เราเกิดมาทำไม

 

ไม่ผิด

ไม่ผิดที่ได้เห็นบทความนี้ในส่วนของชวนอ่าน

เพราะไม่ได้ตั้งใจจะรีวิวหนังสือ ไม่คิดว่าควรจะให้หนังสือเล่มนี้กี่ดาว แค่อยากเขียนอะไรสักอย่างที่เกิดจากแรงบันดาลใจที่มาจากหนังสือธรรมะเล่มเล็กๆ เล่มนี้

 

“เราเกิดมาทำไม” โดยพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ถูกวางรวมกับหนังสืออีกหลายเล่ม บนสถานีบีทีเอสสยาม สำหรับให้ใครก็ได้ ที่อ่านภาษาไทยเข้าใจ เลือกกลับไปอ่าน โดยหยอดเงินบริจาคลงตู้ 10-30 บาท ตามขนาดของหนังสือที่เลือก

 

ในบรรดาหนังสือหลายเล่ม ดิฉันเลือกเล่มนี้

 

เพราะเป็นความสงสัยมานานแล้ว ว่าเราเกิดมาทำไม?

บางคนบอกว่าเกิดมาใช้กรรม บางคนบอกเกิดมาเจอเขา เพื่อรักกับเขา.. แล้วไงต่อ? รักกับเขาวันนี้ อีกวันก็ต้องเจ็บเพราะความรักกับเขา หรือไม่ วันหนึ่งก็จะได้เห็นคนที่เรารักไม่สบาย แก่ แล้วก็จะก็ต้องทุกข์เพราะจากการสูญเสียเขา และอีกไม่นาน ก็ถึงคราวของเราเองบ้างที่จะต้องจากคนที่เรารัก และรักเรา

 

หลายครั้งที่คิดวนไปเวียนมาก ว่าในเมื่อการเป็นมนุษย์มันช่างโหดร้ายกับจิตใจ ถ้าอย่างนั้น เราจะเกิดมาทำไม อยู่ต่อไปเพื่ออะไร คนที่ป่วย ไม่สบายหนัก ทำไมจึงดิ้นรนพยายามที่จะมีชีวิตต่อ ทำไมไม่ยอมรับกฎแห่งความเสื่อม แล้วก็ยอมตายไปเสียแต่โดยดี คนอีกหลายคนจะได้ไม่ต้องออกแรงสู้เรื่อง CL ยา

(ฮ่า ฮ่า-ไม่ขำ)

 

ดีที่ได้อ่านหนังสือธรรมะที่ถูกเขียนให้อ่านง่าย จบใจความในเล่มเล็กๆ พกสะดวกเล่มนี้ เพราะว่า เริ่มจะได้คำตอบให้กับคำถามตัวเองแล้วซี

 

ขอเล่าให้ฟังกันเลยละกัน

 

เริ่มที่สิ่งที่คนหลายคนบอก ว่าคนเราเกิดมาใช้กรรมจริงหรือ?

 

พระอาจารย์มิตซูโอะเขียนไว้ตอนหนึ่งว่า

"ตามธรรมดา ความปรารถนาของมนุษย์ทุกคนอยากเกิดมาสบาย สุขภาพสมบูรณ์ สติปัญญาดี ฐานะดี ครอบครัวอบอุ่น แต่ความเป็นจริงแล้วเป็นไปได้ยากหรือเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะมีความสมบูรณ์พร้อมในทุกด้าน บางครั้งเมื่อเราประสบปัญหา มีประสบการณ์ทุกข์ เรามักน้อยใจ ท้อใจ บางคนก็สรุปเอาว่า ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม อาจารย์รู้สึกว่า ข้อสรุปแบบนี้เป็นการเข้าใจกฎแห่งกรรมในแง่ลบ ถ้าเราพิจารณาด้วยปัญญาแล้วก็ไม่ใช่

การเกิดมานั้นเป็นกรรมเก่าก็จริงอยู่ ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า ตา หู จมูก ลิ้น กายใจ คือกรรมเก่า แต่พระองค์ก็ทรงสอนด้วยว่า เราเกิดมาเพื่อศึกษา 'ไตรสิกขา' ศึกษาเพื่อจะพัฒนาชีวิตจิตใจและสติปัญญาอันจะนำไปสู่ความรู้แจ้ง เพื่อความดับแห่งทุกข์ อันเป็นเป้าหมายสูงที่สุดที่มนุษย์ทุกคนสามารถบรรลุได้"

(หน้า ๓๘)

 

เป็นอันว่ามนุษย์เราเกิดมาพร้อมกรรมเก่าจริง แต่ดูเหมือนว่ากรรมของเราจะเบากว่าเพื่อนร่วมโลกอย่างสัตว์อื่นบ้างจริงไหม เพราะอย่างน้อยเราก็มีแขนขา มีประสาทสัมผัส มีสมองที่เยี่ยมมากๆ เราแต่ละคนโง่บ้าง-ฉลาดบ้าง แต่ก็นับว่าเป็นสัตว์โลกที่มีความคิดความอ่านนี่นะ?

