โอวววว....โนววววววววววววว
ก๊อง...รู้จัก
ไมยะ?ออกจะใสกันทุกคน
อึ้งเจ๊อ่ะ.....ถ้าชีมาเห็น....ต้องไปผูกคอตาย เหอๆๆ
แต่รูปนี้แกสวยใสเชียวนะยะ
หลายคน...ชั้นก็คุ้นๆหน้าแหละ แต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวอ่ะ
ชั้นชอบรูปนี้เพราะทุกคนยังมีความใส ไม่มีเดียงสา (ไม่แร่ด ไม่กร้านโลกอย่างทุกวันนี้นี่เอง)กับแม่โดมข้างหลังนะแกคิดถึงตึกโดมตอนที่พวกเราเรียนอยู่เนอะแต่ชั้นว่าตอนนั้นชั้นออกแนวกลมๆ ชอบกลอยู่
อย่างกับย้อนไปซักสี่สิบปี...
รูปนี้พี่ม้อยสวยนางงามมากครับ
อันนี้ดูส่วนตัวไปนิด ไม่เข้าพวกกับเพื่อนๆ เลย
ม อะไรอะพี่ม๊อย มีสะไบสีม่วงด้วย
น้องคะ แต่พี่ไม่ค่อยรักเด็กหรอกค่ะพี่ชอบผู้ใหญ่เหอ เหอป.ล. ตอนรับปริญญานี่ไม่รู้คนอื่นเป็นไง แต่ของพี่ไม่มั่นใจ ไม่หนุกเลยอ่ะนี่ทรงผมวันซ้อมนะ เห่ยสุด เพราะว่าไม่รู้จะทำไงกะมันดี มันสั้น
อืม...ใช่ คิดถึงมหาลัยสมัยก่อน..คิดถึงเบอร์นาร์ดและพี่ปูน้อยคิดถึงพื้นลู่วิ่งเละๆ เวลาฝนตกคิดถึงสยามเสต็กข้างคณะแกคิดถึงร้าน xerox ใต้ตึกกิจ (ที่เคยเป็นลูกค้าประจำ)คิดถึงท่าพระจันทร์ในวันที่ยังไม่มีการจัดระเบียบ....ป.ล. เหมือนสาวแก่ฟุ้งเรื่องอดีตไงไม่รู้หว่ะ เหอๆๆ
ใครจะแก่ยะ?ชั้นยังไม่แก่สักหน่อยฟังแกพูดถึงมหาลัย ชั้นได้กลิ่นเลยอะคิดถึงฝรั่งแช่บ๊วยออริจินัล มะขามแอ๊ว แล้วก็ขนมสิ้นคิด (กุ้ยช่ายทอด) ด้วยสมัยก่อนชั้นแอบกรี๊ดรุ่นพี่อยู่ข้างสนามบอลด้วยล่ะเดี๋ยวนี้มหาลัยเปลี่ยนไปหมด เข้าไปทีไร ใจหายทุกทีเชียวแกป.ล. ตึกนิติตอนนั้นเก๊าเก่าเนอะ ชั้นเคยไปเรียนกฎหมายโรมันสมัยนี้ไม่รู้เป็นไงว่ะ
คิดเหมือนกันเลยหว่ะ...มหาลัยดูมีระเบียบขึ้น...(แต่แข็งทื่อไม่มีชีวิตชีวา) มีแต่ปูน...ปูน...ปูน......ศาลาที่นั่งก็ดูดี(แต่ชั้นไม่ชอบ)ชั้นชอบธรรมศาสตร์สมัยพวกเราที่ตอนเย็นๆ มีใครต่อใคร(ทั้งคนนอกคนใน...แม่ค้าประชาชน) มาทำกิจกรรมกันในสนามบอลทั้งวิ่ง ทั้งเดิน...เตะบอล ซอร์ฟบอล...เปตอง...และอื่นๆอีกมากมายๆๆๆๆป.ล. ตึกนิติเก่าเหมือนเดิมแต่มีแอร์เย็นฉ่ำ ชั้นก็เคยไปเรียน กฎหมายสื่อสารคณะแก ฮ่าๆๆๆ
