วันอังคารที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2551

ผลแห่งวิริยะ และอุตสาหะ

กรรมนำพาให้ต้องลงมือประดิษฐ์สิ่งของเพื่อเขียนและถ่ายภาพลงคอลัมน์งานประดิษฐ์ด้วยตัวเอง

ถ้ามันเป็นงานไม่ยาก ที่พอจะทำได้อย่างถักไหมพรม ชีวิตก็คงไม่ระทมอย่านี้ ก็ไม่น่าเจือกเสนอโจทย์ยาก สุดอลังการไปขายลูกค้านี่น๊า

ทำอะไรไม่ทำ ริจะมัดเชือกแบบมาคราเม่ (Macrame) ให้เป็นเข็มขัด

ตอนที่รู้ว่าอาจารย์ไม่สะดวกจะทำให้ (แล้วเราก็จดวิธีทำ กับรอถ่ายรูปสบายเฉิบเหมือนเคย) แถมไม่สะดวกจะมานั่งสอนกันตัวๆ เพื่อให้ดิฉันลงมือทำเองนั่น บังเกิดอาการหน้ามืด วิงเวียน คล้ายจะเป็นลม

ก็ประสบการณ์ครั้งสุดท้ายเกี่ยวกับการมัดเชือกเป็นของใช้ก็คือโมบายห้อยกระถางต้นไม้ในชั่วโมงงานประดิษฐ์ชั้นประถมโน่น แล้วทีนี้จะทำยังไงๆๆๆๆๆๆ

ตั้งสติได้แล้วก็ตรงดิ่งไปศูนย์หนังสือจุฬา หาหนังสือสอนทำ ดูๆ ไปก็รู้สึกว่าไม่ยากหรอกๆ จากนั้นอีกสองวัน ก็วันมาฆบูชาอ่ะแหละ ก็ดิ่งไปตั้งฮั่วเส็ง ลงทุน (ด้วยเงินของออฟฟิศ) ซื้อข้าวของกะจะมาลงมือทำ

แวะไปหาอาจารย์อีกหน จะเป็นลมอีกรอบเมื่ออาจารย์และเหล่าลูกศิษย์ชั้นเซียนฟันธงว่าเชือกที่ซื้อมาน่ะ ถักยาก มันสวย แต่ลื่น มือใหม่ (หยั่งหล่อน) ทำไม่รอดหรอก ตอนนั้นเกือบกรี๊ดแล้วเชียว

ดีที่อาจารย์มีเชือกให้ซื้อมาทำงาน เลือกเชือกสีชมพู ไม่ใช่เพราะโปรด แต่คิดว่าสีนี้ไม่อ่อนเกินไป ไม่น่าจะดำก่อนเสร็จ เป็นสีที่น่าจะถ่ายรูปขึ้น แล้วก็เหตุผลสุดท้าย เพื่อความเฮง-เฮง-เฮง ต้องเอาฤกษ์เอาชัยกันหน่อย

หลังจากนั้นดิฉันก็เริ่มลงมือมัด มัดไปพร้อมๆ กับถ่ายวิธีทำ พี่ๆ น้องๆ ที่ออฟฟิศก็แวะเวียนกันมาดู บ้างก็มาทึ่ง บ้างก็มาถากถาง บ้างก็มาตู่ว่าเส้นนี้ทำจะให้เค้าใช่ป่าว

จะบอกว่าถ้าเข้าใจการมัดมัน เข้าใจเทคนิค แค่ทำเข็มขัดตรงๆ แค่นี้มันก็ไม่ยากหรอก แต่มันเป็นอะไรที่ต้องตั้งสติ แล้วก็ทำให้เจ็บมือชะมัดเลยนะ จะทำให้แน่น ให้สวยนี่ ต้องใช้ทั้งนิ้ว และเล็บเลยล่ะ

แต่ในที่สุด งานที่ต้องเสร็จมันก็เสร็จ (เพราะว่าต้องถ่ายรูปใช่ม๊า มันถึงต้องเสร็จ) และเราก็ถ่ายรูปกันไป ทำงานเรียบร้อยกันไปตั้งแต่เมื่อวานนี้

ปลดเรื่องเครียดไปได้อีก 1 เรื่อง

 

 

 

