วันอาทิตย์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2551

ชีวิตสัตว์โลก ตอน แอบฟังสาวโสดเม้าท์กันเรื่องมีลูกผัว

บ่ายวันธรรมดาวันหนึ่ง

 

สองเพื่อนสาวโสดเม้าท์กันผ่านจีเมล์เป็นปกติ (ไม่ใช้ msn เพราะออฟฟิศของหนึ่งในสาวโสดนั้นทำการสกัดมิให้เล่น) หูทิพย์ของข้าพเจ้าได้สดับการสนทนาบางตอนที่มีแง่มุมน่าสนใจ ซึ่งเชื่อว่าน่าจะกระตุ้นให้เกิดการแลกเปลี่ยนความเห็นอย่าง 'สร้างสรรค์' ในมัลติพรายต่อไป

จึงได้ทำการดักฟังมาเล่าต่อดังนี้แล

 

ซี่อออออ....ซื้ออออ.... ซื๊อออออ (เสียงจูนคลื่น)

 

ส้มลิ้ม: เมื่อวานผีบ้านผีเรือนเข้าสิง

  ชั้นรื้อบ้าน ตู้หนังสือ ทำความสะอาดอีกแล้ว

จิ๊นส้ม: ดี มีประโยชน์

  ว่างๆ มาบ้านชั้นมั่ง

ส้มลิ้ม: บ้านแกห้องเดียว

  ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ

 มันส์ดีนะ

 แต่แมร่งงานบ้านเนี่ย

  มีให้ทำเรื่อยๆนะ

  ทำยังไงก็ไม่สะอาดซักที

จิ๊นส้ม: มันเป็นงานรูตีน

 ไม่ได้ทำครั้งเดียวเสร็จหรอก

  ต้องคอยสะสางเรื่อยๆ

ส้มลิ้ม: คิดถึงคนที่เป็นแม่บ้าน แบบต้องทำให้ผัวลูก

 ได้อยู่ในอากาศที่สะอาด ปราศจากฝุ่นดิ

  แมร่ง จะปลื้มหรือเซ็งว่ะ

  แต่ กรูคงเซ็.

จิ๊นส้ม: เออ แบบแม่บ้านญี่ปุ่นไงแก

  ชั้นว่ามันก็คงมีความสุขกันไป ในแบบของมัน

ส้มลิ้ม:

  มันก็คงแล้วแต่คนนะ

จิ๊นส้ม: ทำอะไรเพื่อคนอื่นมันจะต่างไปจากทำเพื่อตัวเองนะแก

  ยิ่งเพื่อลูกน่ะมึง

ส้มลิ้ม:: แต่ตูคงหมั่นไส้มันว่ะ ถ้ามันไม่ช่วยทำ แถมทำให้รกอีก

จิ๊นส้ม: อืม คำถามคงย้อนกลับไปที่ว่า แล้วมึงเสือกมีลูกผัวทำไม

ส้มลิ้ม: เออ นั่นดิ

จิ๊นส้ม: อย่าตั้งกำแพงสิแก

 นึกถึงอีตอนที่แม่แกมีแก

ส้มลิ้ม: เออ แต่กูไม่เสียสละอย่างเขาไง

จิ๊นส้ม: เค้าก็คงอยากจะมีหรอก ไอ้ลูกที่มันอยุ่ด้วย คอยช่วยงาน คอยเอาใจปรนนิบัติ เค้าคงไม่ได้หวังหรอกว่าจะมีลูกหยั่งพวกเราๆ

แต่เมื่อลูกมันยืนกรานจะใช้ชีวิตแบบนี้ คนเป็นแม่ก็ตามใจไง

 จิงๆ แล้วเรื่องพวกนี้มันเป็นสันชาติญาณน่ะป้า เราเสือกไปเรื่องมากกับมันเอง

ส้มลิ้ม: เค้าไม่รู้จะทำไงมั๊ง

จิ๊นส้ม: ชั้นว่า เรามันเป็นสุดที่รักของเค้า อะไรที่คิดว่ามันคือความสุขของเรา เค้าก็จะพยายามหาให้

ส้มลิ้ม: ตกลงเอาไง

  ดูม่ะ

  18.30

จิ๊นส้ม: การเป็นแม่มันก็เลยเหมือนกับการเรียนรู้ที่จะรักคนอื่น นอกจากตัวเอง

ส้มลิ้ม: เหรอ

  เออ ถูกๆ

 ใช่เลย

จิ๊นส้ม: แหม๋ วันนี้เราคุยกันมีสาระ(แน)นะ

  ดิแก ดูดิ เด๋วพลาด

ส้มลิ้ม: เรียนรู้ที่จะรัก แม้บางอารมณ์จะอยากถีบมัน(ก็ตาม)

  หรือบางอารมณ์ก็อยากจะให้มันหายไปจากโลก(สักพัก)

จิ๊นส้ม: ไม่รู้ดิ ตอนนี้ชั้นคิดว่าชั้นรักตัวเองเกินกว่าจะมีลูกผัว

ส้มลิ้ม: มีผัวก็ต้องรักตัวเองน้อยลงนะ

 ไม่ต้องถึงขั้นลูก แค่แฟนก็ต้องลดตัวตนลงเยอะ

  ซึ่งมันเสี่ยงว่ะ สำหรับชั้น

จิ๊นส้ม: ไม่ล่ะ อยู่อย่างนี้ก็บายดีพอประมาณ

ความสุขจากการมีผัวมันแค่ระยะแรกเริ่ม จากนั้นความทุกข์ถนัดก็จะติดตามมา

ส้มลิ้ม: ถ้าผัวที่ดี มันจะทำให้ความทุกข์ลดลง ความสุขเพิ่มขึ้น

  พี่ที่ทำงานชั้นบอก

จิ๊นส้ม: อ่ะ

ส้มลิ้ม: แต่มันก็ต้องแลกกับบางอย่าง

  ซึ่งเขาเห็นว่าคุ้ม

จิ๊นส้ม: ผัวในฝันว่างั้น

  เช่นไรมั่ง

ส้มลิ้ม: อือ เขาบอกว่าชีวิตเขาก่อนเจอสามีหนะทุกข์

จิ๊นส้ม: การยอมให้ปัวมีเมียน้อย?