ม้อย เอ็งไปรีวิวมหาลัยสักรอบเป็นไงทั้งอาคารสถานที่ บรรยากาศ รวมถึงเบอร์นาดด้วยจำได้ หลังจากจบไปหลายปี วันนั้นผ่านไป แวะไปกินข้าวหน้าเป็ดที่ร้านหน้าประตูท่าพระจันทร์เจ๊ผู้หญิงทักว่า "ไม่เห็นนานนะ เป็นไงบ้าง"
แก คิดถึงเหมือนชั้นเลยชอบธรรมศาสตร์แบบที่เป็นตอนนั้นที่สุดตอนนี้เค้าไม่ให้คนนอกเข้ามาวิ่งเรอะ์?จะบอกว่าคิดถึงหอสมุดกลางกับโรงอาหารเศรษฐ์ม๊ากมาก
ไปด้วยกันดิเอ็งจะทำได้รีวิวลิฟท์แดงกะลานโพธิ์มาด้วยเลย(ยังอยู่ป่าวหว่า?)เจ๊คนนั้นความจำดีนะ อืดขึ้นสิบกว่าโลยังจำได้เหอ เหอ
เค้าก็คงให้มาวิ่งแหละ...แต่บรรยากาศมันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...พอไม่มีเด็ก ป.ตรี มันก็ดูเหงาๆ พิลึกคิดถึงพี่โอคณะแกมากกว่า...เหอๆๆๆ
ข้าอยู่ไกล ไปรีวิวลำบากตอนนั้นคงประมาณ ห้าหกโลจริงๆ แกพูดต่อว่า "อ้วนขึ้นนะ"ดีที่ไม่บอกว่า อ้วนจัง
แกหมายถึงโอ๊วหรือป่าวเค้าแต่งงานแล้วนะเฟ้ย
ไม่มีเด็ก ป.ตรี ที่ท่าพระจันทร์แล้วเหรอ
โอ...ที่ตัวสูงๆหน่ะ..
ก็ได้ เดี๋ยวจะชวนป้าอ้อยไปใช้กล้อง (ซะบ้าง)อ่อ "อ้วนขึ้นนะ" นี่ดีกว่า "อ้วนจัง" ใช่ไหม?
ที่ผมยาวๆ อะหรอ?
มาแล้ว มาแล้ว ปล่อยไปไม่ได้...ตอนนั้นผอมเนอะ... แต่แกไม่ค่อยเปลี่ยนเลยนะ หมายถึงรูปร่างหน้าตา ไม่รวมความชารา ล้าลาล่า... แต่ที่บอกว่า"ตอนนี้แกน่ารักมาก" เนี้ย หลายถึง พศ.2551 ใช่ป่ะ 555
นังก๊องชั้นว่าชั้นสวยขึ้นตั้งเยอะ
ยกประโยชน์ให้จำเลย... มันก็แปลว่าแกสวยตั้งแต่ สาวๆ แล้วไง...555
เอ...ก็ไม่ยาวนะ...หน้าออกไทยๆหน่อย..
เข้ามายลโฉมพี่หยองเมื่อวันวาน 55555ใครมาเห็นตอนนี้คงจำอดีตไม่ได้ อิอิคุณม้อยก็เปลี่ยนไปนะ มะก่อนดูนางงามเชียว 555
สมัยก่อนงานรับปริญญาชอบทำทรงนางงามกันนะเนี่ยถ้าย้อนเวลากลับไปได้.... จะไม่ทำทรงนางงามแน่ๆ อิอิ
ถูกเลยคุณแพทเดี๊ยนว่าจะลองทำทรงเด็กสก๊อยดูซะหน่อย
เอ๊ยยย...พี่ว่าพี่คุ้นๆหน้าม้อยในแบบนี้แล้วล่ะ...ห้องเราอยู่ติดกันนี่เนอะ...ต้องจำได้เลาๆบ้างนิ
อืมม..ทำไมรูปมันสีปลี่ยนไปขนาดนี้เนอะ...ต้องรีบกลับไปดูอัลบั้มตัวเองซะแล้ว...มา scan ไว้บ้างดีกว่า...
