ถีบรถท่องอยุธยา

อุตส่าห์จัดแจงแต่งท่าซะดิบดี
แต่พี่ผึ้งก็กดชัตเตอร์ตอนดิฉันหลับตาอีกแร้ววววว

ดูสังขารสิ โท-รม สุดๆ

๖ พฤษภาคม ๒๕๕๑

ก่อนวันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๑ ดิฉันเกือบลืมไปแล้วว่าการขี่จักรยานมันสนุกแค่ไหน
จึงดีใจนักที่ได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้ อิสระ-เสรี และควบคุมได้อีกหน แม้จะเป็นการขี่จักรยานเที่ยวเมืองอยุธยาแค่ค่อนวัน กับพี่ผึ้ง

เราเช่าจักรยานได้ตอนสิบโมงกว่าๆ กว่าจะเลือกรถได้ก็เล่นเอาเกือบปวดหัว การไม่ได้วางแผนมาจากบ้านทำให้เราบริหารเวลาได้ไม่ดีเท่าไหร่ แถมยังเบลอ อ่านแผนที่ที่น้องบ้านคุณพระให้มาผิด ขี่ไปจนเกือบสุดเกาะ (จากถนนบางเอียนไปเกือบถึงหลวงพ่อโลกยสุธาแล้วเชียว) ขาน่ะสั่นพั่บๆๆๆ ตั้งแต่ก่อนหา ททท.เจอซะอีก แต่เราก็ได้กราบหลักเมืองอยุธยา ชมโบราณสถานวัดมหาธาตุ ไปกราบหลวงพ่อมงคลบพิตร ปีนขึ้นไปส่องดูกรวัดพระศรีสรรเพชญ์ แล้วก็ไปกราบหลวงพ่อโลกยสุธา พระไสยาสน์องค์ใหญ่ ความยาวขนาด ๒๙ เมตร ในบรรยากาศที่น่าประทับของแสงยามเย็น

แล้วก็พากันปั่นกลับมาที่ร้านเช่าจักรยาน

เป็นวันที่เหนื่อยจนขาสั่น ตัวดำปื๋อเพราะคิดว่าฝนต้องตกแน่ๆ เลยไม่ได้เอาซันบล็อกออกมาขี่จักรยานด้วย แต่ก็สนุกมากๆ เชื่อว่าคงเป็นวันที่เอ็นโดรฟินหลั่งออกมามากมาย

ขี่จักรยานเที่ยวนี่มันขึ้นอยู่กับเราเลือกรถถูกคันหรือเปล่า แล้วเราไปกับใคร แค่นั้นเอง



หมายเหตุ
พี่ผึ้งจ๊ะ จำได้ไหมว่าพี่ผึ้งขอบคุณม้อยไว๊-ไว ที่ม้อยชวนพี่ขึ้นรถไฟมาเที่ยวอยุธยากัน ม้อยยังไม่ได้ขอบคุณพี่ผึ้งเลย ที่เป็นแรงผลักดันให้เราไปเช่าจักรยานกัน แล้วก็จัดแจง จัดลำดับว่าเราจะไปเที่ยวไหนกันดี
เพราะถ้าม้อยมาเที่ยวอยุธยาคนเดียว คงเอาแต่นอนทอดหุ่ย เหมือนมาไม่ถึงอยุธยาซะมากกว่า
๒ วันที่เราไปเที่ยวด้วยกันน่ะ สนุกมากเลยพี่ผึ้ง

เราจะกลับไปอยุธยาอีก เพื่อเช่าจักรยานขี่ไปเยี่ยมหมู่บ้านโปรตุเกส เยี่ยมบรรพบุรุษของพี่ผึ้งใช่ไหมจ๊ะ?
(เหอ เหอ)