...กลับมายืนที่เดิม (๑)

สัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่

สิบกว่าปีที่แล้วดิฉันคือลูกช้างคน(ตัว)หนึ่ง เพราะว่าสอบติดโรงเรียนสาธิต ม.ช.
(ไม่ได้รู้เล้้ยว่าโรงเรียนนี้สอบติดยาก)
เปิดเทอม ม.๑ แล้วก็ใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ใน ม.ช. ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
จนเอ็นท์ฯ ติดมหาลัยอันไกลโพ้นเมื่อตอน ม.๕ (เป็นเด็กเทียบนะยะ) แม่ก็ให้ไปเรียน เพราะไม่รู้ถ้ารอเอ็นท์ฯ ตอนม.๖ จะติดไหม

ก็ลงมาเรียนกรุงเทพฯ (โฮมซิกสุดๆ ไม่มีรูปในหนังสือรุ่นด้วย) ปีนึงหลังจากนั้นแม่ก็ย้ายบ้านลงใต้

ชีวิตก็ห่างเหินจากเชียงใหม่ และ ม.ช. ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

ไม่ได้กลับไปเดินแอ่วจริงจังมาหลายปี แต่ ๑๗-๒๐ พฤษภาคมที่ผ่านมา บอกตัวเองว่าจะไปเชียงใหม่ เลยบึ่งซื้อตั๋วรถไฟ (ก่อนขอลาหัวหน้าอีก) แล้วก็ได้ไปแอ่วใน ม.ช. ตั้งสองรอบ คือวันแรก ๑๘ พฤษภาคม เพื่อนเอ๋พาโฉบไปเก็บภาพหอหญิง ๕ ฝากแม่หนูเล เลยไปแอ่วอ่างแก้วกันด้วย
แอบกลับไปขี่รถถีบแอ่วใน ม.ช. เวอร์ชั่นยังไม่เปิดเทอมคนเดียว อีกครั้ง ในวันกลับ คือ ๒๐ พฤษภาคม จังหวะที่รอเวลาไปขึ้นรถไฟ

สมใจ แต่ยังไม่เต็มอิ่ม

ได้ภาพน่าประทับใจ(ตัวเอง)กลับมาพอประมาณ
หวังว่าจะทำให้คนที่รู้จัก ม.ช. และไม่รู้จัก ม.ช. ได้ประทับใจบ้างเหมือนกัน

ป.ล. รูปมันเยอะ กลัวคนจะบ่น เลยขอแบ่งเป็น ๒ ตอนจ้ะ ตอนนี้เป็นรูปโซนหน้ามอกับอ่างแก้ว คณะต่างๆ และโรงเรียนสาธิตฯ อยู่ตอน ๒ นะ