ตนบุญอัศจรรย์แห่งออซ (The Wonderful Wizard of Oz): บนหนทางแห่งการแสวงหาสิ่งที่มีอยู่แล้วในตนเอง

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Childrens Books
Author:	L.Frank Baum แปลโดย แก้วคำทิพย์ ไชย

ใครหลายคนคงได้อ่านหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก
แต่ดิฉันไม่
เพราะอย่างที่เคยบอกแล้ว ว่าเป็นโรคต่อต้านกระแสสังคมมาตั้งแต่รู้ความ

เจอหนังสือเล่มนี้ที่ร้านหนังสือริมขอบฟ้า วันที่ต้องไปรอคนจะไปแก้บนที่ศาลเจ้าพ่อเสือ ซึ่งมาสาย ดิฉันไปถึงก่อน ไม่รู้จะทำอะไรดี เลยเตร่เข้าร้านนี้เป็นครั้งแรก
ยินดีที่ได้เข้าไป ในนั้นมีหนังสือแปลกตาที่น่าสนใจเยอะเชียว กว่าคนมาสายจะมาถึง ดิฉันก็เลือกหนังสือได้ 3 เล่ม รวมทั้งเล่มนี้ ซึ่งวางขายในราคาลด 25% (จาก198 บาท ลดเหลือ 148.5. บาทเท่านั้น) อย่าเพิ่งด่าว่างก เพราะครั้งนี้ความงกนำพาไปพบสิ่งดีๆ
และไม่ได้ซื้อเพราะงกแต่ประการเดียว แต่ยังเป็นเพราะหนังสือเล่มนี้มีภาพประกอบเป็นลายเส้นย้อนยุคที่สวยงามมาก นอกจากนั้นก็อยากช่วยอุดหนุนสำนักพิมพ์คลาสสิกคนจัดพิมพ์ด้วย ไม่อยากให้เจ๊งไป เด๋วจะมีหนังสือดีๆ ให้เลือกอ่านน้อยลง

คงจะพอรู้กันอยู่ ว่า The Wonderful Wizard of Oz ซึ่งเขียนโดย .Frank Baum เป็นวรรณกรรมเยาวชนอมตะที่ติดลิสต์รายชื่อหนังสือ....เล่มที่เยาวชนควรอ่าน ฯลฯลฯลฯลฯ ของทั่วโลก เล่มนี้เป็นจุดเริ่มต้นของวรรณกรรมในชุด Oz, นครมรกต ฯลฯ ที่เกิดขึ้นตามมาอีกมากมาย

ตอนแรกไม่ค่อยเข้าใจนัก ว่าทำไมผู้คนนิยมนัก แต่พอเปิดอ่านเล่นๆ บนรถไฟฟ้า ตั้งแต่แยกกับคนมาสาย ก็เริ่มรู้สึกว่า เรื่องที่เขาเล่า บริสุทธิ์ อินโนเซ้นต์ น่ารักจริงๆ

เรื่องเริ่มจากหนูน้อยโดโรธี เด็กหญิงกำพร้าความอุปการะของลุงป้า ในแวดล้อมสีเทาของเมืองแคนซัส วันดีคืนดีโดโรธีและโตโต หมาน้อยของเธอก็ถูกเทอร์นาโด (ในเรื่องเขียนว่าไซโคลน-แต่ในอเมริกาไม่เรียกงี้นี่หว่า) หอบไปทั้งบ้าน ไปตกในดินแดนแสนประหลาดที่มีประชากรเป็นตัวมันชกิ้นส์ (รู้แล้วว่าร้านโดนัทเอาเอาชื่อมาจากไหน)

บ้านดันไปทับเอาแม่มดชั่วร้ายแห่งทิศตะวันออกที่กดขี่ข่มเหงคนแถวนั่นมานานแบนแต๊ดแต๋ โดโรธีก็เลยได้รับการยกย่อง ได้รับพรจากแม่มดดีทิศเหนือ แล้วก็ได้รับการบอกกล่าวว่าถ้าอยากกลับไปแคนซัส ต้องไปขอ 'ตนบุญ' แห่งออซซึ่งมีอำนาจมากช่วย

(หนังสือเล่มนี้ไม่ใช้คำว่า 'แม่มด' เพราะคำว่า 'ตนบุญ' มีความหมายเชิงบวก หมายถึงผู้มีบุญบารมีดั่งผู้วิเศษ เป็นที่กราบไหว้เคารพนับถือของผู้คน ซึ่งใกล้เคียงกับ Wizard ในขณะที่คำว่าพ่อมดนั้น หมายถึงผู้มีอำนาจผิดธรรมดา โดยอาศัยผีหรือพลังเหนือธรรมชาติ)

เมื่อโดโรธีเริ่มเดินทาง เธอก็ได้พบกับเพื่อนใหม่แปลกๆ ทีละคน(ตัว?)

