ชีวิตจะเป็นอย่างไร ถ้าตื่นเช้าในวันหนึ่งแล้วพบว่าตามองอะไรไม่เห็นอีกแล้ว?
วันนี้
ไอพอดนาโนน้อยของดิฉันตัดสินใจจะดับจอให้มืด หลังจากที่ลังเล ร่อแร่มาพักใหญ่ ว่าจะเป็นจอดีๆ หรือจะเป็นจอเสื่อมๆ ดี
ก็..
ใจหายอ่ะนะ
(ใช้ครบ ๒ ปียังหว่า?)
ก็รู้..
ว่าสิ่งของมันมีอายุการใช้งานของมัน
แล้วนี่ ไอพอดน้อยก็ไม่ได้พัง ยังฟังเพลงได้เพราะเหมือนเดิม แค่ไม่มีข้อมูลอะไรขึ้นบนจอ เปิดเครื่องก็โชว์แค่จอสว่างๆ เดี๋ยวๆ ก็มืดไป เข้าโหมดประหยัดพลังงาน ว่างั้น
เพียงเพราะไม่เห็นข้อมูลบนจอ ยังไม่เพียงพอจะเป็นเหตุผลในการทอดทิ้งไอพอดน้อย
ทว่า่..
ดิฉันคงต้องเรียนรู้ที่จะใช้ไอพอดชัฟเฟิลที่บรรจุเพลงไว้ ๕๐๐ กว่าเพลง
หมดสิทธิ์เลือกฟังเพลง
หมดสิทธิ์เปลี่ยนโหมด EQ
หมดสิทธิ์เลือกฟังซ้ำเพลงที่กำลังอิน
หมดสิทธิ์ปรี๊ดไปหาเพลงบางเพลง ศิลปินบางคน เพื่อเยียวยาอาการป่วยทางใจที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
หมดสิทธิ์จ่อมอยู่ในฟีลของบูลส์ หรือโซล หรือฟังก์
ต่อไปนี้ไอพอดน้อยปล่อยอะไรมา ก็ต้องฟัง
ถ้าไม่ฟัง ก็ต้องกด > เลื่อนไปเพลงถัดไป
ที่เลวร้ายกว่านั้นก็คือ ไม่มีทางรู้เลยว่าไอพอดน้อยใกล้หมดลมเต็มที ต้องรีบพาไปจุ๊บ รับพลังจากคุณแสนดี (ชื่อแลปทอป) โดยด่วน
...
นึกๆ ดู
การที่ไอพอดน้อยมามีอันเป็นไปแบบนี้ มันช่างเหมือนชะตาชีวิตของดิฉันเสียนี่กระไร
เหมือนตรงที่
เราไม่รู้ว่าจะได้ฟังเพลงอะไรเป็นเพลงแรก
รู้แค่ว่า ถ้าไม่ชอบเพลงแรก หรือเพลงแรกยังไม่ฟีล ก็จงอย่าเอาแต่หงุดหงิดใจ อย่าขี้เกียจ กดหาเพลงต่อไป จนกว่าจะถูกใจ
ในชีวิตเรา ดิฉันก็ไม่รู้หรอก ว่าออกจากบ้านไปวันนี้จะเจอผู้ชายยังไง ดีไหม เจอแล้วจะสนุก มีความสุข
หรือทุกข์ถนัด
โอเค เรากด > หนีผู้ชายที่เราไม่ถูกใจได้เหมือนกัน
ดิฉันเองอาจจะดีกว่าผู้หญิงอีกหลายคนด้วยซ้ำ ที่เป็นคนไม่ลังเลที่จะกด >
แต่..