 

"พระพุทธเจ้าตรัสได้ว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นเรื่องยาก อุปมาเหมือนเต่าตาบอดตัวหนึ่งดำน้ำอยู่ในทะเล ทุกๆ ๑๐๐ ปี เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่หัวขึ้นมาจากทะเลครั้งหนึ่ง ในทะเลก็มีห่วงเล็กๆ ขนาดใหญ่กว่าหัวเต่าหน่อยหนึ่งลอยอยู่ ๑ ห่วง โอกาสที่เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมา แล้วหัวสวมเข้ากับห่วงพอดียากเพียงใด โอกาสนั้นก็ยังมีมากกว่าการที่เหล่าสรรพสัตว์จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์"

(หน้า ๑๐)

 

ถ้าไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์กันได้ง่ายๆ ก็แปลว่าการเกิดเป็นมนุษย์มีความสำคัญนะซี?

 

"ในฐานะมนุษย์ ไม่มากก็น้อยที่ใจของเราได้มีประสบการณ์ในภพชาติอื่นๆ ทั้งที่ต่ำกว่าและสูงกว่าภพภูมิมนุษย์ เรามีปัญญาที่จะรู้ได้จากประสบการณ์ของเราแล้ว ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี การเกิดเป็นมนุษย์ถ้าดีก็ดีได้มากๆ แต่ก็น่ากลัวเหมือนกัน เพราะถ้าประมาทก็ทำชั่วได้มาก

ถ้าไม่ประมาท รักษาศีล ๕ ทำความดี สร้างบารมี ตั้งใจพัฒนาชีวิตจิตใจแล้ว ก็สามารถมีประสบการณ์สูงขึ้น เป็นเทวดา พรหม ตลอดจนเข้าถึงอริยมรรค อริยผล บรรลุนิพพานได้

มนุษย์ จึงเป็นชาติที่มีทางเลือก"

(หน้า ๑๔)

 

ถ้าการมีชีวิตอยู่ ระหว่างที่เรากำลังเผชิญหน้ากับความ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย หมายถึงโอกาสที่จะได้ทำความดี สะสมบุญ โอกาสที่จะได้ศึกษาธรรมะ เพื่อที่จะได้เข้าใจว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับชีวิตของเรา แล้วเราควรจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร?

 

ก็คงจะเป็นการใช้ชีวิตในแบบที่.. ไม่ต้องเสียเวลาสงสัยอีกแล้ว ว่าเราเกิดมาทำไม ชาติที่แล้วเราเป็นอะไร ชาติหน้าเราจะไปไหน

 

เพราะว่า

 

“ ‘อดีต’ ผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่ต้องไปคิดถึง

‘อนาคต’ ยังมาไม่ถึง การวิตกกังวลจึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เรื่องของคนอื่นไม่สำคัญเท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องความชั่วของคนอื่น อย่าแบก

ตัวเราเองทำดี ทำถูก รักษาใจเป็นปกติได้ สำคัญที่สุด

 

ทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดีที่สุด ด้วยใจดี คือใจเป็นศีล ไม่เบียดเบียน ตั้งเจตนาถูกต้อง

ไม่ยินดี คือ ไม่โลภ

ไม่ยินร้าย คือ ไม่โกรธ

รู้เท่าทันอารมณ์ คือ ไม่หลง

มีความเมตตากรุณา ต่อตนเองและผู้อื่น”

(หน้า ๘๑)

 

ได้เกิดมาเป็นคนในชาติที่ได้เรียน ได้รู้จักพุทธศาสนา ซึ่งมีคำตอบให้กับปัญหาของชีวิต ได้เกิดมาพร้อมอวัยวะครบ ๓๒ ในเมื่อร่างกาย แขนขาเรายังอยู่ดี สมองมีแรงคิดเรื่องดี เจอปัญหาบ้างก็อย่าท้อแท้ ทุกปัญหามีหนทางแก้ไข ดูอย่างเก๋สิ ตอนนี้นอนเจ็บอยู่ในโรงพยาบาล โอกาสที่จะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของตัวเองจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ แต่เก๋ยังไม่ยอมแพ้ ยังสู้ ขนาดหมอยังชมว่าคนไข้ตัวนิดเดียว แต่อึดจริงๆ

พ่อแม่เก๋ก็ยังสู้

 

เข้าใจว่าเกิดมาทำไมแล้ว พวกเราก็มาสู้ชีวิตไปพร้อมๆ กับเก๋ และครอบครัวของเก๋เถอะนะ