เที่ยวบ้านทะเล

มันคือทุกวินาทีของความรัก อบอุ่น และอิ่ม

...เพราะพี่แอนกำลังจะอบเค้กกล้วยหอมอุ่นๆ ให้เรากิน (แม้จะเพิ่งเสร็จมื้อเย็นไปไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม) เหอ เหอ เหอ

เสาร์ที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๑
ไปฤกษ์ไปเที่ยวบ้านทะเลซะที
แม้จะอยู่ไกลจากบ้านน้าม้อย(ก็น้าอยู่ตั้งอ่อนนุชโน่น) แต่บ้านทะเลไปไม่ยากอย่างที่คิด
แถมยังดูสงบและอบอุ่นน่ามาเป็นสมาชิกมากๆ

เพราะอะไรน่ะหรอ..ก็เพราะเดินเข้าบ้านมาก็ได้กลิ่นอาหารเลยไง

แต่แรกน้าคิดว่าเลจะเหนียมอาย (จำตอนเราเจอกันในงานป้ากบได้ไหมเล ตอนนั้นหนูเขินจนน้ากลุ้มเลย กลัวอดหอมแก้มหลาน) แต่นี่ต้องแสดงว่าแม่แอนกับพ่อหนุ่มช่วยปูทางไว้ให้น้าๆ เป็นอย่างดี
ทะเลเลยไม่มีเหนียม
แต่ปล่อยพลังสุดฤทธิ์

น้าไม่ได้เห็นเด็กน่ารัก อารมณ์ดี และพูดรู้เรื่องอย่างหนูมานานแล้วนะเนี่ย
เป็นเด็กน่ารัก อารมณ์ดี และพูดรู้เรื่องอย่างนี้ต่อไปจนโตเป็นสาวเลยนะเล

ดีใจมากที่ได้ไปเที่ยวบ้านเลจ้ะ