แรงศรัทธา-สองขา และรถแดงลงดอย

ดูคนอื่นเดินไปพลางๆ

คนเชียงใหม่จะมีประเพณีเดินเท้าขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพในคืนวันก่อนวิสาขะทุกปี นัยว่าเพื่อระลึกถึงครั้งที่ครูบาศรีวิชัยท่านนำศรัทธาชาวบ้าน สร้างถนนขึ้นไปจนถึงวัดพระธาตุฯ บนดอย

ดิฉันเองก็ คิด คิด มาหลายปี อยากเดินขึ้นดอยไปไหว้พระคืนก่อนวิสาขะกับคนเชียงใหม่มั่ง
(จริงๆ แล้วแอบคิดว่าตัวเองเป็นคนเชียงใหม่)

หลังจากไปอยุธยาเมื่อสุดสัปดาห์แรกของเดือนพฤษภาก็นึกขึ้นมาได้ว่า นี่มันจะวันวิสาขะแล้วนี่หว่า

จากนั้นก็เริ่มแผน หาคนเดินขึ้นดอยเป็นเพื่อน
ด้วยตระหนักดีว่าคนเชียงใหม่ไม่มีใครสนใจแน่ ก็มันอยู่ของมันทุกปี ยิ่งเด็ก มอชอ ยิ่งต้องเคยเดินขึ้นดอยสุเทพมาแล้วคนละหลายๆ หน คงไม่มีใครอยากไปเดินกะเรา

จึงมุ่งเป้าไปที่อุดม พ่อหนุ่มกรุงที่เพิ่งย้ายไปอยู่เชียงใหม่
ปลาติดเบ็ด อุดมก็สนใจเหมือนกัน

โอเค มีคนเดินเป็นเพื่อนแล้วก็เลยไปซื้อตั๋วรถไฟ ไปเชียงใหม่ ไปเดินขึ้นดอย ไหว้พระธาตุคืนก่อนวิสาขะ

เพื่อนรักตัดกำลังด้วยการพาตระเวณเที่ยว ตั้งแต่ริมอ่างแก้ว ริมห้วยตึงเฒ่า ขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยคำ แล้วลากกันไปเดินถนนคนเดิน จนเหนื่อย และเกือบงอแง ไม่ไปดงเดิน แต่กลับบ้านนอนให้สมเหนื่อยซะแล้ว

แต่อุดมไม่ยอม

พี่บุ๋มตามมาสมทบ กลุ่มเราเลยกลายเป็น ๓ เป็น ๓ คนในมัลติพลายที่มาเจอตัวเป็นๆ วันนี้เป็นครั้งแรก เจอกันครั้งแรกก็เดินขึ้นดอยด้วยกันซะแล้ว สงสัยชาติก่อนเคยเจอกันมาก่อนเนอะ

พากันเดินไปค่อยๆ ด้วยทั้งเหนื่อย และง่วง (โดยเฉพาะอุดม เด็กอนามัยที่ทุกที ๔ ทุ่มตาก็ปิดแล้ว) ประกอบกับเป็นห่วงพี่บุ๋มซึ่งไม่แข็งแรงนัก แต่ก็มาเดินด้วยศรัทธา

เหนื่อยน่ะมันเหนื่อย แต่ถ้าได้รองเท้าดีๆ กับกระเป๋าสัมภาระดีๆ ค่อยๆ เดินไปตามจังหวะร่างกายตัวเอง มันก็ไปได้ถึงเอง
แต่ดูเหมือนบางคนจะเดินไม่ไหว เลยโกงด้วยการขึ้นรถแดงไปเลย

ไม่มีอะไรพ้นความพยายามใช่ไหม
หลังจากเดินกันอยู่ ๓-๔ ชั่วโมง ก็ถึงเชิงบันไดนาค แต่ในที่สุดพวกเราก็ตัดสินใจไม่ขึ้นไปถึงพระธาตุ

ก็คนเป็นพันๆ หมื่นๆ ยืนกันเต็มพื้นที่บันไดนาคออกอย่างนั้น บนวัดที่มีพื้นที่จำกัดจะไม่ถึงกะขี่คอกันเลยเรอะ

เอาวะ กลับดีกว่า แล้วค่อยๆ เดินขึ้นบันไดอย่างแช่มช้อยไปกราบพระธาตดอยสุเทพกันใหม่เนอะ
อุดมเนอะ เนอะพี่บุ๋มเนอะ

กว่าจะขึ้นมาถึงต้องกันแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย ขากลับแค่มีเงินพอจ่ายค่ารถแดงใช่ว่าจะได้นั่งรถแดงลงสบายๆ นะจ๊ะ
ต้องชิงไหวพริบและปฏิภาณกันด้วยเกมเก้าอี้ดนตรีรถแดงเสียก่อน ใครก้นไม่ไวพอไม่ได้ลงมาง่ายๆ หร้อกกก



การหาเรื่องมาเดินขึ้นดอยในคืนนั้นทำให้ค้นพบสิ่งใหม่หลายอย่าง
ส่วนหนึ่งในนั้นคือ ศักยภาพของร่างกายมนุษย์ (ถึงแก่แต่ยังเตียวไหวนะยะ) แล้วก็ได้รู้ว่า คนเรามันมีหลายจำพวก เฒ่าคนแก่ที่มีศรัทธาจริงๆ ก็มี หนุ่มสาวที่ศรัทธาก็มี พ่อแม่ที่พาลูกมาเดินก็มี ลูกยังเดินไม่ไหว ต้องอุ้มบ้าง แบกบ้างก็มี เด็กวัยรุ่นที่เห็นเป็นเรื่องสนุกคึกคะนองก็เยอะ แล้วยังได้เห็นความพยายามในการหาเงินของพ่อค้าแม่ขาย ที่ขนกันขึ้นไปทอดไปปิ้งขาย ขาย และขาย กันตลอดคืน

คนกินก็กินกันตลอดคืน
โดยไม่สนใจจะทิ้งขยะ ถุงพลาสติก และโฟมให้เป็นที่

จึงสรุปได้ว่า จังหวัดเชียงใหม่ซึ่งสนับสนุนและเป็นเจ้าภาพงานประเพณีนี้ทุกปี แต่ไม่เคยเรียนรู้ที่จะจัดการกับการจราจร การค้าขาย และการทิ้งขยะบนดอยสุเทพเลย

อดคิดไม่ได้ว่าบางทีคนอาสาเดินขึ้นไปเก็บขยะ จะได้บุญกว่าเดินเท้าขึ้นไปกราบพระธาตุสักสิบเท่า

ป.ล. ขอบคุณที่ฝนไม่ตกในคืนนั้น ถ้าฝนตก เราอาจจะขึ้นไปไม่ถึงก็ได้จ้ะ

แวะชมอัลบั้มพี่บุ๋มได้ที่ http://happybumbim.multiply.com/photos/album/69
ส่วนของอุดมอยู่หน้านี้จ้ะ http://oatudom.multiply.com/photos/album/20/Walk_up_to_Doi_Sutep_on_Buddha_day