การกด > skip ให้ชีวิตมันเจ็บปวดกว่ากดไอพอดนะ
เวลาเราเจอเพลงที่เรากด > มันไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบ เราเกลียด เรารับไม่ได้
เพราะถ้าเรารู้สึกอย่างนั้น เพลงนั้นคงไม่มีสิทธิ์จะสะเออะเข้ามาอยู่ในไอพอดของเราตั้งแต่แรก
ไม่อยากฟังในโมเมนท์นี้ ในโมเมนท์ต่อๆๆๆๆๆ ไป เราอาจจะคิดถึงเพลงที่เรากด > หนี
แต่กับชีวิตจริง
นอกจากเราจะไม่รู้ว่าผู้ชายที่คบอยู่ หรือกำลังจะคบ เป็นแบบที่เราชอบจริงหรือเปล่า
(บางคน บางที บางกรณีเราก็คบเพราะเราประสาท คิดว่าเหลือเวลาน้อยเต็มทีแล้วน่ะ-นึกออกไหม?)
แล้วไม่รู้เป็นยังไง
ก่อนกด > กับผู้ชายสักคน
เรามักจะรักเขาแล้วทุกที
เจ็บปวดกว่ากันมากมายนะ
กลายเป็นเรื่องรักๆ ซะแล้ว
ตอบลบแล้วไอพอตน้อยถ้าส่งซ่อมนี่หลายตังค์ป่าวอะครับ
ถ้าเราจะกด > ได้เนี่ย แสดงว่าเรา install เขาเค้าไปในเครื่องแล้วสินะ
ตอบลบถ้าไม่กด skip กด delete ได้ไหมค่ะ
ตอบลบไอพอด..กะ ไอ( i ) ตาบอด เพราะความรัก
ตอบลบหุหุ
เห็นหัวข้อเลยแวะเข้ามาอ่าน เพราะนึกถึง ipod nano ของเราเหมือนกัน
ตอบลบแต่ของเรา เราทำมันเองด้วยการคุกเข่า ไปเหยีบมัน หน้าจอแตก มืดสนิท
เฮ้อ......
เออ...ขอมาแนววิทยาศาสตร์นิสสนึง
ตอบลบเค้าบอกว่าให้ปิดตาแล้วเดินหรือนั่งทำกิจกรรมต่างๆซักเดือนสองเดือนครั้ง ...จะกระตุ้นการทำงานของระบบประสาทสัมผัสให้ดีขึ้น แล้วก็เหมือนออกกำลังให้ระบบทรงตัวด้วย ...
แต่ไม่รู้ว่าถ้าหลับตารักใครเข้าแล้วจะเหมือนออกกำลังหัวใจรึป่าวน้า หุหุ
ทีหลังก็อย่าเลือกซิน้องม้อย ปล่อยให้มัน Random ไปเอง ถ้าเจอถูกใจเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น หรือที่เขาว่าพรหมลิขิตอะไรประมาณนั้นมั้ง
ตอบลบpongpint>>ไม่รุนะคะิ ถ้าซ่อมคงแพงแหง๋ เอาเป็นว่าใช้ไปงี้แหละ เอาให้แบบสุดๆ แล้วค่อยถอยคุณไอพอดตัวใหม่เนอะ
ตอบลบvanakorn>>การที่เราเจอคนคนนึงแปลว่าคนคนนั้นอยู่ในสารบบกรรมของเราจะหาก เหอ เหอ
jaradjan>>เรื่องบางเรื่องมันน่าจะเก็บไว้เชือดเฉือนใจตัวเองเล่นนะ น้องโน
pookpikvet63>>มองเห็นอะไรชัดมากบางครั้งไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่นะคะ อยากตาบอดอีกจัง ช่วงนี้แห้งเหี่ยวพิลึก
theholiday>>น่าสงสารน้องน้าโนของคุณจัง (ถ้าเป็นไอพอดทัชคงเสียสติไปเลยสินะคะ) แล้วซื้อนาโนมาใช้ใหม่ไหมคะ?
