เรื่องรักของนางสาวโอชโช่ ตอนที่ 3: ผิดแผน

'เราเจอกันครั้งสุดท้ายวันศุกร์ก่อนวันเลือกตั้ง เพื่อที่จะกลับมาเจอกันในอีก 2 อาทิตย์ให้หลัง...
ซึ่งก็คือวันนี้' โอชโช่นึก

'วันนี้ ซึ่งเป็นวันแรกของปีที่เราเจอกัน ฉะนั้น ต้องทักกันด้วยคำว่า "สวัสดีปีใหม่" พร้อมกับของกินติดไม้ติดมือเล็กๆ น้อยๆ สินะ'
ความจริง โอชโช่เตรียมตัวจะให้ของขวัญและ ส.ค.ส. อวยพรปีใหม่กับหมอบู๋มาตั้งแต่ก่อนคริสมาสต์อีก นั่งคิดนอนคิดว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญถึงจะเหมาะและถูกใจหมอ
จิกปรึกษาเพื่อนสาวคนสนิทถี่จนเพื่อนเริ่มระอา

จะเอาหนังสือพันธุ์หมาบ้าให้หมอยืมอ่านอีกทีดีไหม (หมอจะมีเวลาหรือเปล่า?) หรือจะให้ซีดีเพลงเมื่อดอกซากุระบานดี (หมอฟังแล้วจะหลับไหม-จะเลือกซีดีเพลงร็อกให้ก็ไม่มีวุฒิภาวะในการฟังพอ-แล้วถ้าหมอชอบคาราบาวล่ะ จะทำไง) หรือจะให้ชามินต์ของทไวนิ่ง จิบแล้วซู่ซ่า หายง่วง (หมอจะให้ใครชงให้เล่า?---กรี๊ดดดด! ไม่ได้ๆ) หรือจะให้หนังสือของวานวาน (หมอจะเบื่อไหม ก็มันน่าจะเหมาะกับผู้หญิงกุ๊กกิ๊กมากกว่า) หรือ.. จะให้รูปวิวเมืองปาย (ถ่ายเอง) วิวตรงจุดที่เคยเล่าให้หมอฟัง (แต่เอ๊ะ... มันจะดู special เกินไปไหม)

รู้แล้วๆๆๆๆ ดาร์กช็อกโกแลต Morinaga ดีกว่า ขมๆ ดี แล้วก็ไม่หวานเกินไป ให้ไปพร้อมคำอวยพรลงในบัตรอวยพรสีน้ำรูปแมงปอของมูลนิธีโลกสีเขียว ประมาณว่า

'เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าชีวิตมันขมขื่นนัก แทะช็อกโกแลตนี้สักนิด แล้วจะรู้ว่า ที่จริงชีวิตไม่ได้ขมเท่าไหร่เลย ช็อกโกแลตขมกว่าตั้งเยอะ'
(...เอ แบบนี้จัดว่าเป็นคำอวยพรปีใหม่หรอ?)

เมื่อคิดออก โอชโช่แสนจะดีใจ คืนก่อนเช้าวันที่จะไปหาหมอ เธอจัดเตรียมการ์ดรูปแมงปอ แพลนว่าตอนเที่ยงจะแว้บออกไปวิลล่า พอรุ่งเช้ากลับตื่นสายเพราะอากาศดี แล้วก็มัวแต่สาละวนกับเสื้อผ้าชุดไว้ทุกข์ (ที่ไม่ควรจะเปิ่นเชยในสายตาหมอ) จน.....

ลืมหยิบบัตรอวยพรลงกระเป๋าเสียสนิท!!!

บ้าที่สุด นังโอชโช่ ลืมอะไรไม่ลืม ลืมการ์ดสำหรับหมอ
มารู้ตัวเอาตอนสี่โมงครึ่ง ตอนที่เตือนตัวเองว่าน่าจะเอาการ์ดขึ้นมาเขียนได้แล้ว
โอ๊ย อยากจะเป็นลมสามตลบ ตอนเที่ยงไม่ได้ออกไปวิลล่าเพราะมัวแต่เม้าท์กับพี่ที่ออฟฟิศก็ยังแก้ตัวได้ด้วยการแวะโรบินสันก่อนลงรถใต้ดินไปหาหมอ
แต่นี่
หล่อนจะหาอะไรมาแทนการ์ดรูปแมงปอได้ยะ นังบ้า

เอาไงดี เอาไงดี เอาไงดี
คิดระหว่างตรงไปหาช็อกโกแลตในท็อปส์ โรบินสัน ปากซอย
พระเจ้า!
ท็อปส์ก็มี Morinaga รุ่นที่ต้องการขาย แต่ทำไมมันมาหมดวันที่ชั้นต้องการซื้อด้วยนะะะะะะะะะะะะ

