยการหยิบประสบการณ์ตรง (แกคงนึกขอบคุณสวรรค์ที่ได้เป็นนักข่าวอยู่หลายสิบปี) มาใช้ แล้วก็สร้างตัวละครตำรวจสุดเริศ ชื่อ ลูคัส ดาเวนพอร์ต ขึ้น

คุณคะ อ่านไปแค่ 2 บรรทัด ดิฉันก็หลงรักร้อยตำรวจโทหน้าบาก มาดเท่ (โสด) ที่หาเงินเก่งจากการแทงม้า และอาชีพเสริมจากการออกแบบเกม ริอ่านไปมีสัมพันธ์สวาทกับนักข่าวทีวีอเมริกัน (สาว+สวย) แค่นั้นไม่พอ พี่ยังไปคั่วกับพยานสาวปากสำคัญของคดีอีกด้วย! ใครจะคิดคะว่าเจ้าของบุคลิกเพลย์บอยแบบนี้จะมีบ้านหลังใหญ่ สวย+สะอาด แถมยังขับปอร์เช่อีก -โอย ดิฉันจะเป็นลม

ก็อย่างที่คุณก็พอจะเดาได้จากชื่อเรื่องว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องของการฆาตกรรม ใช่ค่ะ มันคือฆาตกรรมต่อเนื่อง เป็นการฆ่าข่มขืนสาวสวยที่มีลักษณะร่วมกันบางประการ โดยฆาตกรที่มีความแหว่งเว้า (สำนวนพี่นพดล) ไม่สมประกอบทางจิต มันเป็นเรื่องของการที่ตำรวจจะสอบสวนยังไงให้ไปถึงตัวคนร้าย ผู้ซึ่งมีข้อมูลการฆาตกรรมโคตรเยอะ แถมยังวางแผนไว้โคตรดี-พล็อตเพลนๆ แบบเดียวกับหนังและนิยายแนวนี้อีกหลายเรื่อง

แต่ความสนุกของ Rules of Prey มันอยู่ที่การใช้ความสังเกต เก็บร่องรอยทุกอย่าง กลวิธีในการสืบ ควานหาข้อมูล การบีบเค้น กดดันฆาตกร โดยการ “ปล่อยข่าว” ไปทางพันธมิตรนักข่าวสาวๆ ที่แต่ละคนก็อยากจะดี-เด่น-ดังด้วยข่าวเด็ดๆ เหมือนกัน (สถานการณ์ win-win นะ) อ่านๆ ไปมันชักจะไม่ใช่เกมของผู้ร้ายกับตำรวจแล้วซี แต่ยังเป็นเกมของตำรวจ-นักข่าว และเกมระหว่างผู้หญิง-ผู้ชายด้วย (ฮ่า ฮ่า ที่ไหนๆ ก็มีเรื่องแบบนี้)

แต่สุดท้าย เกมทุกเกมมันจะถูกเล่นไปตามกฎจริงหรือ แล้วแซนด์ฟอร์ดจะให้เกมจบยังไง ฆาตกรเจ้าของปมด้อยในใจ แต่วางแผนก่อนลงมืออย่างโคตรรัดกุมจะหลุดรอดไปแผลงฤทธิ์ใน Shadow Prey ตอนใหม่ของนิยายชุด “เหยื่อ” หรือจะเหลือแค่คุณตำรวจสุดเท่ห์ไปวาดเสน่ห์แค่คนเดียว

อยากรู้ต้องหามาอ่านเองจ้ะ



คำเตือน! จำ 2 ชื่อนี้ไว้ให้ดี Lucus Davenport และ John Sandford


หมายเหตุ: ขอขอบคุณ Great Publishing ทีเลือกเรื่องดี๊ดี สนุ๊กสนุก มาแปล แต่ฝากปรับปรุงคุณภาพการพิสูจน์อักษรอีกนิด คนอ่านจะรู้สึกคุ้มราคา กล้าจ่ายมากขึ้น พร้อมกันนี้ขอเป็นกำลังใจให้ผู้แปลฝึกฝนและขัดเกลาสำนวนแปลต่อไป ให้เริ่ศยิ่งขึ้น และเริ่ศยิ่งขึ้น ที่แปลอยู่นี่ก็โอ แต่ถ้าทำได้เจ๋งกว่านี้มันคงจะเยี่ยมมากๆ เลย

Rules of Prey: เหยื่อวิปริต
พิมพ์ครั้งที่ 1 ตุลาคม 2550 โดยสำนักพิมพ์ Great Publishing
ราคา: 279 บาท