jubjangj>>คิดว่า ถ้ามีโอกาส จะลองปิดตาทำกิจกรรมบางอย่างดูเหมือนกันค่ะ พีจุ๊บ-ฮิฮิ
talaydad>>ม้อยเริ่มรู้สึกว่าการฟังเพลงที่น้องไอพอดน้อยเลือกให้โดยเราไม่อาจเดาได้นั้น สร้างความประทับใจแบบแปลกๆ นะพี่หนุ่ม ชอบอยู่ ชอบอยู่ (แต่ม้อยไม่ได้ยอมฟังตามที่เขาเลือกทุกกรณีไปนะพี่ มีกด skip อยู่บ่อยๆ เลย)
ป.ล. เรื่องพรหมลิขิตนี่ม้อยโคตรเชื่อเลยนะ แต่รอมานานแล้วยังไม่เจอนี่ หรือจะแปลว่าจริงๆ แล้วมันไม่มีนะพี่?
ตอบคุณ mandymois
ตอบลบไอพอดนาโนที่หน้าจอแตกไปเป็นนาโนรุ่นแรก ดีไซน์มนๆ สวยๆ
พอเทียบกับไอพอดนาโนรุ่นใหม่ ไม่ไหว มันออกแนวกว้าง ไม่ใช่แนวยาว ไม่ถูกใจรูปร่างภายนอก
เลยเปลี่ยนเป็น ไอพอดทัชค่ะ ดูแลสุดๆ กลัวมันตายก่อนวัยอันควร
แล้วก็เป็นแบบคุณ mandymois นะคะ ที่ชอบเลือกเพลงเอง เพราะตอน add ก็ใส่ไปเรื่อยๆ แต่ตอนฟัง บางอารมณ์ฟังได้เฉพาะบางแนวเพลง :-)
เออ คิดเหมือนกันเรย
ตอบลบไม่ชอบหุ่นไอพอดนาโนตัวใหม่
ยังรักน้องไอพอดน้อยอยู่มากๆ อะ
เศร้าจัง
TT-TT
ตอนนี้ต้องแล้วแต่ไอพอดน้อยจะกรุณาแล้ว
ตอบลบT-T
skip >
ตอบลบไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
ตอบลบอย่าไปเสียดาย
เปรียบเปรยได้อารมณ์จังครับ...
ตอบลบอารมณ์อารายค๊าาาา
ตอบลบบางทีคน ๆ นั้้นเราอาจเคยสวนกันตอนเข้าโรงหนัง
ตอบลบหรืออาจจะนั่งรถเมล์คนเดียวกันมาก่อน
หรืออาจจะขึ้นรถไฟขบวนเดียวกันโดยที่ไม่รู้จักกัน
อาจจะเคยหยอดจดหมายที่ตู้ไปรษณีย์เดียวกันมาก่อน
....แต่ถ้าวันไหนมันจะต้องเจอกัน ไม่ต้องไปหามันพี่ว่ามันก็ต้องเจอกันจนได้แหละ
(ป.ล. หรือถ้าชาตินี้ไม่เจอกัน...ชาติหน้าก็ต้องเจอกันบ้างแหละวะ)
พี่หนุ่มกะพี่แอนนี่โคตรจะให้กำลังใจเดี๊ยนเลย
ตอบลบถ้าชาตินี้หาผัวดีๆ ไม่ได้ พี่ทั้งสองจะผิดหวังไหมคะเนี่ย?
ป.ล. พี่หนุ่มคะ โรแมนติกจังนะคะ
ม้อยก็คิดเหมือนพี่หนุ่มเลย (ขอเล่าหน่อย ขอเล่าหน่อย)
วันนั้นพยายามจะขยัน จึงบริหารเวลาด้วยการนั่งอ่านหนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่น (ขั้นเตาะแตะ) บนรถไฟฟ้าระหว่างเดินทางมาทำงาน (สาย) สวมแว่นดำ (เป็นปกติวิสัย)
รู้สึกว่ากำลังถูกแอบมองโดยคนนั่งข้างๆ
ให้เคืองมาก มีสิทธิ์ไรมาแอบดูชั้นท่องเอบีซีภาษาญี่ปุ่นยะ?
