恋空...KOIZORA: ฉันรักท้องฟ้า...กับคนบ่อน้ำตาตื้น

Rating:	★★★★
Category:	Movies
Genre:	Drama

ตอนชวนน้องสาวไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยกัน น้องก็ไป แต่ถามนิดว่าเป็นหนังยังไง
ก็บอกไปประมาณที่รู้ว่า หนังรักเศร้าซึ้งน่ะ น้องร้องไอ๋หย๋า บอก "เค้าเป็นคนอ่อนไหวนะเจ๋"
แต่ที่ไหนได้ คนที่ต้องควักแว่นกันแดดออกมาสวมตั้งแต่ยังไม่พ้นชายคาโรงหนังก็คือดิฉันเอง
(ดีนะ ที่ไม่ดันทุรังไปดูตั้งแต่คืนวันวาเลนไทน์-วันแรกที่หนังเข้า ไม่งั้นตอนลากสังขารกลับบ้านคงน่าเวทนาพิลึกอยู่)

เพื่อปล่อยอารมณ์ลอยกับเรื่องที่กำลังจะเล่า ขอให้ทุกคนช่วยนึกถึง "รักแรก" ของตัวเองไปด้วยนะจ๊ะ

จำได้ใช่ไหมว่าตอนที่รักแรกมาทักทายหัวใจ เรายังใส๊-ใส เรายังใหม่ต่อโลก หัวใจเรายังแข็งแรงสมบูรณ์ แบรนด์นิว ไร้รอยขูดข่วน
จำได้ใช่ไหมว่าตอนนั้นเรามองโลกด้วยตาเป็นประกาย เห็นสรรพสิ่งเป็นสีพาสเทลนุ่มหวาน โรแมนติกสุดๆ
รักครั้งแรกเหมือนมากระตุ้นหัวใจ มันผลักดันให้มีสิ่งสำคัญๆ เกิดขึ้นมากมาย เรารู้สึกมีพลัง และเริ่มรู้ว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เพื่อใครก็ช่วงนี้แหละ

KOIZORA ที่มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Sky of Love ก็เล่าเรื่องความรักครั้งแรกของผู้หญิงคนหนึ่ง เรื่องที่เขาเล่าช่างทำให้หัวใจหญิงใหญ่อย่างดิฉันรู้สึกอิ่มเอิบ แต่ถึงจะชมเรื่องราวรักแรกของเด็ก ม.ปลาย ตอนที่ฮิโรจีบมิกะและตอนที่เขาคบกันด้วยสายตาผู้ใหญ่ อย่างคนเข้าใจโลก แต่รับรองว่าไม่มีทางอินเท่าเด็กสยามที่ซื้อตั๋วเข้าไปชมรอบเดียวกันแน่ๆ

ตอนที่สองคนพากันไปขอโทษพ่อแม่ฝ่ายหญิง ด้วยความเข้าใจโลกก็ทำให้รู้สึกตื้อๆ ในอก รอบขอบตาเปียกประปราย
มาต่อมน้ำตาแตกอีตอนที่ฮิโรเขาพยายามขอเลิกกับมิกะนี่เอง

ใครเคยเลิกกับแฟนคงพอเข้าใจอยู่ ว่าการเลิกกันที่ไม่ได้พร้อมใจจับมือกันเลิก แต่มีแค่ฝ่ายเดียวที่ 'ขอเลิก' น่ะ มันไม่ง่ายเหมือนการดับกระดาษติดไฟด้วยการใช้น้ำราด (ซึ่งถึงจะยังทิ้งควันและซากเถ้ากระดาษไว้ แต่ไฟก็จะดับอย่างแน่นอน)
แต่มันคือการดับไฟป่าอันเรื้อรัง เหมือนจะไม่มีวันดับได้ แต่ก็ต้องพยายามดับ เพราะยิ่งปล่อยไว้ทรัพยากรก็ยิ่งเสียหาย และยิ่งสร้างมลพิษให้กับโลก

ฮิโรเขามีเหตุผลสำคัญจึงตัดสินใจเลิกกับมิกะ (แม้จะผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกัน แต่เขาก็รักมิกะมาก) ซึ่งมิกะก็ไม่เข้าใจหรอก แล้วก็ไม่ได้อยากเลิกกับฮิโรด้วย วันสำเร็จการศึกษาเธอเลยนัดฮิโรไปพบกันที่มุมหนึ่งในห้องสมุด (ห้องสมุดโรงเรียนนี้ไม่เคยมีคนเลย) สถานที่สำคัญของทั้งคู่ แต่ฮิโรไม่มา โทรหาก็ปิดเครื่อง
มิกะก็เลยใช้ชอล์กเขียนสิ่งที่คงจะติดอยู่ในใจของเธอไว้ที่มุมหนึ่งของกระดานดำที่มีข้อความเต็มไปหมด(ขอโทษนะ อ่านไม่ออกว่ามันคืออะไรบ้าง)ว่า

"ตอนนั้นเธอมีความสุขไหม?"



