แอ่วเจีียงใหม่แบบมึนๆ

ทำหน้าอะไรตลกจัง

วันอาทิตย์ที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑
เป็นวันที่จะไปเตียวขึ้นดอยในตอนค่ำ แต่เพื่อนเอ๋คือนักบริหารเวลาชั้นยอด สี่พี่น้องในมัลติพลายที่เจอกันเป็นครั้งแรกจึงออกตระเวณแอ่วเวียงเชียงใหม่ด้วยกัน

เริ่มต้นจากกินกุ้งเต้นริมห้วยตึงเฒ่า จากไม่สนิท ก็กลายเป็นชิดเชื้อกันไป (เพราะสถานการณ์กุ้งเต้นบังคับ)
เล่าไปแล้วในอัลบั้มก่อนๆ หาชมเองนะ

จากนั้นก็พาหนุนาไปเอารถที่ทิ้งไว้ซ่อมแอร์ ที่ไหนนะ.... ที่ร้านซ่อมสักแห่ง ริมคลองชลประทาน ที่ข้างๆ เป็นโรงแรมชื่อเดียวกัน

ระหว่างรอหนูนาขอแวะถ่ายรูปกับโขลงช้างซะหน่อย (เพื่อนเอ๋ถ่ายให้) แล้วก็พากันไปวัดพระธาตุดอยคำ วัดที่หนูนานำเสนอ ก่อนจะไปเดินถนนคนเดิน ตัดกำลังก่อนเตียวขึ้นดอย

ตอนออกจากห้วยตึงเฒ่า สังเกตว่าอุดมกับหนูนาที่นั่งเบาะหลังเงียบไป ไม่ใช่ว่าหลับ แต่สองหนุ่มกำลังตั้งสมาธิกับการหายใจเข้า-ออกลึกๆ แก้อาการ "มึน" กับลีลาการขับสไตล์ครอสคันทรีของเพื่อนเอ๋

แต่ด้วยมารยาท และความแมนจึงไม่มีใครปริปากบ่น ใช้วิธีพูดให้น้อย จะได้คลื่นไส้ไม่มาก

วันรุ่งขึ้น เพื่อนม้อยกับเพื่อนเอ๋มารับอุดมไปกินข้าวซอยลำดวน ลงรถแล้วอุดมเดินโซเซ สั่งข้าวซอยด้วยสีหน้ามึนๆ เสร็จแล้วก็ถูกลากไปเซ็นทรัลแอร์พอร์ต เพราะพี่เอ๋จะช้อปปิ้ง

แต่อุดมไม่ยอมเสียดุล จึงบอกทาง พาสองพี่ไปร้านนกฮูกที่กะแต่แรกว่าจะพาเดินมาจากถนนคนเดินเมื่อวันวาน
(แต่คนบางคนมัวแต่ต่อราคาของ ก็เลยมาไม่ทันนกฮูกปิดร้าน)

ช้อปสินค้านกฮูกแล้วก็ไปส่งอุดมกลับนิวาสถานอย่างมึนๆ

วันต่อมา เพื่อนม้อยกับเพื่อนเอ๋ยังตระเวณเชียงใหม่อย่างมึนๆ กันต่อ ก่อนที่เพื่อนม้อยจะถูกส่งขึ้นรถไฟอย่างมึนๆ
และเดินทางถึงกรุงเทพฯ ในเช้าวันต่อมา

ป.ล. อัลบั้มนี้เป็นบันทึกความทรงจำส่วนตัว หากเรื่องราวไม่เก๋ไก๋ถูกใจคนชมก็โปรดอย่าตำหนิิให้เหนื่อยเลย