พระพายชายพัดบุปผชาติ เกสรสาดหอมกลบตรลบห้อง
ริ้วริ้วปลิวชายสไบกรอง พระจันทร์ผันผยองอยู่ยับยับ
พระอาทิตย์ชิงดวงพระจันทร์เด่น ดาวกระเด็นใกล้เดือนดาราดับ
หิ่งห้อยพร้อยไม้ไหวระยับ แมลงทับท่องเที่ยวสะเทือนดง
กลอนนี้คือบทรักของขุนแผนกับนางแก้วกิริยา
(ถ้าไม่บอกจะรู้กันไหมเนี่ย?)
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อขุนแผนมาถึงเรือนขุนช้าง ปรายข้าวสารซัดข้ามหลังคา ขับผีบ้านผีเรือนออกหมด เสกมะนาวขว้างข้ามหลังคาเรือน สะกดคนให้คนบนบ้านหลับเป็นตาย เสร็จแล้วจึงปีนขึ้นเรือนด้านนอกชาน หมายจะขึ้นไปลักตัวนางวันทอง เมียรัก
แต่..ยังไม่ทันเจอห้องที่เมียนอน ดันมาเจอนางแก้วกิริยาเสียก่อน ก็รู้สึกต้องใจมาก จนต้องขอแวะนิดนึง
(ร่างเจ้านอนนิ่งบนเตียงต่ำ คมขำงามแฉล้มแจ่มใส
คิ้วคางบางงอนอ่อนละไม รอยไรเรียบรับระดับดี
ผมเปลือยเลื้อยประลงจนบ่า งอนปลายเกศาดูสมศรี)
แก้วกิริยาเป็นลูกพระยาสุโขทัย บิดาเป็นหนี้หลวง เอามาขายฝากขุนช้างไว้ ๑๕ ตำลึง
..ด้วยคารมคมคาย และรูปกายน่าหลง ขุนแผนของเราก๊อเลยได้นางแก้วกิริยาเป็นเมียอีกคน ก่อนจะตามเจอนางวันทองเสียอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น