วันรับปริญญาจริงพี่นะ...หน้าพี่งี้ขาววอกจ้องเลย...แต่สงสารพ่อวันนั้นเกือบจะเป็นลมเบียดเสียดกะผู้คน...พอจบโทนะไม่รับไม่เริ๊บมันแล้ว...สงสารพ่อแม่...แต่ชอบรูปนึงตอนวันซ้อมประเวชถ่ายให้โคตะระงามผิดตัวจริงเรยยย...ไว้จะมาโชว์วันหลัง หุหุ
เอิ่ม คือว่า ม้อยไม่มีสแกนเนอร์ใช้ก๊อเรยใช้วิธีก๊อปปี้รูปเอาอ่ะค่ะพี่ สีมันก๊อเลยประหลาดๆๆๆ งี้เอง
อยากดูค่ะพี่จุ๊บ
ภาพเก่ามากทีเดียวครับพี่
คุณคนที่ยืนขวาสุดทำผมทรงสวอนเหมือนท่านผู้หญิงของประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. คาเนดี้เลยนะครับ
ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ ทศวรรษกว่าๆ เอง
โอวววว....โนววววววววววววว
ตอบลบก๊อง...รู้จัก
ตอบลบไมยะ?
ตอบลบออกจะใสกันทุกคน
อึ้งเจ๊อ่ะ.....ถ้าชีมาเห็น....ต้องไปผูกคอตาย เหอๆๆ
ตอบลบแต่รูปนี้แกสวยใสเชียวนะยะ
ตอบลบหลายคน...ชั้นก็คุ้นๆหน้าแหละ แต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวอ่ะ
ตอบลบชั้นชอบรูปนี้เพราะทุกคนยังมีความใส ไม่มีเดียงสา (ไม่แร่ด ไม่กร้านโลกอย่างทุกวันนี้นี่เอง)
ตอบลบกับแม่โดมข้างหลังนะแก
คิดถึงตึกโดมตอนที่พวกเราเรียนอยู่เนอะ
แต่ชั้นว่าตอนนั้นชั้นออกแนวกลมๆ ชอบกลอยู่
อย่างกับย้อนไปซักสี่สิบปี...
ตอบลบรูปนี้พี่ม้อยสวยนางงามมากครับ
ตอบลบอันนี้ดูส่วนตัวไปนิด ไม่เข้าพวกกับเพื่อนๆ เลย
ตอบลบม อะไรอะพี่ม๊อย มีสะไบสีม่วงด้วย
ตอบลบน้องคะ แต่พี่ไม่ค่อยรักเด็กหรอกค่ะ
ตอบลบพี่ชอบผู้ใหญ่
เหอ เหอ
ป.ล. ตอนรับปริญญานี่ไม่รู้คนอื่นเป็นไง แต่ของพี่ไม่มั่นใจ ไม่หนุกเลยอ่ะ
นี่ทรงผมวันซ้อมนะ เห่ยสุด เพราะว่าไม่รู้จะทำไงกะมันดี มันสั้น
อืม...ใช่ คิดถึงมหาลัยสมัยก่อน..
ตอบลบคิดถึงเบอร์นาร์ดและพี่ปูน้อย
คิดถึงพื้นลู่วิ่งเละๆ เวลาฝนตก
คิดถึงสยามเสต็กข้างคณะแก
คิดถึงร้าน xerox ใต้ตึกกิจ (ที่เคยเป็นลูกค้าประจำ)
คิดถึงท่าพระจันทร์ในวันที่ยังไม่มีการจัดระเบียบ....
