Rating: | ★★★★ |
Category: | Books |
Genre: | Comics & Graphic Novels |
Author: | Morishita Emiko แปลโดย ฤทัยวรรณ เกษสกุล |
ทั้งที่ความจริงมีอยู่ว่า...
ชีวิตของสตรีทีแม้จะรูปงาม แต่ถ้าอายุอานามขึ้นต้นด้วยเลข 3 แล้ว แต่ยังโสด "สนิท" เนี่ย...
มันลำบากนะคะ!
ใครไม่มาเป็นบ้างคงไม่มีทางเข้าใจหรอก (ฮึ!)
วันที่เจอหนังสือเล่มนี้ที่ร้านการ์ตูนหยิน-หยาง ฟอร์จูน แค่อ่านชื่อเรื่องก็แทงใจดำดังฉึก อย่างงี้จะห้ามใจ ไม่ซื้อมาอ่านได้ไงไหว
และในที่สุด ก็ค้นพบ Morishita Emiko นักเขียนการ์ตูนหน้าใหม่ที่ตีแผ่หัวอกหญิงใหญ่วัยแพลตินั่ม(โสด)อย่างเราได้อย่างถึงกึ๋น!!!
เพื่อให้คนอีกหลายคนที่ไม่ได้ตกที่นั่งเดียวกัน(ในตอนนี้-ต่อไปไม่แน่ ฮิฮิ)ได้เข้าใจถึงความลำบาก ก็จะทำการแจกแจงกรณีที่ลำบากให้ฟังพอเป็นกระสัย ดังต่อไปนี้
-เวลาที่มีคนถามอายุ: หลายครั้งจะใช้วิธีเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างแนบเนียน แต่ถ้าไม่สำเร็จก็จะโกหกไปบ้าง โดยมักจะโกหกให้แก่กว่าจริงสัก 3-5 ปี จะได้ดูเหมือนว่าหน้าอ่อนกว่าอายุ (โฮะ-โฮะ-โฮะ) แต่โกหกหลายๆ ที ก็ชักจะจำไม่ได้น่ะสิ ว่าบอกคนนี้ไปว่าอายุเท่าไหร่
-อนุสรณ์แห่งวัย: ถึงจะดูแลตัวเองดีแค่ไหน โหมทาครีมหรือนอนแต่หัวค่ำยังไง วันหนึ่งผิวมันก็ต้องฟ้องถึงวัยอยู่ดี เป็นดังนี้ก็ต้องคิดสร้างสรรค์กันตลอดเวลาว่าจะเบี่ยงเบนความสนใจยังไงให้เนียน จึงไม่แปลกที่จะพบว่าหญิงใหญ่วัยแพลตินั่ม(โสด)จะแต่งตัวชนิดที่คาดเดาวัยไม่ถูก เป็นต้นว่า สวมกางเกงยีนส์สกินนี่เอวต่ำ กับเสื้อยืด Stay Alive และรองเท้าผ้าใบ ไว้ผมหน้าม้าสั้นเต่อและแว่นกรอบสี่เหลี่ยมหนาๆ แบบเด็กแนว บ้างก็ยังสวมลวดดัดฟันอยู่เลย
-แผนอนาคต: แผนอนาคตสำหรับหญิงใหญ่วัยแพลตินั่ม(โสด)นี่วาง(โคตร)ลำบาก หยั่งจะซื้อคอนโดหรือบ้านดีล่ะ เอ๊ะ...ถ้าปีหน้าได้แต่งงาน ต้องย้ายไปอยู่กับสามีแล้วจะทำยังไงล่ะ? ตอนนั้นก็ค่อยขายหรือให้เช่าก็ได้นี่นา เอ...แต่ถ้ามีบ้านแล้วมีผู้ชายมาจีบเพราะหวังสมบัติล่ะ? เอิ่ม...นั่นสินะ (คิดแล้วกลุ้ม)
