Across the Universe: รักนี้..คือทุกสิ่ง (จริงหรือ?)

Rating:	★★★★
Category:	Movies
Genre:	Independent

จับพลัดจับผลูไปดูหนังกับป้าอ้อยอีกแล้ว
ตอนแรกนัดแนะพี่ผึ้งเป็นมั่นเหมาะว่าจะไปดู Elizabeth ตอนวัยทอง อ๊ะ ยุคทอง (Golden Ageนะ ไม่ใช่ Golden Year) แต่ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ไป พี่อ้อยรู้แล้วโน้มน้าวจิตใจน้องใหม่ บอกว่าภาคใหม่เรื่องมันไม่หนุกว่ะแก
และเนื่องจากโรงในเครือ Apex (ที่โปรด) ไม่มีอะไรน่าสงสัยมากไปกว่า Across the Universe สองพี่น้องก็เลยพลัดไปชมหนังเรื่องนี้ด้วยประการฉะนี้

ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เลย นอกจากความเข้าใจว่าเป็นหนังรัก จากโปสเตอร์ที่แปะไว้หน้าโรงที่เหลือบไปเห็นแว้บนึง ก่อนจะวิ่งจู๊ดเข้าโรงไปเพราะปวดฉี่ (อ่ะ ไม่ใช่ เพราะมาช้าจนป้าเคืองตะหาก)
พอหนังเปิดฉากมาก็ชักจะงงๆ อ้าวหนังเพลงนี่หน่า... (นึกด้วยอารมณ์ตุ่ยๆ)
แต่พอดูไปดูไป เริ่มอิน แล้วก็อินมากเข้า อินมากเข้า

หนังเรื่องนี้เล่าถึงชีวิตและความรักของคนหนุ่มสาวในยุค '60s หรือยุคซิกตี้ส์ วันที่เดอะ บีทเทิ่ลส์ครองโลก อเมริกากำแหงด้วยการประกาศสงครามเวียดนาม ส่วนวัยรุ่นกำลังอเมริกันก็กำลังสับสนกับ(กัญชา?)ชีวิต

ดูไปก็นึกถึงใจคนเขียนเรื่อง ซึ่งก็คงอยากจะเล่าเรื่องในทศวรรษนั้นให้คนรุ่นต่อมาฟัง แล้วก็คงคิดอยู่นานว่าจะเล่ายังไง ไม่ให้เปิ่นเชย หรือกลายเป็นยัดเยียด ก็เลยเล่าเรื่องออกมาเป็นหนังเรื่องนี้

ซึ่ง

ได้ผลนะคะ สำหรับดิฉัน เพราะทั้งๆ ที่เป็นหนังเพลง เล่าอารมณ์ความรู้สึกด้วยเพลง แต่ทั้งๆ ที่ไม่มีตัวละครออกมาพูดถึงความรู้สึกน้อยที่สุด แต่นี่กลับเป็นการดูหนังที่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของคนยุคนั้นได้อย่างกินใจที่สุด เท่าที่เคยดูหนังเกี่ยวกับสงครามเวียดนามมาเลยทีเดียว
เสียน้ำตาโดยไม่ตั้งใจไปหลายครา
เป็นครั้งแรกที่ Let It Be กินใจขนาดทำน้ำตาหล่น
มาหล่นอีกครั้งตอน Blackbird ขึ้นว่า

..Blackbird singing in the dead of night
Take these broken wings and learn to fly...

เพลง Strawberry Fields Forever ของจอห์น เลนนอน ที่ฟังมาหลายรอบ แต่ไม่เคยเข้าใจ ก็อาจจะได้เข้าใกล้ความเข้าใจมากขึ้น หลังจากที่ได้ดูหนังเรื่องนี้

ที่น่าสังเกตก็คือ นี่อาจจะเป็นการดูหนังครั้งแรก ที่ทำให้ดิฉันได้เข้าใกล้ความเข้าใจถภาวะการ 'เมา' กัญชามากที่สุด-ก็คนมันยังไม่เคยลอง
(ถ้าเป็นการเข้าใกล้ภาวะการเมากัญชามากที่สุด น่าจะเป็นจากการอ่านนิยายของมูรางามิ)
ช่างเป็นภาพที่สร้างได้ 'แจ่ม' จริงๆ
อย่างแสดงว่า ทั้งคนเขียนเรื่อง (ซึ่งก็คือผู้กำกับ) คนถ่าย และคนตัด ต้องผ่านการเมากัญชามาแล้วอย่างโชกโชนเป็นแน่แท้ (ฮี่ฮี่)

เรื่อง เพลง ภาพ (สวยและบิลท์อารมณ์คนดูสุดๆ) การใส่สี และการตัดต่อ ล้วนน่าประทับใจทั้งสิ้น ในส่วนของการ Perform ของนักแสดงเล่าก็เข้าตา อาจจะเป็นการกล่าวที่ลำเอียงเพราะเข้าข้างนักแสดงหน้าตาดีอยู่สักหน่อย แต่ต้องขอยอมรับจากใจจริงเลยว่า Jim Sturgess ที่เล่นเป็น Jude Feeny ใช้สายตาได้เก่งมากๆ ส่วนคุณน้องนางเอก Evan Rachel Wood ที่เล่นเป็น Lucy Carrigan ก็ทั้งสวยแล้วก็เล่นเก่งจริงๆ ร้องให้ก็เก่ง ถ้าหนูบอกว่าหนูร้องเอง พี่ก็เชื่อนะ เพราะหนูเหมือนจะร้องเพลงเก่งมากด้วย

หนังเรื่องนี้ทำให้ได้ฟังเพลงของเดอะ บีทเทิ่ลส์ จอห์น และอีกหลายเพลงในยุคนั้น ซึ่งนำมาร้องใหม่ โดยคนรุ่นใหม่ (ไม่แน่ใจว่านักแสดงนำร้องเองไหม) ทำดนตรีใหม่ ในไสตล์ของ Soul, R&B เพราะจัง อิ่มจริงๆ นี่ว่าจะไปซื้อ OST มาฟังให้อิ่มไปอีกชาแนลนึง

ดูหนังเรื่องนี้วันนี้กับป้าอ้อย รู้สึกว่าได้รับเกิน 100 บาทที่จ่ายไป แต่ก็มีแอบสงสัยนิดนึง ว่าถ้าหนังไม่ 'จำเป็น' ต้องจบแบบนี้ ด้วย All You Need is Love อย่างนี้
ผู้กำกับจะอยากทำให้หนังเรื่องนี้กลายเป็นอนุสรณ์ชิ้นเยี่ยมของชีวิตหนุ่มสาวแห่งยุค '60s ไปเลยไหม

(ซึ่งที่จริงมันเป็นได้นะ)


Across the Universe (2007):
musical film directed by Julie Taymor and written by Dick Clement and Ian La Frenais. The script is based on an original story credited to Taymor, Clement and La Frenais that incorporates 34 compositions written by members of The Beatles.
http://www.acrosstheuniverse.com/






***โปรดอย่าถือว่าบทความนี้เป็นการรีวิวหรือวิจารณ์ภาพยนตร์ เพราะมันเป็นเพียงแต่บันทึกความประทับใจจากหนังที่ได้ดู-ซึ่งอยากจะแชร์กับเพื่อนบ้าง-เท่านั้นเอง***