ป.ล. เหมือนสาวแก่ฟุ้งเรื่องอดีตไงไม่รู้หว่ะ เหอๆๆ
ใครจะแก่ยะ?
ตอบลบชั้นยังไม่แก่สักหน่อย
ฟังแกพูดถึงมหาลัย ชั้นได้กลิ่นเลยอะ
คิดถึงฝรั่งแช่บ๊วยออริจินัล มะขามแอ๊ว แล้วก็ขนมสิ้นคิด (กุ้ยช่ายทอด) ด้วย
สมัยก่อนชั้นแอบกรี๊ดรุ่นพี่อยู่ข้างสนามบอลด้วยล่ะ
เดี๋ยวนี้มหาลัยเปลี่ยนไปหมด เข้าไปทีไร ใจหายทุกทีเชียวแก
ป.ล. ตึกนิติตอนนั้นเก๊าเก่าเนอะ ชั้นเคยไปเรียนกฎหมายโรมัน
สมัยนี้ไม่รู้เป็นไงว่ะ
คิดเหมือนกันเลยหว่ะ...
ตอบลบมหาลัยดูมีระเบียบขึ้น...(แต่แข็งทื่อไม่มีชีวิตชีวา) มีแต่ปูน...ปูน...ปูน......ศาลาที่นั่งก็ดูดี(แต่ชั้นไม่ชอบ)
ชั้นชอบธรรมศาสตร์สมัยพวกเรา
ที่ตอนเย็นๆ มีใครต่อใคร(ทั้งคนนอกคนใน...แม่ค้าประชาชน) มาทำกิจกรรมกันในสนามบอล
ทั้งวิ่ง ทั้งเดิน...เตะบอล ซอร์ฟบอล...เปตอง...และอื่นๆอีกมากมายๆๆๆๆ
ป.ล. ตึกนิติเก่าเหมือนเดิมแต่มีแอร์เย็นฉ่ำ ชั้นก็เคยไปเรียน กฎหมายสื่อสารคณะแก ฮ่าๆๆๆ
ม้อย เอ็งไปรีวิวมหาลัยสักรอบเป็นไง
ตอบลบทั้งอาคารสถานที่ บรรยากาศ รวมถึงเบอร์นาดด้วย
จำได้ หลังจากจบไปหลายปี
วันนั้นผ่านไป แวะไปกินข้าวหน้าเป็ดที่ร้านหน้าประตูท่าพระจันทร์
เจ๊ผู้หญิงทักว่า "ไม่เห็นนานนะ เป็นไงบ้าง"
แก คิดถึงเหมือนชั้นเลย
ตอบลบชอบธรรมศาสตร์แบบที่เป็นตอนนั้นที่สุด
ตอนนี้เค้าไม่ให้คนนอกเข้ามาวิ่งเรอะ์?
จะบอกว่าคิดถึงหอสมุดกลางกับโรงอาหารเศรษฐ์ม๊ากมาก
ไปด้วยกันดิเอ็ง
ตอบลบจะทำได้รีวิวลิฟท์แดงกะลานโพธิ์มาด้วยเลย
(ยังอยู่ป่าวหว่า?)
เจ๊คนนั้นความจำดีนะ
อืดขึ้นสิบกว่าโลยังจำได้
เหอ เหอ
เค้าก็คงให้มาวิ่งแหละ...แต่บรรยากาศมันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...
ตอบลบพอไม่มีเด็ก ป.ตรี มันก็ดูเหงาๆ พิลึก
คิดถึงพี่โอคณะแกมากกว่า...เหอๆๆๆ
ข้าอยู่ไกล ไปรีวิวลำบาก
ตอบลบตอนนั้นคงประมาณ ห้าหกโล
จริงๆ แกพูดต่อว่า "อ้วนขึ้นนะ"
ดีที่ไม่บอกว่า อ้วนจัง
แกหมายถึงโอ๊วหรือป่าว
ตอบลบเค้าแต่งงานแล้วนะเฟ้ย
ไม่มีเด็ก ป.ตรี ที่ท่าพระจันทร์แล้วเหรอ
ตอบลบโอ...ที่ตัวสูงๆหน่ะ..