-ต้องดูดีอยู่เสมอ: ใช่สิ สาวโสดน่ะ จะปล่อยตัวให้เหี่ยวเฉาโรยราเหมือนดอกไม้คาแจกันได้ไง อย่างนี้ก็เลยต้องกระเสือกกระสนขวนขวายลดน้ำหนัก สมัครสมาชิกฟิตเนส เล่นโยคะกันอยู่ตลอดเวลา บอกตัวเองว่า เพราะฉันรักตัวเอง เพราะฉันรักสุขภาพ ที่จริงก็แค่ไม่อยากเป็นยายป้าอ้วนสุดเฉิ่มเท่านั้น
-จะเริ่มยังไงดีล่ะ: โอกาสที่จะมีผู้ชายสนใจ และกล้าพอที่จะเข้ามาทาบทาม ทำความสนิทสนมคุ้นเคยนั้นก็น้อยลงไปทุกปีๆ แล้ว แต่อีตอนที่มีหลงเข้ามา เริ่มมีความหวัง ยิ่งน่าลำบากใจกว่า เพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง ให้ท่าดีไหม แต่ให้แค่ไหนถึงจะดี โมเมนท์นี้ จะนั่งเชิดหน้า หยิ่งในศักดิ์ศรีเหมือนอังศุมาลินคงไม่ไหว เพราะในใจก็อยากมีแฟนกะเขาบ้าง ... เฮ้อ เศร้า (T T)
ความลำบากของหญิงใหญ่วัยแพลตินั่ม(โสด)ยังมีอีกมาก ใครอยากเข้าใจ หรืออยากศึกษาล่วงหน้า(เพื่อการเตรียมตัว-ฮิฮิ) ก็จงไปหาการ์ตูนเล่มนี้มาอ่านดู ราคาไม่ถูกไม่แพง 150 บาทเท่านั้น (ร้านเช่าจะมีไหมหว่า)
***หมายเหตุ ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม Review แต่นี่ไม่ใช่การวิจารณ์วรรณกรรม แค่เขียนถึงความประทับใจที่มีกับหนังสือที่อ่านแล้วชอบ เพราะฉะนั้นก็จะเขียนถึงแต่หนังสือที่อ่านแล้วชอบเท่านั้น เล่มไหนไม่ชอบ จะไม่เขียนให้เมื่อย***
ป.ล. คนอ่านจะชอบ-ไม่ชอบ เหมือนหรือต่างกับคนเขียนก็สามารถแจมกันได้
ยินดีนะคะ
ไว้จะไปหามาอ่านบ้างนะเจ๊ น่าจะขำดี เผื่อจะได้รับมือถูกเวลามีคนมาถาม55
ตอบลบปลา แกเป็นแฟนคลับหมายเลข 1 ของชั้นเลยมั๊ง
ตอบลบเขียนเสร็จเมื่อไหร่ แกเสนอหน้าเข้ามาอ่านก่อนเพื่อนทู้กที
รักนะ(แต่ไม่แสดงออก)
แนะนำอีกเล่ม คือ หญิงเดียว อะไรสักกะอย่างเนี้ย
ตอบลบเป็นของนักเขียนญี่ปุ่น
เล่าถึงการดำรงของสาวโสด ที่พยายามสร้างสีสัน และ ประเด็นให้ชีวิตเสมอ
สาหนุกดี ไหาอ่านน่ะฮ่ะ
เจ้ม้อย เลข 3 แล้วเหรอฮะ?
ตอบลบเข้มแข็งไว้ครับ ให้เขาไปก่อน pay it forward
ตอบลบวนกรคะ คำถามเยี่ยงนี้แหละที่ทำให้พี่หญิงใหญ่หนักใจ
ตอบลบเพราะมันไม่รู้ว่า คนถาม ถามเพราะ
-ฉันหน้าแก่?
-ฉันหน้าเด็ก?
-ตกใจ เพราะนึกว่าอายุทางสมองของฉันน้อยกว่านั้น?
-เพราะทึ่งที่คนอายุเกิน 30 แล้วยังทำเนียนมาเล่นมัลติพลายกับเด็กๆ?
