เรื่องรักของนางสาวโอชโช่ ตอนที่ ๙: ดิฉันเป็นอะไรไป?

It's late and I'm feeling so tired
Having trouble sleeping.
This constant compromise
Between thinking and breathing.

Could it be I'm suffering
Because I'm never give in?
Won't say that I'm falling in love
Tell me I don't seem myself
Couldn't I blame something else?
Just don't say I'm falling in love


โอชโช่ฟังเพลง Trouble Sleeping ของ Corinne Bailey Rae แล้วก็ให้รู้สึกว่า นี่มันเพลงของเรานี่นา

ก็ช่วงนี้เธอเป็นอะไรไปไม่รู้ นอนๆ ไปต้องตื่นขึ้นมาเองตอนตี่สี่กว่าเป็นคืนที่ ๔ แล้ว จะว่าผีหลอก ผีอำ หรือเห็นผีก็ไม่ใช่ เพราะมันเป็นการตื่นขึ้นมาพบกับช่วงเวลาอันสงบสุข สบายตัว และแสนจะน่าอภิรมย์ อากาศเช้ามืดกำลังเย็นสบาย นอนแผ่อยู่บนที่นอน เกลือกกลิ้งอยู่บนหมอนและผ้าห่ม ท่ามกลางแสงจันทร์ (ใช่แสงจันทร์ไหม?) ที่สาดผ่านบานประตูกระจกสไลด์ตรงหัวนอน

แสงนุ่มนวลที่ทำให้มองเห็นรายละเอียดอ่อนนุ่มรอบตัว
โอชโช่บอกตัวเองว่าเวลานี้ควรเป็นช่วงเวลาสุดพิเศษในชีวิตอันวุ่นวายของเธอ ถ้าเธอไม่ได้กำลังง่วง และอยากจะกลับไปฝันเรื่องที่ค้างเอาไว้ต่อ ฝันให้จบ

แต่จะนอนยังไงก็นอนไม่หลับ จะนอนหงายหรือตะแคง จะก่ายจะกอดหมอนข้าง แยกแขนก่ายหน้าผาก นอนขดตัวเป็นแมว นอนคว่ำ ฯลฯ ยังไงก็นอนไม่หลับ

เสียอารมณ์มาก-โอชโช่บอกตัวเอง

สงสัยจังว่าตัวเองเป็นอะไรไป หรือว่าคิดถึงผู้ชายจนเป็นประสาท
เย็นนี้จะได้เจอหมอบู๋ แต่ถ้าคืนนี้ยังตื่นตอนตีสี่กว่าๆ เพื่อมานึกถึงผู้ชายคนอื่นๆ นอกจากหมอ เหมือนคืนที่ผ่านๆ มาละก็

สงสัยเราต้องบ้า(ผู้ชาย)ไปแล้วแน่ๆ- เธอบอกกับตัวเอง



เรื่องรักของนางสาวโอชโช่ ตอนที่ ๙: ดิฉันเป็นอะไรไป? (ภาคพิเศษท้ายเรื่อง)

"ยาคุม? จะดีหรอคะหมอ" โอชโช่ถามหมอบู๋เสียงหลง
"ยาคุมก็ได้ ฮอร์โมนก็ได้ครับ" หมอบู๋แก้ให้ "จะช่วยลดสิวจากการมีฮอร์โมนเพศชายเยอะได้ เรื่องนี้ผมก็เคยแนะนำไปแล้วนี่นา"
"ไม่เคยซะหน่อย" โอชโช่เถียงฉอด "เคยเล่าให้หมอฟังว่าเคยกิน แต่ไม่อยากกินแล้ว พอหยุดสิวก็เลยกลับมาอีก แต่หมอก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้ห้ามหรือไม่ได้แนะนำให้กิน"
"อ้าวจริงหรอ?" หมอหัวเราะ "ไม่อยากกินเพราะอะไรนะ?"
"ก็กลัว..."
"เฮ้ย เค้าทดลองมาแล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก"
"แต่หมอคะ.. หมอก็รู้ว่าบริษัทยาทำวิจัยเพื่อให้ได้ขายยา" หมอหัวเราะ เอ็นดูความรู้มากของนางสาวโอชโช่อีกแล้ว
"อย่าไปกลัวเลย ถ้าจะเป็นมะเร็งอะนะ กินหรือไม่กินยาคุม มันก็เป็นครับ" หมอปลอบ "เชื่อไหมว่าถ้าโอชโช่คนแรกกินยาคุม กับโอชโช่คนที่สองอยู่กับแฟนที่สูบบุหรี่นะ โอชโช่คนที่สองมีสิทธิ์จะเป็นมะเร็งได้มากกว่าคนแรกอีก"
โอชโช่คิดตาม
"ดังนั้น จะมีแฟนไม่สูบบุหรี่หรือจะกินยาคุมดีี" หมออำทันควัน เล่นเอาโอชโช่เกือบตั้งตัวไม่ติด
"อ่ะ... เอาเป็นว่า ขอมีแฟนไม่สูบบุหรี่ดีกว่า เพราะว่ามันเหม็น" -เป็นงั้นไป โอชโช่
"แล้ว ฮอร์โมนของหมอนี่ ต้องเริ่มกินยังไงคะ?" เธอเริ่มเก็บข้อมูลเพื่อประมวลเหตุผล
"เริ่มตอนมีรอบเดือนก็ดีครับ ใกล้มีหรือยังละ?"
"ไม่นะคะ เหมือนเพิ่งมีไป ๒ อาทิตย์ก่อน"
"งั้นคราวนี้ยังไม่ต้องเอายาไป มาเจอกันใหม่ตอนโอชโช่มีรอบเดือนดีไหม" หมอบอก
"เอิ่ม.." โอชโช่ว่ามันพิกลๆ
"เ่ออ ขำดีเนอะ นัดกันตอนมีรอบเดือน" หมอว่าแล้วหัวเราะ
"คงไม่เป็นไรมั้งคะ" โอชโช่แก้ให้ "อย่างน้อยก็ไม่ได้นัดกันหลัง ๗ วันของการมีรอบเดือน"
"รู้มากอีกแล้วเนี่ย" หมอว่าให้พร้อมค้อนวงใหญ่และหัวเราะไม่หยุดกับความทะลึ่งของคนไข้

ฮิฮิ วันนี้หมอน่ารักอีกตามเคย แล้วคืนนี้จะคิดถึงใครได้อีกล่ะ? โอชโช่ึนึก

หมายเหตุ: เรื่องเล่าเรื่องนี้แค่แต่งขึ้นเพื่อสร้างความหรรษาให้กับหัวใจในหมู่ผู้อ่าน ที่จริงผู้เขียนก็อยากจะสอดแทรกประเด็นมีประโยชน์ไว้บ้าง แต่ถ้าตอนไหนมันไม่มีโปรดอย่าคิดมาก ชีวิตนี้แสนสั้น ดังนั้นจงหรรษาเข้าไว้นะจ๊ะ

ป.ล. โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน แล้วก็อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังมากนักล่ะ