ตอบลบก็ได้
ตอบลบเดี๋ยวจะชวนป้าอ้อยไปใช้กล้อง (ซะบ้าง)
อ่อ "อ้วนขึ้นนะ" นี่ดีกว่า "อ้วนจัง" ใช่ไหม?
ที่ผมยาวๆ อะหรอ?
ตอบลบมาแล้ว มาแล้ว
ตอบลบปล่อยไปไม่ได้...ตอนนั้นผอมเนอะ... แต่แกไม่ค่อยเปลี่ยนเลยนะ หมายถึงรูปร่างหน้าตา ไม่รวมความชารา ล้าลาล่า...
แต่ที่บอกว่า"ตอนนี้แกน่ารักมาก" เนี้ย หลายถึง พศ.2551 ใช่ป่ะ 555
นังก๊อง
ตอบลบชั้นว่าชั้นสวยขึ้นตั้งเยอะ
ยกประโยชน์ให้จำเลย...
ตอบลบมันก็แปลว่าแกสวยตั้งแต่ สาวๆ แล้วไง...555
เอ...ก็ไม่ยาวนะ...หน้าออกไทยๆหน่อย..
ตอบลบเข้ามายลโฉมพี่หยองเมื่อวันวาน 55555
ตอบลบใครมาเห็นตอนนี้คงจำอดีตไม่ได้ อิอิ
คุณม้อยก็เปลี่ยนไปนะ มะก่อนดูนางงามเชียว 555
สมัยก่อนงานรับปริญญาชอบทำทรงนางงามกันนะเนี่ย
ตอบลบถ้าย้อนเวลากลับไปได้.... จะไม่ทำทรงนางงามแน่ๆ อิอิ
ถูกเลยคุณแพท
ตอบลบเดี๊ยนว่าจะลองทำทรงเด็กสก๊อยดูซะหน่อย
เอ๊ยยย...พี่ว่าพี่คุ้นๆหน้าม้อยในแบบนี้แล้วล่ะ...ห้องเราอยู่ติดกันนี่เนอะ...ต้องจำได้เลาๆบ้างนิ
ตอบลบอืมม..ทำไมรูปมันสีปลี่ยนไปขนาดนี้เนอะ...
ตอบลบต้องรีบกลับไปดูอัลบั้มตัวเองซะแล้ว...มา scan ไว้บ้างดีกว่า...
วันรับปริญญาจริงพี่นะ...หน้าพี่งี้ขาววอกจ้องเลย...แต่สงสารพ่อวันนั้นเกือบจะเป็นลมเบียดเสียดกะผู้คน...พอจบโทนะไม่รับไม่เริ๊บมันแล้ว...สงสารพ่อแม่...
ตอบลบแต่ชอบรูปนึงตอนวันซ้อมประเวชถ่ายให้โคตะระงามผิดตัวจริงเรยยย...ไว้จะมาโชว์วันหลัง หุหุ
เอิ่ม คือว่า ม้อยไม่มีสแกนเนอร์ใช้
ตอบลบก๊อเรยใช้วิธีก๊อปปี้รูปเอาอ่ะค่ะพี่ สีมันก๊อเลยประหลาดๆๆๆ งี้เอง
อยากดูค่ะพี่จุ๊บ
ตอบลบภาพเก่ามากทีเดียวครับพี่
ตอบลบคุณคนที่ยืนขวาสุด
ตอบลบทำผมทรงสวอน
เหมือนท่านผู้หญิงของประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. คาเนดี้เลยนะครับ
ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ
ตอบลบทศวรรษกว่าๆ เอง