-ฯลฯ
ขอโทษที่ประสาท แต่ใครไม่มาเป็นดิฉันคงไม่เข้าใจหรอกนะ T T
(คุณหนูดีบอกสมองคนเรามีไอเดนติตี้ของตัวเอง ไม่มีใครเหมือนใคร เพราะฉะนั้น ไม่มีใครเข้าใจดิฉันหรอก)
ป.ล. แต่พี่ไม่โกรธหรอกนะคะ ถามอายุน่ะ ถามได้ แต่เตรียมตัวเตรียมใจกับคำตอบละกัน (โฮะ-โฮะ-โฮะ)
eswatgirl คะ พี่พึ่งยืมน้องสาวมาอ่าน และกำลังอ่านอยู่เนี่ย น่ารักจริงๆ เลยนะ คุณ น.ส. 150 ซ.ม. เนี่ย
^ ^
ตอบลบจัดว่าเจ๋ทำบุญมาเยอะจริงๆ อยากจะอ่านก็มีคนเอามาให้อ่านได้อย่างใจ
อ่านบลอกนี้จบ เลยนึกถึงเรื่องที่คุยกันเมื่อคืน (ตอนนั้นยังไม่อ่านบลอกเจ๋นะ)
บังเอิญนึกถึงเหมือนกัน คือ เรื่องที่ต้องรักษาสภาพร่างกายไว้ให้อ่อนเยาว์ดูดีอยู่เสมอ อันนี้ถึงอายุยังไม่แตะเลขสามก็คิดแล้วล่ะ
ตอนนี้พ้อนเห็นรอยเท้าสัตว์ปีกที่หางตาตัวเองแล้ว 2 อัน ... เกรงว่าถ้าไม่รีบดูแล อาจจะกลายเป็นนาวสาว "แปดริ้ว" ได้ในเร็ววัน
T T
พ้อน
ตอบลบแต่ว่า คนที่ไม่มีตีนกาจะไม่มีเครื่องตรวจวัดการยิ้มอย่างมีความสุข, ซึ่งทำให้เอ็นโดรฟีน (สารแห่งความสุข) หลั่ง, ได้นะแก
เห็นไหม ว่าตีนกาก็มีประโยชน์
>_<
T T
ตอบลบงั้นต้องเลือกเอา
ว่าจะมีสมองดี หน้าแปดริ้ว
หรือหน้าสวย แต่สมอง ... ขี้ริ้ว ^ ^
อย่าคิดมากฮะ เจ้
ตอบลบเข้าใจครับว่าคำถามนี้ค่อนข้างไม่สุภาพสำหรับสตรีเพศเท่าใดนัก
ตัวผมเองเวลาไปหาแม่ พวกแม่ค้าหน้าที่ทำงานแม่ช่างปากหวาน บอกกะแม่ผมว่า นึกว่าพาน้องชายมา
แม่ผมยิ้ม แต่ผมยิ้มเครียดครับ 'กรูหน้าแก่ หรือแม่กรูหน้าอ่อน (วะ)' แล้วแม่ผมก้อจะกวาดหมดกระจาดที่แม่ค้าคนนั้นเหลือของอยู่เลยอะครับ (เปนกลยุทธ์ของบรรดาแม่ค้าในตลาดที่น่าสนใจมาก)
เรื่องอายุผมไม่ซีเรียสฮะ เพียงแต่บางครั้งเกรงว่าจะลามปาม เจ้ ไปบ้างเท่านั้นเอง
ในหนังเรื่อง 'เด็กดาวอังคาร' น้า john kusak บอกกะลูกชายตอนเข้าโรงเรียนว่า 'be urself'
เพระฉะนั้น อายุเปนเพียงตัวเลขฮะ เจ้
เอ่อ วนกร
ตอบลบคุณแม่ค่อนข้างบ้ายอนะคะ
อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆ แต่มันเพิ่มขึ้นทุกปีค่ะ
(ถ้าไม่โสดจะรู้สึกดีกว่านี้ไหม?)
เรื่องลามปามนั้น วนกรไม่ต้องกังวล
รับรองว่าเด็กๆ ทุกคนจะได้รู้ตัวก่อนเผลอลามปามล้ำเส้นอย่างแน่นอน
เจ้รับประกัน
หนัง Martian Child นั่น เจ้ก็อยากจะดูค่ะ แต่ว่า ในหนังนั่นเด็กเค้าคิดว่าเค้ามาจากดาวอังคาร พ่อบอกให้เขาเป็นตัวของตัวเอง ก็คือจงเป็นเด็กดาวอังคารไปอย่างที่ตัวเองคิด
ละ..แล้ว เจ้ควรจะคิดไงกะตัวเองดีละคะเนี่ย???
(ล้อเล่นน่ะ พี่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ค่ะ-แม้ว่าจะอายุมากขึ้นทุกปีก็ตาม T_T)