ตั้งแต่หุ่นไล่กาที่อยากมีสมอง เพราะคิดว่าในหัวตัวเองมีแต่ฟาง ต้องโง่แน่ๆ เลย (ทั้งๆ ที่ความจริงหุ่นไล่กาเป็นคนที่มีไหวพริบและโซลูชั่นในการแก้ปัญหาที่แหลมคมที่สุด ตลอดการเดินทาง)

คนตัดฟืนดีบุก ซึ่งเคยเป็นคน เคยรักหญิงสาวคนหนึ่งอย่างดูดดื่ม และตั้งหน้าตั้งตาจะตั้งตัวเตรียมแต่งงานกับหญิงนั้น แต่มีอันต้องกลายเป็นดีบุกทีละส่วนๆ จนกลายเป็นดีบุกทั้งตัว (อยากรู้รายละเอียดโปรดหามาอ่าน) เลยไม่ต้องกิน ไม่ต้องนอน แต่ต้องคอยหยอดน้ำมันอยู่เรื่อยๆ ไม่ให้ไขข้อติดเพราะสนิม เขาคนนี้ปรารถนาจะมีหัวใจเอาไว้รัก (อีกครั้ง-เป็นคนตัดฟืนดีบุกที่โรแมนติกนะ) แต่ทั้งๆ ที่ไม่มีหัวใจที่เต้นได้ดังตุบๆ แต่คนตัดฟืนดีบุกก็ต้องเสียน้ำตาเพราะความสงสารจนสนิมขึ้นไปหลายครั้ง เพื่อนๆ ต้องคอยหยอดน้ำมันกันวุ่นวาย

สมาชิกสุดท้ายคือ สิงโตขี้ขลาด ที่เชื่อว่าตัวเองขี้ขลาด และปรารถนาจะมีความกล้าหาญให้สมกับที่เกิดมาเป็นเจ้าป่าอย่างสิงโต ทั้งที่ในยามคับขัน โดยเฉพาะจังหวะที่ต้องปกป้องโดโรธี สิงโตจะแสดงความ 'แมน' ออกมาอย่างเด่นชัด (แต่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลย)

ทั้ง 5 ที่มีความประสงค์ต้องตรงกัน คืออยากจะได้สิ่งที่คิดว่าตัวเองยังไม่มี จากผู้อื่นก็เลยร่วมทางกัน มุ่งหน้าสู่มรกตนคร โดยระหว่างทางก็ได้พบกับปัญหาต่างๆ ซึ่งได้รับการแก้ไขด้วยไหวพริบ และพลังสามัคคี รวมทั้งโชคด้วย จนไปถึงมรกตนครในที่สุด

เพื่อจะได้พบว่า "ตนบุญออซ" นั้น แท้ที่จริงแล้วไม่ได้มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อะไร เป็นแค่นักมายากลสูงวัยที่บอลลูนพามาลงแถวๆ นั้นเมื่อหลายสิบปีก่อน ออซรู้ว่าตัวเองให้สิ่งที่แต่ละคนต้องการไม่ได้ แต่ก็ใช้จิตวิทยา มอบสมองให้แก่หุ่นไล่กา มอบหัวใจให้คนตัดฟืนดีบุก แล้วก็ความกล้าหาญให้สิงโต และกำลังพยายามพาโดโรธีกลับแคนซัสด้วยบอลลูน แต่ก็พลัดกันเสียก่อน

5 สหายจึงผจญภัยกันต่อไป หวังจะพาโดโรธีไปส่งบ้าน ซึ่ง...ที่สุดแล้ว โดโรธีก็ถึงบ้าน ซึ่งระหว่างการเดินทางไป และเดินทางจากมรกตนคร สหายทั้ง 5 (รวมเจ้าหมาน้อยโตโตเข้าไปด้วย) ได้เรียนรู้และค้นพบสิ่งสวยงามมากมาย หลายสิ่งที่สอนให้ผู้ใหญ่ (หัวใจกระด้าง) อย่างดิฉันมองข้ามมาหลายครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นการขวนขวายไขว้คว้าให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตัวเองประกาศกับโลกว่า "ฉันปรารถนา" แต่แท้ที่จริงมันมีอยู่แล้วในตัวเรา

การเปิดใจ และให้มิตรภาพกับคนแปลกหน้า-หน้าแปลก.. ดิฉันหมายถึงการให้ก่อน ไม่ใช่เอาแต่รอรับมิตรภาพหรือน้ำใจจากคนอื่น

แล้วก็การทำงานเป็นทีม ยอมรับและให้เกียรติไอเดียของเพื่อน

การมองโลกและปัญหาในแง่ดีไว้ก่อน
รวมทั้ง การหัวเราะกับชีวิตทุกเมื่อ

แหม๋ การอ่านวรรณกรรมเยาวชนมันดีอย่างนี้นี่เองเนอะ


ตนบุญอัศจรรย์แห่งออซ แปลจาก The Wonderful Wizard of Oz
เขียนโดย L.Frank Baum แปลโดย แก้วคำทิพย์ ไชย
ฉบับที่อ่านเป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3 โดยคลาสสิกสำนักพิมพ์

***หมายเหตุ ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม Review แต่นี่ไม่ใช่การวิจารณ์วรรณกรรม แค่เขียนถึงความประทับใจที่มีกับหนังสือที่อ่านแล้วชอบ เพราะฉะนั้นก็จะเขียนถึงแต่หนังสือที่อ่านแล้วชอบเท่านั้น เล่มไหนไม่ชอบ จะไม่เขียนให้เมื่อย***

ป.ล. คนอ่านจะชอบ-ไม่ชอบ เหมือนหรือต่างกับคนเขียนก็สามารถแจมกันได้
ยินดีนะคะ