เลยหันไปพิฆาตด้วยสายตา
พบว่าผู้ชายคนนั้นยิ้มแป้นรออยู่ เสมือนหนึ่งจะเข้าใจความยากลำบากในการงมอ่านภาษาญี่ปุ่นให้รู้เรื่อง
แต่ไม่ทันแล้ว พิฆาตไปแล้ว จะยิ้มให้ตอนนี้เสียฟอร์มด้วย
เลยเชิดหน้าขึ้น หันกลับมาฉับ แล้วไม่หันไปมองอีกเลย
อีตอนจะลงรถดันทำของตก เสร็จแล้วเซไปเหยียบตีนแกอีก
...อย่างนี้มันจะใช่เนื้อคู่ได้ไงละพี่?
ก่อนตัดสินใจกด > ในชีวิตจริงนี่มันต้องใช้อะไรมาช่วยตัดสินใจมากเหลือเกินนะคะ
ตอบลบไม่ง่ายเหมือนกด > ใน iPod เพราะอันนั้นสามารถกด < ได้ด้วย
ชีวิตจริงมันยากยิ่งกว่าสิ่งใด
อยากได้ไอพอดครับพี่ม้อยคนเมือง
ตอบลบอยากกด > และ < หรือ || บ้างครับ
เฮ้อ... นึกถึง i-pod mini 8gb สีฟ้า (รุ่นแรกๆ เลย) ที่เก็บหอมรอบริบและพาข้ามน้ำข้ามทะเลมาด้วยกัน
ตอบลบแล้วดันโดนมือดีสอยที่ centre point ToT
จนถึงทุกวันนี้ ว่าจะซื้อน้อง pod ตัวใหม่ตั้งกะปีที่แล้ว ก็ยังไม่ได้ซื้อซะที
ป.ล. จะ ctrl+alt+del เรื่องบางเรื่องได้บ้างไหมเนี่ย
แหมอ่านแล้วอยากรีบไปขายรถ แล้วขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานเลย ...แต่มีช่วงนึงขึ้นรถไฟใต้ดินก็ไม่มีอะไรให้ซาบซ่าซ่านเลยอ่ะ ....พยายามไปสมัครเรียนทุกอย่างแต่ภาษาจีน กีต้าร์ ออกแบบ ตกแต่งภายใน ก็ไม่เจอใครติดมือกลับมาซักคน พยายามมากแล้วนะเนี่ย ฮิฮิ
ตอบลบก็เป็นซะอย่างนั้นน่ะ
ตอบลบขอเล่าบ้าง
ไม่รุทะเลแด๊ดจำได้ป่ะ
แต่จำได้ว่าเจอทะเลแด๊ดครั้งแรกที่รถไฟฟ้าอโศก
(ก่อนหน้านี้อาจเจอกันแล้วแต่ไม่ได้สนใจหรือจำไม่ได้ไม่รุ บังเอิญเป็นคนรักสันโดด กวนตีนไม่เฟรนด์ลี่เลยไม่ค่อยสนใจใครน่ะ)
พี่กำลังลุกลี้ลุกรนรีบไปหาลูกค้า ขึ้นบันไดเลื่อนแล้วเดินกำลังไปรูดบัตร
จัวหวะเดินสวนกะทะเลแด๊ด ป๊ะกันจังหวะมันมองกันพอดี
ทะเลแด๊ดยิ้มให้
ตามสัญชาตญาณพี่ก็ยิ้มให้อย่างเร็ว แล้วสวนกันฟั่บ
แล้วพี่ก็หุบยิ้ม คิดในใจ "ใครว่ะ"
คิดไม่ออก ก็ช่างมัน
คือนิสัยพี่น่ะ ความจำสั้น จำชื่อจำหน้าคนไม่ค่อยได้
ก็เลยคิดว่า ยิ้มให้ขนาดนั้นต้องรู้จักกันแน่ เลยยิ้มไปก่อน
เป็นเหตุการณ์ปกติในชีวิตประจำวันของพี่
ก็เลยไม่ได้คิดอะไร