โชคดีที่สายตากวาดไปเห็นดาร์กช็อกโกแลตของ Lindt โอ้ว โกโก้ 85% น้ำตาลแค่ 13% ฮาร์ดคอร์สุดๆ ราคาก็ถูก (38 บาทเท่านั้น-ถูกกว่าแต้มกรดแค่หลุมเดียวตั้งเยอะ) ให้ช็อกโกแลตยี่ห้อนี้หมอต้องปลื้มแน่ แถมแท่งเล็กขนาดนี้ รับรองไม่เว่อร์ ไม่มีใครติหนิว่าทำไรน่าเกลียดแน่นอน
นึกแล้วก็หยิบมา 2 แท่ง กะเอาไปลองชิมเองแท่งนึง

แต่ว่า พอมาถึงร้านหมอ โอชโช่กลับทำอะไรไม่ถูก เพราะคุณน้องมือเบาไม่อยู่ ตรงเคาน์เตอร์เป็นน้องคนใหม่ที่ยังไม่รู้จักกัน และท่าทางกำลังเทรนอยู่ เห็นหมอต้องออกมาชี้นั่น บอกนี่บ่อยๆ ท่าทางยุ่งมาก ในร้านยังมีคนไข้เต็มเลย เป็นครั้งแรกที่ต้องรอหมอตั้ง 15 นาทีแน่ะ
(แย่จัง บรรยากาศไม่เป็นส่วนตัวเอาเสียเลย)

ด้วยความเกรงใจหมอ ที่มีคนไข้รอเยอะ กอปรกับความมีมารยาทดีของหมอที่ยกมือไหว้ ขอบคุณที่คนไข้ซื้อขนมมาฝากน้องๆ ในร้าน 1 ที แล้วก็ขอบคุณสำหรับช็อกโกแลตของตัวเองอีก 1 ที แล้วกระวีกระวาดจัดการให้ยาฟรี 1 กระปุกเป็นของขวัญปีใหม่ (ทั้งที่คราวที่แล้วก็ให้ครีมกันแดดฟรีมาแล้ว-จำไม่ได้เฉยเลยนะหมอ คงจะแจกคนไข้เยอะไปหมดเลยสิ ฮึ) ไอ้เรื่องที่จะบอกว่าที่จริงเตรียมการ์ดแล้วมาแล้วนะ แต่ลืม ก็เลยไม่ได้บอก

หัวสมองและไหวพริบจะคิดชวนหมอคุยก็พลอยหดตามไปด้วย
อย่าว่าแต่บทโรแมนติกแสนหวาน การสบตา  หรือไดอาล็อกที่สื่อถึงความเข้าอกเข้าใจกันเลย การพบกันครั้งนี้หัวใจแทบไม่มีเสียงเต้นผิดจังหวะ
เจื่อนแค่ไหนคิดเอา

ที่มันผิดแผนไปหมดนี่มันเป็น... ฝีมือท่านพญายมหรือเปล่านะ!!!

ระหว่างที่นอนให้คุณน้องอีกคนจัดการธุระบนใบหน้าในห้องข้างๆ หูเจ้ากรรมของโอชโช่ยังได้ยินเสียงหมอคุยกับคนไข้สาวอื่นๆ กิ๊กๆ กั๊กๆ
นี่แปลว่าเราคงไม่ใช่คนไข้ที่พิเศษกว่าคนอื่นสินะ
นึกได้อย่างนี้ทำเอาเธอรู้สึกเศร้าในวูบแรก แต่อีก 5 วูบต่อมาก็คิดได้ว่า
ดีจัง ที่เราไม่ได้ให้ของหมออย่างที่ตั้งใจ
เพราะถ้าเกิดให้ไป
หมอจะเกรงใจมากกว่านี้อีกแค่ไหนไม่รู้
แล้วก็ ถ้าหมอรู้สึกว่าเรารู้สึกพิเศษกับหมอ ครั้งต่อไปความสนิทสนมและคุยถูกคอของเรากับหมอจะเปลี่ยนไปไหม?

ให้ไปแค่นี้ก็ดีแล้วเนอะ

นึกแล้วโอชโช่ก็นอนนิ่งๆ ให้คุณน้องคนใหม่จัดการใบหน้าของเธอด้วยอาการสงบ
ทว่า หูเจ้ากรรมยังแว่วเสียง กิ๊กกั๊กๆ

หมอบู๋จะรู้ไหมนะ ว่านอกจากห้วงเวลาอันเจ็บปวดหลังถูกฉีดยาที่สิว ตามด้วยหยดกรดบนใบหน้าแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่โอชโช่รู้สึกเกลียดหมอปรี๊ดขึ้นมา

ก็หูเจ้ากรรมดันได้ยินหมอบอกคนไข้สาว (อื่น) ว่า
"แล้วเจอกันนะครับ" นะซี

มันทนไม่ด๊าย ทนไม่ได้้