ป.ล. ใครอยากเรียนมัดเชือกเป็นของใช้สุดอลังการ (มัดเชือกทำได้หลายอย่างมากๆ สวยๆ ทั้งนั้นด้วย) ไปเรียนฟรีที่โรงเรียนฝึกอาชีพกทม. นะ โทรไปถามที่ 0 2251 5849 หรือจะติดต่อกับอาจารย์เพชราโดยตรงก็ได้ ที่โทร. 08 1826 1261

แต่สำหรับดิฉัน ขอกลับไปชิลล์กับการถักไหมพรมเหมือนเดิมดีกว่า เพราะว่ามันนุ่มนิ่ม อบอุ่น และไม่เจ็บมือจ้ะ

22 ความคิดเห็น:

  1. สวยเริ่ดนะเนี่ยคุณน้อง
    น่าชื่นชมอย่างยิ่งสำหรับพี่ ซึ่งทำงานฝีมือไรไม่เป็นซักกะอย่าง

    ว่าแต่รูปที่เห็นไหงมันเป็นสีแดงหว่า

    ตอบลบ
  2. ต๊ายป้า มาไวมากค่า

    ป้าให้กำลังน้องเสมอเลยนะ
    ซึ้ง-ซึ้ง

    ที่มันเป็ฯสีชมพู เพราะกล้องชั้นมันไม่ syn กะแสงอะดิ
    อันนี้แอบไปแช้บตอนช่างภาพเค้าจัดแสงไว้แล้วหันไปทางอื่น

    ป.ล. รับรองผ้าคลุมไหล่สุดอุ่นเสร็จทันใช้แน่นอน

    ตอบลบ
  3. ทำไมมันดูสั้นๆจัง
    หรือว่าเอวเอ็งเล็ก

    เป็นสีแดงจริงๆยืนยันอีกคน

    ตอบลบ
  4. -*-
    ตูละเบื่อคนขี้จับผิด

    ตอบลบ
  5. อ้าว
    ก็เอ็งบอกเป็นเข็มขัดนี่

    ตอบลบ
  6. เข็มขัดน่ะ ยาวเท่ามาตรฐาน 60 ซม.
    แล้วเอวข้าจะเล็กหรือใหญ่ก็ใส่ได้นะ
    เพราะมันเป็นแบบมัด
    เดี๋ยวนี้เค้านี้ยมคาดเข็มขัดแบบหย่อนๆ เฟ้ย

    ตอบลบ
  7. ไม่น่าเชื่อว่าคุณทำแบบนี้ได้ เป็นสีแดงจริงๆยืนยันอีกคนx2

    ตอบลบ
  8. เจ๊ ทำให้อันดิ อิอิ พูดจริงๆนะเนี่ย

    ตอบลบ
  9. เอิ่มปลา ชั้นว่าจะถักอะไรอุ่นๆ เก๋ๆ ให้แกเอาไปใช้ทางโน้นน่ะ

    แต่อยากได้อย่างนี้จิงๆ หรอ??
    (ถามอย่างหวาดหวั่น)

    ป.ล. เปลี่ยนรูปแล้ว เห็นกันหรือยังว่าเป็นสีชมปู

    ตอบลบ
  10. 55 อุ่นๆเก๋ๆก้อเอา แต่ถ้าคุณเจ๊อยากทรมานตนทำพลีกรรม ก้อเอาไอ้เชือกถักนี่ด้วยก้อได้ แต่เอาแบบถักเป็นกระเป๋าดีมั้ยเจ๊ ยากดี เป็นเข็มขัดมันจิ๊บๆไปสำหรับคนมีความสามารถเช่นเจ๊นะปลาว่า..แหมๆล้อเล่นหรอก ให้ไรก้อเอาทั้งนั้นแหละ ไม่ให้ก้อไม่ว่าด้วย

    ตอบลบ
  11. โหย นังปลาน้อย
    ได้คืบจะเอาศอกนะแก

    งั้นเอาเข็มขัดนี่แหละ ชั้นว่าหยั่งแกเอาไปคาดผมได้ กระเป๋าทำไม่ไหวว่ะ สิ้นเปลืองเวลาที่ความสาวเหลืออยู่น้อยนิดของชั้นเกินไป เอาสีแดงชมพู่มะเหมี่ยวนะ เชือกอันแรกที่ซื้อมาแล้วเค้าบอกว่าทำยากนั่นแหละ จะลองทำดู