ส้มลิ้ม: พอเจอแล้วชีวิตดี

 ปล่า สามีเขาไม่มีเมียน้อย

จิ๊นส้ม: บุญของเขามังแก

ส้มลิ้ม: แต่พี่ผู้หญิงเขาxxxไง

  เจอพี่ผู้ชายตั้งแต่เข้ามหาลัยปีหนึ่งวันแรก

จิ๊นส้ม: อืมอืม

ส้มลิ้ม: แล้วก็เป็นแฟนกัน

จิ๊นส้ม: โอว

ส้มลิ้ม: แต่งงาน

จิ๊นส้ม: ชีวิตรักดั่งนิยาย

ส้มลิ้ม: ผู้ชายก็ดูแล และคงเป็นทุกอย่างในชีวิตเขาแหละ

เพราะเขาไม่มีใครอีกแล้ว

จิ๊นส้ม: แหม๋ป้า แต่เราควรสะแตนออนอาวร์ฟีตนะ

ส้มลิ้ม: แต่บางทีชั้นเห็นเขาบ่นเรื่องอิสระบ้าง

  เพราะสามีเขาไม่ชอบให้ไปไหนโดยแยกจากครอบครัว

จิ๊นส้ม: เกิดวันนึงผู้ชายหายไปก็ซวยเด่ะ

ส้มลิ้ม: แต่เธอจบxxx นิสัยน่ารัก อยู่บนเท้าตัวเองคงได้ ในแง่ร่างกาย การใช้ชีวิต

  แต่แง่จิตใจ คงไม่ไหว

  อือ ถ้าผัวหายไปแกคงแย่ คงต้องยึดลูกแทน

จิ๊นส้ม: นั่นอ่ะดิแก

ส้มลิ้ม: แต่ชั้นคงกรี๋ดสลบ ถ้าผัวสั่งห้ามไปเที่ยวกับเพื่อน  

จิ๊นส้ม: ชั้นน่ะ สแตนออนมายฟีตมาตลอด และไม่ปรารถนาผู้ชายที่จะมาช่วยสะแตนออนมายฟีตด้วย

  สงสัยจะเจ็บตีนน่าดู

  ตัวผัวเองก็ไม่ไปกะเพื่อนเรอะ

  แหม๋ ผู้ชายที่ไม่มีโลกส่วนตัวเนี่ย ไม่แปลกหรอ

ส้มลิ้ม: เออ เขามีแต่ครอบครัวว่ะ

จิ๊นส้ม: ชั้นว่า คนเรามันก็ควรจะมีพื้นที่ส่วนตัวมั่งนา

  เอาไว้เบลนด์กับแรงกดดันในครอบครัว

ส้มลิ้ม: เออ ชั้นก็ว่างั้น

  แต่พี่คนนี้เขาแปลก

  เมียกลับอยากมีพท.ส่วนตัว

จิ๊นส้ม: อืมอืม

ส้มลิ้ม: แต่ผรัวไม่ยอม

จิ๊นส้ม: แต่เค้าก็อยู่กันมาได้นี่นะ

ส้มลิ้ม: และไม่มี

อือ

จิ๊นส้ม: คนโสดอย่างเรา ไฉนจะไปเข้าใจเขาได้

 

ซี่อออออ....ซื้ออออ.... ซื๊อออออ (เสียงคลื่นแทรก)

 

น่าเสียดายที่ดักฟังมาได้แต่เพียงเท่านี้ โอกาสหน้าหูทิพย์แว่วเสียงอะไรอีกค่อยดักฟังมาฝากชาวมัลติพรายใหม่นะจ๊ะ

 

 

 

 

***หมายเหตุ บทความนี้ไม่เกี่ยวกับใครอื่น ถ้าไปเหมือนชีวิตใครเข้าก็ขอได้โปรดทราบว่าสาวโสดสองคนนี้ไม่ได้เม้าท์ถึงชีวิตของคุณจริงจริ๊ง***

 

 

3 ความคิดเห็น:

  1. ความรักคือความผูกพันธ์ พ่อแม่พี่น้อง ก็ยังทะเลาะกันในบ้าน
    แต่ก็ยังรักกัน ยังยิ้ม ไปเที่ยวด้วยกัน กินด้วยกัน ช่วยเหลือกัน
    แค่เพียงเสี้ยววินาที มันก็คุ้มค่าแล้ว ถึงจะต้องแรกกับความลำบากไปตลอดชีวิต
    เทียบกับการที่สบายแต่ไม่มีใครสนใจ ป่วยขึ้นมาจะลำบากนะคร้าบ

    ตอบลบ
  2. ซ้อมคุยไว้ก่อน ถูกแล้ว

    ตอบลบ