หลังจากนั้น อีกนานเลยแหละ
ถึงรู้ว่า อ้อ...เป็นช่างภาพในบริษัทนี่หว่า
ถ้าหากวันนั้นพี่ทำหน้าหงิก ทะเลแด๊ดอาจจะงง อีนี่มันเป็นไรฟ่ะ ยิ้มให้ดันทำหน้าหงิก
และอาจพาลจะรู้สึกไม่ดีอ่ะ
พูดมายาวยืด จะบอกว่ายิ้มตอบไปมันก็ไม่ได้เสียอะไรหนิ (อ๋อ..เสียฟอร์ม)
บางทีเรายังเคยยิ้มให้คนที่ไม่รู้จักตั้งเยอะแยะ อย่างยาม คนขายข้าวแกง กระเป๋ารถเมล์ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย
อย่างนี้ต้องส่งไปอยู่ยุโรปซะให้เข็ด
ไปเจอคนที่เดินเหมือนหุ่นยนต์ หน้าหงิกตลอดเวลา
พอเรายิ้มให้ ก็มองเหมือนเราบ้า เป็นตัวประหลาด
เอ...หรือเนื้อคู่ม้อยจะเป็นชาวต่างชาติ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอบลบตำนานรักมีเดียทรานส์เอเซีย
โรแมนติกโคตร!!!
แต่ว่า ...
ซวยละ พี่แอน
ปกติเป็นคนหน้ามึน
มึนไม่พอ ยังหยิ่งอีกตะหาก
เลยไม่เคยยิ้มให้ผู้ชายก่อนเลย
บางทีมีผู้ชายยิ้มให้ก่อนยังบื้อ ทำมึนใส่เค้าอีกตะหาก
...อย่างนี้จะได้่พบรักบนรถไฟฟ้าหยั่งพี่แอนมั่งไหม???
ป.ล. ทำไมอยากให้ได้กับฝรั่งเสียจริง?
หึ หึ หึ
ตอบลบเงินมีในกระเป๋า เจ้าจะเก็บไว้ไย?
ตอบลบเคสพี่คงไม่ได้ถือว่าพบรักบนรถไฟฟ้าหรอก
ตอบลบเพราะไม่ใช่รักแรกพบ
ไม่ใช่ว่าหลังจากนั้นแล้วรู้สึกอะไรมากมายหรอก
แค่มานึกได้ว่าเจอครั้งแรกที่ไหน แค่นั้นเอง
ชีวิตจริงก็กด < ได้ค่ะ
ตอบลบแถมยัง repeat ได้ด้วยนะคะ
สรุป เวลาเราอยู่เปล่าๆ เปิดเพลงสักเพลง ถ้าไม่ชอบก็หาเพลงใหม่ไปเรื่อยๆ
อาจจะดีกว่านั่งแห้งเหี่ยวเดียวดายหู
(หรือเปล่า?)
อย่างม้อยน่ะ สเปกฝรั่ง
ตอบลบคนไทยมันคงรับไม่ได้อ่ะ แบบเนี้ย
หรือไม่ก็ต้องหาอย่างทะเลแด๊ดมาน่ะ
เอาแบบฝาแฝดเลยนะ
คนแรง ๆ (อย่างเรา)
ผู้ชาย(ไทย) ไม่ชอบหรอก
เฮ้ยพี่
ตอบลบรง-แรง อาราย
ม้อยอ่ะ หัวอ่อน ว่าง่ายจาตายไป
...ตึง....
ตอบลบ>>>>> จนกว่าจะเจอที่ใช่
ตอบลบทุกอย่างมันไม่จีรัง หรอกน่า
ตอบลบT-T
ตอบลบอยากได้ไอพอดใหม่
เขียนดีอ่านสนุก
ตอบลบชอบทั้งคนเขียน และคนอ่าน
อืมม์
ตอบลบกลับมาอ่านใหม่ก็รู้สึกว่าสมัยก่อนเขียนได้ดี(กว่าทุกวันนี้)จัง
ดีมากๆๆ จริงๆๆ เลย
ตอบลบ