    ป.ล. คนอื่นข้ามขอกันซึ่งๆ หน้าอย่างนี้อีก มันเจ็บมือนะ

    ตอบลบ
  12. แม๋ๆ ม่ายเปนราย บอกแล้วว่าล้อเล่น ม่ายให้ก็ไม่ว่า สงสารเจ๊ เดี๋ยวเจ๊เหนื่อย เอาเวลาไปกินข้าวกะน้องแทนดีกว่านะ น้องน่ะหมายถึงชั้นนะ ไม่ใช่น้องๆหนุ่มๆ ;)

    ตอบลบ
  13. ถักเชือกแค่นี้ ไม่คันไม้คันมือพี่ม๊อยหรอกมั้ง
    ขนาดถักไหมพรหม นี่รับรวมแล้วคงยาวเป็นกิโลได้ 555

    ตอบลบ
  14. โห มีเดียนี่ใช้แรงงานสาว(เหลือน้อย)ขนาดนี้เลยเหรอ
    คอลัมน์เล่มไหนเนี่ย
    ถักได้ขนาดนี้นี่สุดยอดแล้ว
    เอ่อ...พี่ม้อยขา...เลขอที่คาดผมนะ...สีชมพู อิอิ
    ...........................
    ถ้ามีอีก ขอนำเสนอให้มาทำคอลัมน์กะคุณนายแม่
    ขานี้เค้าร้อยลูกปัด คริสตัล เป็นสร้อยข้อมือ แหวน สร้อยคอด้วย
    ลูกปัดเต็มบ้านเลยเนี่ย

    ตอบลบ
  15. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
    พี่แอนขา
    คุณนายแม่ทำอย่างอื่นอีกไหมคะ

    ร้อยคริสตัลน้องทำไปแย้วอ่า
    อะไรทำนองเพ้นท์กระเบื้องแล้วเคลือบไรงั้นอ่ะ ทำมั่งไหมคะ
    ถ้าทำเดี๋ยววันเสาร์นี้คุณน้องจะไปกราบถึงที่
    (จาหิ้วกล้วยหอมดำไปฝากพี่แอนด้วย)

    ป.ล.ตกลงเลชอบสีชมพูหรอ?

    ตอบลบ
  16. เอ่อ ไอ้เพ้นท์กระเบื้องแล้วเคลือบเนี่ย เป็นเวสติ้งลิสท์ของทะล ยังไม่ได้ทำ
    เออ.....
    คุณนายแม่เค้าทำได้หลายอย่างลองเลือกดูละกัน มีดังนี้
    ทำดอกไม้จากถุงน่องสีสีน่ะ สวยดีเหมือนกัน (อันนี้คุณนายเพิ่งไปเรียนมา)
    ถักโครเชต์เป็นที่รองจาน เป็นผ้าคลุมโต๊ะ (อันนี้พี่เห็นเค้าทำมาตั้งนานแล้ว)
    ถักไหมพรมเป็นหมวก ถุงเท้า ถักกระเป๋าให้เล (พี่ก็ใช้ใส่เศษตังค์อยู่เนี่ย)
    ปักครอสติส (ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทำ)
    ช่วงนี้คุณนานเธอฮิตทำสร้อยข้อมือคริสตัล เธอมีออเดอร์สั่งทำเห็นว่าสั่งทำเป็นสิบ ๆ อันเลย

    ตอบปล. เลชอบสีชมพู ตอนนี้กำลังหวานแหว๋ว ชอบเจ้าหญิงสุด ๆ ขัดใจแม่มากกกกก

    ตอบลบ
  17. อ่ะนะ

    เดี๋ยวไปเที่ยวบ้านเลวันไหนจะไปฝากตัวซะหน่อย

    ตอบลบ
  18. ดูฮิปปี้ดีนะคะพี่

    ป.ล. ดูซิ HS อันนี้ขยับได้ด้วย

    ตอบลบ
  19. สำหรับคนตกวิชาคหกรรมอย่างเรา
    พี่ม้อยเนี่ยเป็นอัจฉริยบุคคลเลยนะเนี่ย

    สวยพี่ สวยมาก ทำได้ไงเนี่ย เก่งจัง

    ตอบลบ
  20. โอ๋โอ๋

    ตอนเด็กๆ แม่พี่ทำงานส่งครูให้น่ะ
    ป.ล. มันจำเป็นต้องทำน่ะแก

    ตอบลบ
  21. เก่งนะเนี่ย
    เห็นมะ ไม่เกินความพยายาม

    ตอบลบ