ประโยคนี้เหมือนมาเปิดก๊อกน้ำตาของดิฉัน
น้ำตาถึงหล่นพรู หล่นพรูทีเดียว

ดิฉันเองก็รู้สึกติดค้างกับคนรักคนสุดท้ายในลักษณะคล้ายๆ กัน เราคบกันไม่นาน แต่ด้วยระยะเวลาเรื้อรัง เรื้อรัง จะเลิกไม่เลิกแหล่นั้น มันก็ไม่อาจเรียกว่าสั้น กว่าดิฉันจะตัดใจ ปล่อยเขาไป เลิกห่วง เลิกหวัง แล้วก็ทำใจได้น่ะ โคตรจะนาน โคตรจะลำบาก แล้วก็นานกว่าเวลาที่เราคบกันเสียอีก แต่ขอสารภาพเลยว่า แม้ทุกวันนี้จะพูดได้เต็มปากว่าเลิกกันแล้ว แต่บางวันก็ยังคิดถึง บางคืนก็ยังแสดงความกังวลออกมาในรูปของความฝันไม่ได้
อยากถามเขาเหมือนกันว่า ตอนนั้น ตอนที่เรายังคบกันน่ะ
เขามีความสุขไหม?

(เนื่องจากไม่คิดว่าจะอธิบายถูก ก็เลยจะไม่อธิบายแล้ว คนหัวอกเดียวกันคงเข้าใจกันเองละ)

ฮิโรกลับมาเขียนตอบว่า "ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก บาย-บาย" อันนี้หนังเฉลยทีหลังว่าทั้งสองคนไม่แน่ใจเลยว่าอีกคนเป็นคนเขียนอีกประโยค

มิกะพยายามทำใจ เธอได้พบกับยู ผู้ชายอีกคนที่แสนจะดีด้วย นำพาสิ่งดีๆ และความสดใสใหม่ๆ เข้ามาในหัวใจอันบอบช้ำของเธออีกครั้ง แต่ในที่สุดก็ต้องทิ้งยูด้วยเหตุผลสำคัญ
ทำให้คนดูก็ได้เห็นน้ำตาลูกผู้ชายอีกครั้ง

เรื่องราวของมิกะกับฮิโรจบด้วยน้ำตา จากการจากลา ไม่ใช่การเลิกรา และเรื่องนี้ไม่ใช่หนังเรียกน้ำตาธรรมดา เพราะได้ปลอบใจทั้งคนที่รู้ตัวว่าต้องไป กับคนที่รู้ตัวว่าจะต้องอยู่ต่อโดยไม่มีคนรัก ปลอบไว้อย่างอบอุ่น

ว่าเขาไม่ได้จากไปไหนไกลจากใจของเธอเลย




ป.ล.1 แม้จะอยากรู้-แต่ไม่อยากถาม เพราะดิฉันทั้งกลัวคำตอบ และกลัวใจตัวเองค่ะ
ป.ล.2 ถ้าใครจะไปชมหนังเรื่องนี้ โปรดอย่าลืมเตรียมผ้าเช็ดหน้า ยาดม และแว่นกันแดด และคอยสังเกตนิ้วสวยๆ ของน้องนางเอกให้ดี มันทั้งขาวเนียนแล้วก็เรียวยาว สวยจริงๆ
ป.ล.3 สาวๆ ช่วยตอบโหวตหน่อยว่าชอบ 'จีบ' มุกไหนมากกว่ากัน มุกที่ 1 จิ๊กมือถือไป แล้วก็ลบข้อมูลทั้งหมด แล้วก็โทรเข้าไปเพื่อให้เขามีเบอร์เราคนเดียว มุกที่ 2 มือเธออุ่นจัง เหมาะจะอุ้มลูกของเรา มุกที่ 3 ขอโทษที่ให้แต่แหวนถูกๆ ขอแก้ตัวโดยการให้ดาวทั้งฟ้า

***โปรดอย่าถือว่าบทความนี้เป็นการรีวิวหรือวิจารณ์ภาพยนตร์ เพราะมันเป็นเพียงแต่บันทึกความประทับใจจากหนังที่ได้ดู-ซึ่งอยากจะแชร์กับเพื่อนบ้าง-เท่านั้นเอง***